تحلیل استاد دانشگاه روسیه از سفر «رئیسی» به مسکو

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، «ویاچسلاو میشچنکو» رئیس مرکز تحلیل استراتژی و فناوری مجتمع سوخت و انرژی دانشگاه دولتی نفت و گاز روسیه در مطلبی به سفر اخیر «سید ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران به مسکو و نتایج این سفر پرداخته است. در این مطلب آمده است: در شرایطی که روند مذاکرات فشرده بین «روسیه - ناتو» (یا بهتر است بگوییم «روسیه - غرب») دنبال و اوضاع پیرامون اوکراین وخیم‌تر می‌شود، رسانه‌های روسی و جهانی به نحوی نابجا به سفر رئیس‌جمهور ایران توجه چندانی نشان ندادند. سفر رئیس جمهور ایران به «مسکو» کوتاه مدت، اما با محتوای زیادی بود. رئیسی در «کرملین» با «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه دیدار و در جمع نمایندگان مجلس دوما سخنرانی و از دانشگاه دولتی مسکو بازدید کرد و همچنین در مسجد جامع مسکو با «راویل غین الدین» رئیس اداره مفتیات روسیه گفت و گوی معنوی انجام داد. رئیس‌جمهور ایران ضمن حضور در مسکو پیشنهادات بسیار مشخصی را برای تقویت همکاری با روسیه ارائه کرد که در حقیقت این مهم را طی سال‌های اخیر در روابط دو کشور کم رخ داده است. رئیسی به این نکته مهم تاکید داشت که ایران و روسیه می‌توانند سطح همکاری‌های اقتصادی را چندین برابر افزایش دهند. به عنوان تأیید این اراده، پیش نویس توافق نامه همکاری‌های استراتژیک برای یک دوره 20 ساله به طرف روسی تحویل داده شد که در آن تعاملات انرژی از کلیدی‌ترین موارد خواهد بود. این اقدام برای مجتمع سوخت و انرژی روسیه چه معنایی دارد؟ «جواد اوجی» وزیر نفت ایران ضمن سخنانی پس از سفر به مسکو، به امضای چند قرارداد با شرکت‌های روسی اشاره کرد و گفت: توافق‌های بسیار خوبی با بسیاری از شرکت‌های قدرتمند روسی در زمینه گسترش همکاری‌ها برای توسعه میادین گازی و نفتی، ساخت پالایشگاه‌های نفت، انتقال فناوری‌ها و تجهیزات تکنولوژیکی مورد نیاز این صنعت منعقد شده است... ما اسناد بسیار مهمی را امضا کردیم و می‌توانم بگویم به زودی نتایج آن را در حوزه انرژی خواهیم دید. یک ماه پیش برنامه مشترک جامعی را در بخش‌های مختلف وزارت نفت تهیه و به جانب روسی ارائه دادیم. آیا به اصطلاح یخ دارد آب می‌شود؟ در واقع علیرغم تحریم‌ها، نزدیکی مواضع و توسعه پروژه‌های مشترک هم در زمینه اکتشاف و استخراج نفت و گاز و هم در زمینه پالایش، حمل و نقل و بازاریابی می‌تواند پتانسیل انرژی دو کشور را به میزان قابل توجهی تقویت و فرصت‌های جدیدی را ایجاد کند. به عنوان مثال، امکان عرضه نفت و گاز از روسیه (و سایر کشور‌های حاشیه خزر) به ایران به صورت سوآپ از مدت‌ها پیش مورد بحث قرار گرفته است که تحقق آن منجر به تقویت تعادل انرژی در مناطق شمالی ایران و در عین حال باز کردن بازار جدیدی برای صادرکنندگان نفت و گاز روسیه با دسترسی به خلیج فارس خواهد شد. این فرض را هم می‌توان عملی دانست که روسیه از طریق تقویت همکاری‌های انرژی با ایران، می‌تواند خود را به بازار بسیار مستعد هند نزدیک کند. برخی از کارشناسان حتی عضویت ایران در اتحادیه اقتصادی اوراسیا را امکان پذیر می‌دانند که باعث ایجاد انگیزه‌های خوبی برای توسعه این پروژه همگرایی در قاره اوراسیا خواهد شد.