تصمیم درباره اجرایی که 2 پایان دارد

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سعید حشمتی کارگردان نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟» که این روز‌ها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است درباره اجرای این اثر نمایشی گفت: خوشبختانه با وجود شرایط کرونا تا امروز استقبال از نمایش بسیار خوب بوده است. این اثر نمایشی نوشته برایان کلارک و نمایشنامه‌ای تکان‌دهنده و تفکربرانگیز است. کن هریسن، مجسمه ساز و استاد دانشگاه در پی یک سانحه رانندگی برای همیشه فلج می‌شود. وضعیت جسمانی درمان ناپذیرش چنان است که او تصمیم می‌گیرد با رضایت شخصی از بیمارستان مرخص شود و خودش برای زندگی‌اش تصمیم بگیرد. مبارزه او برای به دست آوردن این حق چالش‌های اصلی اثر را رقم می‌زند. وی درباره شباهت‌هایی که ممکن است اجرای این نمایش به اجرای چندسال قبل اشکان خیل نژاد از همین متن، داشته باشد، توضیح داد: در این اجرا ما فقط روایتگر داستان هستیم و قضاوتی درباره تصمیمی که کن هریسن برای زندگی‌اش می‌گیرد، نداریم. یکی از مهمترین تفاوت‌هایی که این نمایش نسبت به اجرا‌های قبلی دارد این است که نمایش 2 پایان دارد و هر شب این تماشاگران هستند که به ما اعلام می‌کنند، موافق تصمیم قهرمان داستان هستند یا خیر و ما با توجه به انتخاب آن‌ها پایان بندی نمایش را به تصویر می‌کشیم، اما نکته جالب توجه این است که تا امروز هر شب تماشاگران یک انتخاب واحد داشته‌اند و نظرشان با تصمیم هریسن یکی بوده است. البته متن رئالیستی و دیالوگ محور است و ناخواسته ممکن است شباهت‌هایی به اجرای قبلی داشته باشد. حشمتی درباره فضاسازی نمایش نیز بیان کرد: در اجرا همه بازیگران نمایش در صحنه حضور دارند و نظاره‌گر زندگی هریسن در اتاق بیمارستان هستند. زمانی که نوبت به بازی هرکدام از بازیگران می‌رسد آن‌ها روی صحنه لباس می‌پوشند و در نقش کاراکترشان ایفای نقش می‌کنند و بعد از آن به عقب برگشته و در نقش یک مخاطب نظاره‌گر وقایع می‌شوند. قصد داشتم با این روش فضای دادگاه را از ابتدا در اجرا تداعی کنم. وی درباره اجرای نمایش در شرایط بحران کرونا بیان کرد: اجرا کردن در چنین شرایطی بسیار ترسناک است و قبل از آن هم همه اطرافیان ما را از انجام این کار برحذر داشتند. این نمایش باید تیر سال گذشته به صحنه می‌رفت، اما تعطیلی تماشاخانه‌ها مانع از اجرا شد. تمرین‌های کار را هم از 2 سال قبل شروع کردیم و در این فاصله هم دو سه بار گروه بازیگران تغییر کرد، اما چون این متن را دوست داشتم و وقت و انرژی زیادی برای شکل‌گیری آن گذاشته بودم، تصمیم گرفتم نمایش را در نهایت به صحنه ببرم. به نظر می‌رسد که مخاطبان تئاتر دارند کم کم با تئاتر آشتی می‌کنند و اگر خیالشان از رعایت پروتکل‌های بهداشتی راحت باشد به سالن‌ها برمی‌گردند. این کارگردان در پایان درباره دیگر فعالیت‌هایش گفت: قصد دارم بعد از اجرای نمایش نمایشنامه «مده‌آ» نوشته مشترک داریو فو و فرانکا رامه را در ارمنستان به صحنه ببرم و به زودی نیز تمرین‌های نمایش «آتش‌سوزی ها» وجدی معود را برای اجرا در ایران آغاز خواهم کرد.