تشرف محضر امام مهربانی‌ها / آغاز زیارت تو دل باختن است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خاورستان، هرسال در روزهای پایانی ماه صفر، ارادتمندانی از گوشه و کنار کشور و جهان برای زیارت علی ابن موسی الرضا (ع) به مشهد مقدس می آیند. امروز اینجا دلها، گریان و عزادار امام مهربانی است که حرمش روح را صفا می دهد، دل ها را آرام می کند و اشک ها را به لبخند تبدیل می کند.

در خیابان منتهی به حرم رضوی دسته جات عزاداری به سمت حرم در حرکتند و با زنجیرزنی و سینه زنی عشق و ارادت خود را به ساحت علی بن موسی الرضا (ع) ابراز می کنند. مهم نیست از کدام دیار و با چه زبانی، تنها به عشق زیارت آمده اند و قدم در را عاشقی مولا گذاشته اند.

عزاداران و دل‌سوختگان با در دست داشتن علم و پرچم‌های مزین به القاب و اسامی ائمه اطهار (ع) درحالی‌که به سوگواری مشغول هستند «یا رضا گویان» خود را به حرم مطهر رضوی می‌رسانند. به اطراف می‌نگرم، خیابانهای اطراف حرم مملو از ایستگاه‌های صلواتی است و خیمه‌های فراوان در مسیر دسته های عزاداری نشان از میزبانی ویژه امسال مشهدی ها به زائران دارد.

بزار نوکر باشم

یکی از زائران پیاده بیرجندی که امسال بیش از 20 سال متوالی است که با پای پیاده قدم در راه زیارت امام رضا (ع) گذاشته است، در خصوص حال و هوای خود به خبرنگار خاورستان می گوید: خدا را به خاطر چنین لطفی شاکر هستم چرا که تشرف پیاده، توفیقی است که چندین سال نصیبم شده است. چه افتخاری بالاتر از اینکه لطف حضرت شامل حال انسان شود.

حبیب فروتنی در ورودی باب الجواد با دست ادب به سینه وارد حرم رضوی می شود، می افزاید: زیر سایه رضا بودن یعنی رضایت، اینجا همه حاجت می گیرند و دلهایشان به نور رضوی منور و مزین می شود. او که با سن بالایش سختی راه را به عشق امام رئوف تحمل می کند، ادامه می دهد: تنها خواسته ام این است که امام اجازه دهند نوکر باشم.

این زائر بیرجندی تأکید می کند: در تمام لحظات زندگی ام به امام هشتم (ع) متوسل می شوم و از ایشان مدد می‌خواهم.

زائر دیگری به همراه خانواده اش از مرکز استان خراسان جنوبی به مشهد آمده است، گویا امسال اربعین با اینکه خیلی دلشان می خواسته به زیارت تربت خون خدا در کربلا بروند اما جزو جاماندگان بودند، حالا همه عشق و ارادتی را که برای زیارت کربلای معلی در دل انباشته اند نثار مضجع شریف امام مهربانی ها می کنند که گفته اند "کُلُهُم من نورُ واحد".

آمدم بر درگهت با چشم گریان، یا رضا (ع)

مهدی سلطانی با چشم گریان و زمزمه ذکر یا رضا (ع)، می افزاید: اگرچه به هر دلیلی نتوانسته ام به کربلای حسین (ع) بروم اما این سعادت را یافتم تا با آستان‌بوسی مزار فرزندش در خراسان، دل غمزده خود را تسلی داده و سر بر دامن پرمهر رضای آل محمد بگذارم. او که آغاز زیارت امام مهربانی ها را دل باختن به آستان حضرت دوست می داند، می گوید: قطعه ای از بهشت در اینجاست و مأنوس شدن با خدا و ائمه هدی (ع) زندگی را سرشار از آرامشی می کند که هرگز غبار اندوه و ناراحتی بر آن نمی‌نشیند.

به یاد شعری قدیمی می افتم که هنگام دیدن گنبد طلای امام رضا (ع) زیر لب زمزمه می کنند «اومدم نگات کنم، تو هم منو نگاه کنی. دوست دارم صدات کنم، تو هم منو صدا کنی. قربون صفات برم از راه دوری اومدم، جای دوری نمی ره اگه به من نگاه کنی».

قبل از ورود به حرم اجازه می گیرم و «اذن دخول» می خوانم. گر چه امام معصوم (ع) را نمی بینی ولی امام، صدای مرا می شنود. در هنگام اذن دخول می گویی «خدایا می دانم که پیامبر (ص) و جانشینان آن حضرت زنده هستند و در نزد تو روزی می خورند و آنان جایگاه مرا می بینند؛ سخنم را می شنوند و سلام مرا پاسخ می دهند.» به یاد سفارش آیت الله بهجت می افتی که می گفت: هنگامی که از حضرت رضا (ع) اذن دخول می طلبید و می گویید «ءادخل یا حجت الله» یعنی ای حجت خدا آیا اجازه ورود می دهید؛ به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است.

ای حرمت ملجا درماندگان

احساس می کنی امام به شما اجازه ورود داده است. می خواهی این شعر را زمزمه کنی که «آمدم ای شاه پناهم بده، خط امانی زگناهم بده. ای حرمت ملجا درماندگان، دور مران از در و راهم بده. لایق وصل تو که من نیستم، اذن به یک لحظه نگاهم بده».

وارد صحن می شوم و نظاره گر گنبد طلا؛ کبوتران به گرد حرم طواف می کنند. این شعر را زیر لب زمزمه می کنم «قربون کبوترای حرمت امام رضا، قربون این همه لطف و کرمت امام رضا». اینجا همه زائران دلشان خوش است به زیارت ثامن الحجج (ع) که گفته اند زیارت حرم امام رضا از زیارت خانه خدا بالاتر است. از جواد الائمه (ع) نقل شده که زیارت امام هشتم از حج با ارزش تر است و بزنطی از یاران امام نقل می کند که نوشته ای از امام رضا (ع) به خط خودشان دیده که نوشته بودند «به شیعیانم برسانید که زیارت من نزد خداوند معادل هزار حج و هزار عمره قبول شده است» و یکی از شرایط این زیارت آن است که امام را عارف به حقشان زیارت کند.

امروز در شهر بیرجند نیز همچون سال‌های گذشته همزمان با سالروز شهادت امام رضا (ع)، بانوان خادمیار رضوی به تأسی از زنان نوغان مشهد در حالی که شاخه‌های گل در دست داشتند با پای پیاده رهسپار آستان مقدس امامزادگان باقریه (ع) شدند تا صحنه‌ای دیگر از دلدادگی به امام هشتم (ع) را به منصه ظهور برسانند.

در سالروز شهادت امام علی بن موسی الرضا (ع) جای جای استان خراسان جنوبی غرق در عزا و ماتم است و پرچم های عزا همزمان با طنین حی العزای عرشیان و فرشیان برافراشته است. شهر بیرجند نیز در سوگ شهادت مولا و مقتدای خود، حضرت امام رضا (ع) رنگ و چهره دیگری به خود گرفته است و در برخی مساجد، حسینیه ها و اماکن مذهبی مراسم عزاداری با حضور مردم برپا شده است.

هرچند برخی از مردم این استان از چند روز گذشته در حریم کبریایی شاه خراسان حضور یافته اند و به سوگواری می پردازند ولی جاماندگان از غافله عشاق نیز کیلومترها دورتر دست ادب به سینه نهاده و سلام خود را نثار حضرت شمس الشموس می کنند.

انتهای پیام /