تراکتور چگونه در مسیر سقوط قرار گرفت؟

به گزارش مشرق، تیم فوتبال تراکتور تبریز مقابل مس رفسنجان در یک چهارم نهایی جام حذفی کشور شکست خورد تا نه تنها دستش از جام‌های قهرمانی فوتبال باشگاهی در فصل جاری کوتاه شود بلکه عملکرد پر فراز و نشیب آنها بار دیگر مورد انتقاد هوادارانی قرار بگیرد که کاسه صبرشان لبریز شود.

باشگاه پرطرفدار تبریزی که مسیر فوتبالی نامطلوبی را در فصل جاری طی می‌کند به دلیل توهین هواداران منتسب به این باشگاه علیه مالک خود در مسیر تکراری فروش ناگهانی سهام قرار گرفته است تا بار دیگر نوسان زنوزی در دوران مالکیتش در تراکتور این تیم را با چالش مواجه کند.

خرداد 97 واگذاری تراکتور به زنوزی

باشگاه تراکتور تبریز در نخستین روزهای خردادماه 1397 در کوتاه‌ترین زمان ممکن به بخش خصوصی واگذار شد. باشگاهی که صحبت درباره سهام آن خیلی زیاد بود اما بالاخره محمدرضا زنوزی مالک وقت باشگاه گسترش فولاد تبریز آن را خرید تا اینگونه صاحب یکی از بزرگترین صنایع آذربایجان و مالک یکی از خطوط هوایی کشور به خواسته بزرگ خود و خانواده اش رنگ تحقق ببخشد.

خریدهای میلیون دلاری برای موفقیت‌

زنوزی که قصد داشت تراکتور را به قدرتمندترین تیم فوتبال ایران تبدیل کند در همان ابتدا هزینه‌های میلیاردی کرد تا ستاره‌های وقت تیم ملی نظیر مسعود شجاعی، احسان حاج صفی و اشکان دژاگه راهی تبریز شوند. او در نخستین گام «جان توشاک» چهره مطرح لیورپول را به عنوان سرمربی تبریزی‌ها انتخاب کرد تا همه چیز از مدار تیم‌های پرطرفدار تهران و باشگاه‌های صنعتی اصفهانی خارج شده و پیرامون تراکتور تبریز بچرخد.

زنوزی با وجود هزینه‌های سنگین و سرسام‌آور در نخستین فصل خیلی زود نشان داد برای رسیدن به موفقیت مسیر درستی را انتخاب نکرده و بیشتر شبیه تب تند است. توشاک خیلی زود با ستاره‌های تراکتور به مشکل خورد تا پیرمرد چشم آبی تبریز را شبانه ترک کند و زمستان این شهر را نبیند.

تصمیمات ناگهانی پر از ضرر

محمد تقوی، جورج لیکنز، مصطفی دنیزلی، احد شیخ لاری، ساکت الهامی، علیرضا منصوریان، مسعود شجاعی، فیروز کریمی، رسول خطیبی، احد شیخ لاری، محمد نصرتی قربان بردیف، پاکو خمز و حمید مطهری سرمربیان تراکتور در چهار فصل بودند که میانگین سه مربی برای یک فصل در عملکرد مدیریت زنوزی ثبت شده است. اتفاقی که با تصمیم‌های لحظه‌ای و خلق الساعه مدیران باشگاه و در رأس آن محمدرضا زنوزی مالک تراکتور رقم خورد.

خریدهای پر از ضرر

اگر قرار باشد زنوزی را به دلیل جذب سرمربیان متعدد در بازه‌های زمانی کوتاه مدت دخیل ندانیم بدون شک دوجین خریدهای بی کیفیت خارجی را باید به اسم او و بعضی از مشاورانش که نقش دلال گونه در فوتبال کشور دارند، بدانیم. ویلیان ممبلا، مینوش دلتیچ، رومل کیوتو، اکاشه حمزاوی، مازولا، کوین فورچونه، لی اروین، کوین کونستانت، آنتونی استوکس و هری فورستر و... تعدادی از خارجی‌هایی بودند که در پنج سال گذشته وارد تراکتور شدند اما کمترین تاثیر را در مسیر این تیم با اهداف بلندپروازانه مالک نداشتند. بی شک گل سر سبد خریدهای بی کیفیت زنوزی هم «کوین کونستانت» بود که بدون حتی ثانیه‌ای بازی در تراکتور با دریافت 900 هزار دلار غرامت از این تیم رفت. کونستانت تنها یک مورد از مواردی بود که زنوزی شخصا اشتباهش را در رسانه‌ها پذیرفت اما موارد متعدد دیگری بود که هرگز نتوانست برطرف کند.

اخراج پشت اخراج مدیر

حدود پنج فصل از خصوصی سازی باشگاه تراکتور گذشت اما بیش از 12 مدیرعامل در این مدت تغییر کرد تا افرادی همچون صادق درودگر، میرمعصوم سهرابی، ایوب بهتاج، عباس الیاسی، علیرضا اسدی، غلامرضا صادقیان، محمد علیپور، جمشید نظمی و هوشنگ نصیرزاده این مسند را بر عهده بگیرند.

نکته قابل توجه درباره این افراد را می‌توان در متن استعفای صادقیان رصد کرد. او که نزدیک‌ترین فرد به هلدینگ اقتصادی تحت امر زنوزی است درباره جدایی اش از این باشگاه در 18 آذر 1398 با انتشار پیامی به زنوزی عنوان کرد: «متأسفانه به دلایلی که مفصلا توضیح داده شده باشگاه روند عادی را طی نمی‌کند و همانطور که در جریان هستید کنترل موفقیت در باشگاه تراکتور در دست مدیریت نبوده و تصمیمات غیر مدیریتی و غیر ورزشی اجازه اداره باشگاه را از اینجانب سلب نموده است».

زنوزی نه تنها هیچ توجهی به این موضوع نکرد بلکه پس از پرونده‌های پرتعدادی که تراکتور در دادگاه عالی ورزش ردیف کرد به نصیرزاده و علی خطیر تاخت و آنها را دلیل مشکلات بین‌المللی سرخ‌های پرشور تبریز دانست اما طولی نکشید دوباره با نصیرزاده همکاری کرد تا او در حال حاضر مدیرعامل تراکتور باشد.

رفت و آمد راحت دلال به رختکن!

طرفداران تراکتور تبریز پس از سال‌ها انتظار از ساخت یک تیم رویایی بالاخره تصور می‌کردند با دست فرمان پاکو خمز و خرج‌های سنگینی که زنوزی برای فصل جاری لیگ برتر می‌کند، خواهند توانست به نخستین قهرمانی خود در تاریخ لیگ برتر برسند اما این تیم خیلی زود در مرحله پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا مقابل شارجه امارات شکست خورد تا رؤیای بزرگ نقش بر آب شود. آنها در لیگ برتر هم نتوانستند مقتدرانه ظاهر شوند تا صحبت‌های ضد و نقیضی درباره دخالت برخی افراد غیر فنی در چینش بازیکنان این تیم مطرح شود. حرف‌هایی که باعث شعارهای تند و تیز طرفداران پرشور تراکتور در هفته آخر هم شد تا آنها با شعارهای خود دنبال ردپای افرادی بگردند که در سال‌های اخیر فعالیت گسترده‌ای به عنوان دلال‌های غیرمجاز داشته اند.

تیمی با ریشه در تاریخ و فرهنگ یک شهر

زنوزی پس از تملک تراکتور تبریز بی شک هزینه‌های بسیار زیاد و قابل توجهی کرد تا یکی از تیم‌های همیشه مغفول در فوتبال خطه آذربایجان رنگ و رخ دیگری بگیرد. بی شک حمایت از بخش خصوصی یکی از مهم‌ترین اهداف ورزش کشور بخصوص در همین رشته است اما پر بیراه نیست این تیم‌ها قبل از آنکه مالکان شخصی پیدا کند ریشه در تاریخ و فرهنگ شهری دارد که با آن زندگی می‌کند.

هوادار نباید به مالک توهین کند

همانطور که زنوزی نباید تصمیم‌های ناگهانی ولی تأثیرگذار بگیرد هواداران تراکتور هم حقی برای توهین به او ندارند و نباید او را دلسرد کنند. با این حال زنوزی تصور دارد با وجود پرداخت‌های میلیاردی و هزینه‌های میلیون دلاری می‌تواند قلب هواداران را تسخیر کند اما احتمالا فراموش کرده است با پول قرار نیست صاحب هویت باشگاهی شود که کوچه به کوچه تبریز و شهر به شهر در خطه آذربایجان اسمش را صدا می‌زنند.

سومین واگذاری زنوزی

او تا حالا سه بار با انتقاد هواداران روبرو شده است و هر سه بار به نوعی قهر کرده و مدعی فروش باشگاه شده است. ادعایی که در دو دفعه قبلی لغو شد اما این بار هوشنگ نصیرزاده مدیرعامل باشگاه از جدیت مالک تراکتور روی فروش آن صحبت کرده است. ادعایی که باید دید آیا رنگ واقعیت گرفته و تراکتور به فردی دیگر سپرده می‌شود یا شرایط متفاوت دیگری برای یکی از پرطرفدارترین تیم‌های فوتبال باشگاهی کشور رقم خواهد خورد.