ترتیل سریع جزء چهارم قرآن / خطر ربا برای جامعه

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جزء چهارم قرآن از آیه 93 سوره آل عمران آغاز و تا آیه 23 سوره نساء ادامه دارد. دعوت به تقوی، دعوت به سوی اتحاد، دعوت به حق و مبارزه با فساد،، عدم محرم اسرار کردن بیگانگان، تحریم رباخواری، مسابقه در مسیر سعادت‌، سیمای پرهیزکاران‌، گناه سرچشمه گناه دیگر، نتیجه توکل، زندگان جاوید، روشن‌ترین راه خداشناسی، ممنوعیت خیانت در اموال یتیمان، مهر زنان، مهریه پشتوانه اجتماعی برای زن و... از مفاهیم موجود در این جزء از قرآن است.

به عنوان نمونه در آیات 130 و 131 آل‌عمران درباره مسئله «ربا» می‌خوانیم: «یا أَیُهَا الَذینَ آمَنُوا لا تَأکُلُوا الرِبَوا أَضعافاً مُضاعَفَهً وَ اتَقُوا اللَهَ لَعَلَکُم تُفلِحُون؛ وَ اتَقُوا النَارَ الَتی أُعِدَت لِلکافِرینَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، ربا را [با سود] چندین برابر مخورید، و از خدا پروا کنید، باشد که رستگار شوید. و از آتشی که برای کافران آماده شده است بترسید.

ربا در تمام ادیان معامله‌ای نامشروع و یکی از مفاسد اقتصادی جامعه جاهلی قبل از اسلام شمرده می‌شد. انفاق یعنی دادن بلاعوض و ربا یعنی گرفتن بلاعوض. هر آثار خوبی که انفاق دارد، مقابلش آثار سوئی است که ربا در جامعه پدید می‌آورد. به همین جهت قرآن می‌فرماید: «یَمحَقُ اللَهُ الرِبا وَ یُربِی الصَدَقاتِ» خداوند ثروت بدست آمده از ربا را نابود، ولی صدقات را افزایش می‌دهد. آیات مربوط به ربا، به دنبال آیات انفاق آمد، تا دو جهت خیر وشر را که توسط مال و ثروت پدید می‌آید مطرح کند. از این جهت برخورد خداوند در قرآن با پدیده رباخواری، بسیار تند و تهدید آمیز است.

همچنین تهدیدهایی که در قرآن برای اخذ ربا و پذیرش حاکمیت طاغوت آمده، برای قتل، ظلم، شرب خمر، قمار و زنا نیامده است. وقتی به امام صادق علیه السلام خبر دادند که فلانی رباخوار است، فرمود: اگر قدرت می‌داشتم گردنش را می‌زدم. (وسائل، ج 12، ص 429) رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایتی دیگر در معرفی خطر ربا فرمود «هرگاه خداوند اراده‌ی هلاک قریه‌ای را داشته باشد، رباخواری در آن قریه ظاهر می‌شود.» (کنز العمال، ج 4، ص 104)

انتهای‌پیام /