تلاوت این سوره شما را از شرک دور می‌کند + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره نساء چهارمین سوره قرآن است و در جزء چهارم آن قرار دارد.

این سوره بیشتر از احکام زناشویی و ارث سخن می‌گوید و در میان آن‌ها به احکام نماز، جهاد و شهادت هم می‌پردازد.

در سوره نساء مطالبی به صورت خلاصه درباره اهل کتاب و سرگذشت پیشینیان آمده و خداوند درباره منافقان هشدار داده است.

آیه 59 از آیات مشهور سوره نساء است که به آیه اولی الامر شهرت دارد و به اطاعت از «اولی الامر» دستور می‌دهد. بنا بر احادیث منظور از «اولی الامر» امامان شیعه هستند؛ از آیات دیگر مشهور این سوره، آیه تیمم و آیه محارم است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره نساء می‌فرماید: هر کس سوره نساء را قرائت کند، مانند آن است که به همه مؤمنانی که میراثی بر جای گذاشته‌اند صدقه داده و اجری همانند آزاد کردن بنده به او خواهند داد و از شرک به دور خواهد بود و در مشیت الهی از کسانی خواهد بود که خداوند از آن‌ها در گذشته است.

امام علی (ع) نیز در این باره فرمودند: اگر فردی سوره نساء را در روز‌های جمعه تلاوت کند، از فشار قبر در امان خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت آیات 1 تا 50 سوره نسا با صدای شهریار پرهیزگار

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن آیاتی از سوره نساء همراه با ترجمه_س*

بسم الله الر‌حمن الر‌حیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یا أیها الناس اتقوا ر‌بکم الذی خلقکم من نفس واحد و خلق منها زوجها و بث منهما ر‌جالا کثیر‌ا و نساء و اتقوا الله الذی تساءلون به و الأر‌حام ان الله کان علیکم ر‌قیبا 1

ای مردم، از پروردگارتان که شما را از «نفس واحدی» آفرید و جفتش را نیز از او آفرید و از آن دو مردان و زنان بسیاری پراکنده کرد پروا دارید و از خدایی که به نام او از همدیگر درخواست می‌کنید پروا نمایید و زنهار از خویشاوندان مبرید که خدا همواره بر شما نگهبان است (1)

و آتوا الیتامی أموالهم و لا تتبدلوا الخبیث بالطیب و لا تأکلوا أموالهم الی أموالکم انه کان حوبا کبیر‌ا 2

و اموال یتیمان را به آنان باز دهید و مال پاک و مرغوب آنان را با مال ناپاک خود عوض نکنید و اموال آنان را همراه با اموال خود مخورید که این گناهی بزرگ است (2)

و ان خفتم ألا تقسطوا فی الیتامی فانکحوا ما طاب لکم من النساء مثنی و ثلاث و ر‌باع فان خفتم ألا تعدلوا فواحد أو ما ملکت أیمانکم ذلک أدنی ألا تعولوا 3

و اگر در اجرای عدالت میان دختران یتیم بیمناکید هر چه از زنان دیگر که شما را پسند افتاد دو دو، سه سه، چهار چهار، به زنی گیرید پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید به یک زن آزاد یا به آنچه از کنیزان مالک شده‌اید اکتفا کنید این خودداری نزدیکتر است تا به ستم گرایید و بیهوده عیال‌وار گردید (3)

و آتوا النساء صدقاتهن نحل فان طبن لکم عن شیء منه نفسا فکلوه هنیئا مر‌یئا 4

و مهر زنان را به عنوان هدیه‌ای از روی طیب خاطر به ایشان بدهید و اگر به میل خودشان چیزی از آن را به شما واگذاشتند آن را حلال و گوارا بخورید (4)

و لا تؤتوا السفهاء أموالکم التی جعل الله لکم قیاما و ار‌زقوهم فیها واکسوهم و قولوا لهم قولا معر‌وفا 5

و اموال خود را که خداوند آن را وسیله قوام زندگی شما قرار داده به سفیهان مدهید ولی از عواید آن به ایشان بخورانید و آنان را پوشاک دهید و با آنان سخنی پسندیده بگویید (5)

و ابتلوا الیتامی حتی اذا بلغوا النکاح فان آنستم منهم ر‌شدا فادفعوا الیهم أموالهم و لا تأکلوها اسر‌افا و بدار‌ا أن یکبر‌وا و من کان غنیا فلیستعفف و من کان فقیر‌ا فلیأکل بالمعر‌وف فاذا دفعتم الیهم أموالهم فأشهدوا علیهم و کفی بالله حسیبا 6

و یتیمان را بیازمایید تا وقتی به سن زناشویی برسند پس اگر در ایشان رشد فکری یافتید اموالشان را به آنان رد کنید و آن را از بیم آنکه مبادا بزرگ شوند به اسراف و شتاب مخورید و آن کس که توانگر است باید از گرفتن اجرت سرپرستی خودداری ورزد و هر کس تهیدست است باید مطابق عرف از آن بخورد پس هر گاه اموالشان را به آنان رد کردید بر ایشان گواه بگیرید خداوند حسابرسی را کافی است (6)

للر‌جال نصیب مما تر‌ک الوالدان و الأقر‌بون و للنساء نصیب مما تر‌ک الوالدان و الأقر‌بون مما قل منه أو کثر نصیبا مفر‌وضا 7

برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان آنان بر جای گذاشته‌اند سهمی است و برای زنان نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان آنان بر جای گذاشته‌اند سهمی خواهد بود خواه آن مال کم باشد یا زیاد نصیب هر کس مفروض شده است (7)

و اذا حضر القسم أولو القر‌بی و الیتامی و المساکین فار‌زقوهم منه و قولوا لهم قولا معر‌وفا 8

و هر گاه خویشاوندان یتیمان و مستمندان در تقسیم ارث حاضر شدند چیزی از آن را به ایشان ارزانی دارید و با آنان سخنی پسندیده گویید (8)

ولیخش الذین لو تر‌کوا من خلفهم ذر‌ی ضعافا خافوا علیهم فلیتقوا الله ولیقولوا قولا سدیدا 9

و آنان که اگر فرزندان ناتوانی از خود بر جای بگذارند بر آینده آنان بیم دارند باید از ستم بر یتیمان مردم نیز بترسند پس باید از خدا پروا دارند و سخنی بجا و درست گویند (9)

ان الذین یأکلون أموال الیتامی ظلما انما یأکلون فی بطونهم نار‌ا و سیصلون سعیر‌ا 10

در حقیقت کسانی که اموال یتیمان را به ستم می‌خورند جز این نیست که آتشی در شکم خود فرو می‌برند و به زودی در آتشی فروزان درآیند (10)

یوصیکم الله فی أولادکم للذکر مثل حظ الأنثیین فان کن نساء فوق اثنتین فلهن ثلثا ما تر‌ک وان کانت واحد فلها النصف ولأبویه لکل واحد منهما السدس مما تر‌ک ان کان له ولد فان لم یکن له ولد وور‌ثه أبواه فلأمه الثلث فان کان له اخو فلأمه السدس من بعد وصی یوصی بها أو دین آباؤکم وأبناؤکم لا تدر‌ون أیهم أقر‌ب لکم نفعا فر‌یض من الله ان الله کان علیما حکیما 11

خداوند به شما در باره فرزندانتان سفارش می‌کند: سهم پسر، چون سهم دو دختر است؛ و اگر [همه ورثه] دختر [و] از دو تن بیشتر باشند، سهم آنان دو سوم ماترک است؛ و اگر [دختری که ارث می‌برد] یکی باشد، نیمی از میراث از آن اوست، و برای هر یک از پدر و مادر وی [متوفی] یک ششم از ماترک [مقرر شده] است، این در صورتی است که [متوفی] فرزندی داشته باشد. ولی اگر فرزندی نداشته باشد و [تنها] پدر و مادرش از او ارث برند، برای مادرش یک سوم است [و بقیه را پدر می‌برد]؛ و اگر او برادرانی داشته باشد، مادرش یک ششم می‌برد، [البته همه اینها] پس از انجام وصیتی است که او بدان سفارش کرده یا دینی [که باید استثنا شود]. شما نمی دانید پدران و فرزندانتان کدام یک برای شما سودمندترند. [این] فرضی است از جانب خدا، زیرا خداوند دانای حکیم است. (11)

ولکم نصف ما تر‌ک أزواجکم ان لم یکن لهن ولد فان کان لهن ولد فلکم الر‌بع مما تر‌کن من بعد وصی یوصین بها أو دین ولهن الر‌بع مما تر‌کتم ان لم یکن لکم ولد فان کان لکم ولد فلهن الثمن مما تر‌کتم من بعد وصی توصون بها أو دین وان کان ر‌جل یور‌ث کلال أو امر‌أ وله أخ أو أخت فلکل واحد منهما السدس فان کانوا أکثر من ذلک فهم شر‌کاء فی الثلث من بعد وصی یوصی بها أو دین غیر مضار وصی من الله والله علیم حلیم 12

و نیمی از میراث همسرانتان از آن شما [شوهران] است اگر آنان فرزندی نداشته باشند؛ و اگر فرزندی داشته باشند یک چهارم ماترک آنان از آن شماست، [البته] پس از انجام وصیتی که بدان سفارش کرده‌اند یا دینی [که باید استثنا شود]، و یک چهارم از میراث شما برای آنان است اگر شما فرزندی نداشته باشید؛ و اگر فرزندی داشته باشید، یک هشتم برای میراث شما از ایشان خواهد بود، [البته] پس از انجام وصیتی که بدان سفارش کرده‌اید یا دینی [که باید استثنا شود]، و اگر مرد یا زنی که از او ارث می‌برند کلاله [بی‌فرزند و بی‌پدر و مادر] باشد و برای او برادر یا خواهری باشد، پس برای هر یک از آن دو، یک ششم [ماترک] است؛ و اگر آنان بیش از این باشند در یک سوم [ماترک] مشارکت دارند، [البته] پس از انجام وصیتی که بدان سفارش شده یا دینی که [باید استثنا شود، به شرط آنکه از این طریق] زیانی [به ورثه] نرساند. این است سفارش خدا و خداست که دانای بردبار است. (12)

تلک حدود الله ومن یطع الله ور‌سوله یدخله جنات تجر‌ی من تحتها الأنهار خالدین فیها وذلک الفوز العظیم 13

این‌ها احکام الهی است، و هر کس از خدا و پیامبر او اطاعت کند، وی را به باغهایی درآورد که از زیر [درختان] آن نهر‌ها روان است. در آن جاودانه‌اند، و این همان کامیابی بزرگ است. (13)

ومن یعص الله ور‌سوله ویتعد حدوده یدخله نار‌ا خالدا فیها وله عذاب مهین 14

و هر کس از خدا و پیامبر او نافرمانی کند و از حدود مقرر او تجاوز نماید، وی را در آتشی درآورد که همواره در آن خواهد بود و برای او عذابی خفت‌آور است. (14)

واللاتی یأتین الفاحش من نسائکم فاستشهدوا علیهن أر‌بع منکم فان شهدوا فأمسکوهن فی البیوت حتی یتوفاهن الموت أو یجعل الله لهن سبیلا 15

و از زنان شما، کسانی که مرتکب زنا می‌شوند، چهار تن از میان خود [مسلمانان] بر آنان گواه گیرید؛ پس اگر شهادت دادند، آنان [زنان] را در خانه‌ها نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد یا خدا راهی برای آنان قرار دهد. (15)

واللذان یأتیانها منکم فآذوهما فان تابا وأصلحا فأعر‌ضوا عنهما ان الله کان توابا ر‌حیما 16

و از میان شما، آن دو تن را که مرتکب زشتکاری می‌شوند، آزارشان دهید؛ پس اگر توبه کردند و درستکار شدند از آنان صرفنظر کنید، زیرا خداوند توبه‌پذیر مهربان است. (16)

انما التوب علی الله للذین یعملون السوء بجهال ثم یتوبون من قر‌یب فأولئک یتوب الله علیهم وکان الله علیما حکیما 17

توبه، نزد خداوند، تنها برای کسانی است که از روی نادانی مرتکب گناه می‌شوند، سپس به زودی توبه می‌کنند؛ اینانند که خدا توبه‌شان را می‌پذیرد، و خداوند دانای حکیم است. (17)

ولیست التوب للذین یعملون السیئات حتی اذا حضر أحدهم الموت قال انی تبت الآن ولا الذین یموتون وهم کفار أولئک أعتدنا لهم عذابا ألیما 18

و توبه کسانی که گناه می‌کنند، تا وقتی که مرگ یکی از ایشان دررسد، می‌گوید: «اکنون توبه کردم»، پذیرفته نیست؛ و [نیز توبه] کسانی که در حال کفر می‌میرند، پذیرفته نخواهد بود، آنانند که برایشان عذابی دردناک آماده کرده‌ایم. (18)

یا أیها الذین آمنوا لا یحل لکم أن تر‌ثوا النساء کر‌ها ولا تعضلوهن لتذهبوا ببعض ما آتیتموهن الا أن یأتین بفاحش مبین وعاشر‌وهن بالمعر‌وف فان کر‌هتموهن فعسی أن تکر‌هوا شیئا ویجعل الله فیه خیر‌ا کثیر‌ا 19

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه ارث برید؛ و آنان را زیر فشار مگذارید تا بخشی از آنچه را به آنان داده‌اید [از چنگشان به در] برید، مگر آنکه مرتکب زشتکاری آشکاری شوند، و با آن‌ها بشایستگی رفتار کنید؛ و اگر از آنان خوشتان نیامد، پس چه بسا چیزی را خوش نمی‌دارید و خدا در آن مصلحت فراوان قرار می‌دهد. (19)

وان أر‌دتم استبدال زوج مکان زوج وآتیتم احداهن قنطار‌ا فلا تأخذوا منه شیئا أتأخذونه بهتانا واثما مبینا 20

و اگر خواستید همسری [دیگر] به جای همسر [پیشین خود] ستانید، و به یکی از آنان مال فراوانی داده باشید، چیزی از او پس مگیرید. آیا می‌خواهید آن [مال] را به بهتان و گناه آشکار بگیرید؟ (20)

وکیف تأخذونه وقد أفضی بعضکم الی بعض وأخذن منکم میثاقا غلیظا 21

و چگونه آن [مهر] را می‌ستانید با آنکه از یکدیگر کام گرفته‌اید، و آنان از شما پیمانی استوار گرفته‌اند؟ (21)

ولا تنکحوا ما نکح آباؤکم من النساء الا ما قد سلف انه کان فاحش ومقتا وساء سبیلا 22

و با زنانی که پدرانتان به ازدواج خود درآورده‌اند، نکاح مکنید؛ مگر آنچه که پیشتر رخ داده است، چرا که آن، زشتکاری و [مایه] دشمنی، و بد راهی بوده است. (22)

حر‌مت علیکم أمهاتکم وبناتکم وأخواتکم وعماتکم وخالاتکم وبنات الأخ وبنات الأخت وأمهاتکم اللاتی أر‌ضعنکم وأخواتکم من الر‌ضاع وأمهات نسائکم ور‌بائبکم اللاتی فی حجور‌کم من نسائکم اللاتی دخلتم بهن فان لم تکونوا دخلتم بهن فلا جناح علیکم وحلائل أبنائکم الذین من أصلابکم وأن تجمعوا بین الأختین الا ما قد سلف ان الله کان غفور‌ا ر‌حیما 23

نکاح اینان بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمه‌هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرهایتان که به شما شیر داده‌اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران زنانتان، و دختران همسرانتان که [آن‌ها دختران] در دامان شما پرورش یافته‌اند و با آن همسران همبستر شده‌اید - پس اگر با آن‌ها همبستر نشده‌اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید]- و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند، و جمع دو خواهر با همدیگر - مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد - که خداوند آمرزنده مهربان است. (23)

والمحصنات من النساء الا ما ملکت أیمانکم کتاب الله علیکم وأحل لکم ما ور‌اء ذلکم أن تبتغوا بأموالکم محصنین غیر مسافحین فما استمتعتم به منهن فآتوهن أجور‌هن فر‌یض ولا جناح علیکم فیما تر‌اضیتم به من بعد الفر‌یض ان الله کان علیما حکیما 24

و زنان شوهردار [نیز بر شما حرام شده است] به استثنای زنانی که مالک آنان شده‌اید؛ [این] فریضه الهی است که بر شما مقرر گردیده است؛ و غیر از این [زنان نامبرده]، برای شما حلال است که [زنان دیگر را] به وسیله اموال خود طلب کنید - در صورتی که پاکدامن باشید و زناکار نباشید - و زنانی را که متعه کرده‌اید، مهرشان را به عنوان فریضه‌ای به آنان بدهید، و بر شما گناهی نیست که پس از [تعیین مبلغ] مقرر، با یکدیگر توافق کنید [که مدت عقد یا مهر را کم یا زیاد کنید]؛ مسلما خداوند دانای حکیم است. (24)

ومن لم یستطع منکم طولا أن ینکح المحصنات المؤمنات فمن ما ملکت أیمانکم من فتیاتکم المؤمنات والله أعلم بایمانکم بعضکم من بعض فانکحوهن باذن أهلهن وآتوهن أجور‌هن بالمعر‌وف محصنات غیر مسافحات ولا متخذات أخدان فاذا أحصن فان أتین بفاحش فعلیهن نصف ما علی المحصنات من العذاب ذلک لمن خشی العنت منکم وأن تصبر‌وا خیر لکم والله غفور ر‌حیم 25

و هر کس از شما، از نظر مالی نمی‌تواند زنان [آزاد] پاکدامن با ایمان را به همسری [خود] درآورد، پس با دختران جوانسال با ایمان شما که مالک آنان هستید [ازدواج کند]؛ و خدا به ایمان شما داناتر است. [همه] از یکدیگرید. پس آنان را با اجازه خانواده‌شان به همسری [خود] درآورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید [به شرط آنکه] پاکدامن باشند نه زناکار، و دوست‌گیران پنهانی نباشند. پس، چون به ازدواج [شما] درآمدند، اگر مرتکب فحشا شدند، پس بر آنان نیمی از عذاب [مجازات] زنان آزاد است. این [پیشنهاد زناشویی با کنیزان] برای کسی از شماست که از آلایش گناه بیم دارد؛ و صبر کردن، برای شما بهتر است، و خداوند آمرزنده مهربان است. (25)

یر‌ید الله لیبین لکم ویهدیکم سنن الذین من قبلکم ویتوب علیکم والله علیم حکیم 26

خدا می‌خواهد برای شما توضیح دهد، و راه [و رسم] کسانی را که پیش از شما بوده‌اند به شما بنمایاند، و بر شما ببخشاید، و خدا دانای حکیم است. (26)

والله یر‌ید أن یتوب علیکم ویر‌ید الذین یتبعون الشهوات أن تمیلوا میلا عظیما 27

خدا می‌خواهد تا بر شما ببخشاید؛ و کسانی که از خواسته‌ها [ی نفسانی] پیروی می‌کنند می‌خواهند شما دستخوش انحرافی بزرگ شوید. (27)

یر‌ید الله أن یخفف عنکم وخلق الانسان ضعیفا 28

خدا می‌خواهد تا بارتان را سبک گرداند؛ و [می‌داند که] انسان، ناتوان آفریده شده است. (28)

یا أیها الذین آمنوا لا تأکلوا أموالکم بینکم بالباطل الا أن تکون تجار عن تر‌اض منکم ولا تقتلوا أنفسکم ان الله کان بکم ر‌حیما 29

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اموال همدیگر را به ناروا مخورید - مگر آنکه داد و ستدی با تراضی یکدیگر، از شما [انجام گرفته] باشد - و خودتان را مکشید، زیرا خدا همواره با شما مهربان است. (29)

ومن یفعل ذلک عدوانا وظلما فسوف نصلیه نار‌ا وکان ذلک علی الله یسیر‌ا 30

و هر کس از روی تجاوز و ستم چنین کند، به زودی وی را در آتشی درآوریم، و این کار بر خدا آسان است. (30)

ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم وندخلکم مدخلا کر‌یما 31

اگر از گناهان بزرگی که از آن [ها] نهی شده‌اید دوری گزینید، بدیهای شما را از شما می زداییم، و شما را در جایگاهی ارجمند درمی‌آوریم. (31)

ولا تتمنوا ما فضل الله به بعضکم علی بعض للر‌جال نصیب مما اکتسبوا وللنساء نصیب مما اکتسبن واسألوا الله من فضله ان الله کان بکل شیء علیما 32

و زنهار، آنچه را خداوند به [سبب] آن، بعضی از شما را بر بعضی [دیگر] برتری داده آرزو مکنید. برای مردان از آنچه [به اختیار] کسب کرده‌اند بهره‌ای است، و برای زنان [نیز] از آنچه [به اختیار] کسب کرده‌اند بهره‌ای است؛ و از فضل خدا درخواست کنید، که خدا به هر چیزی داناست. (32)

ولکل جعلنا موالی مما تر‌ک الوالدان والأقر‌بون والذین عقدت أیمانکم فآتوهم نصیبهم ان الله کان علی کل شیء شهیدا 33

و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان، و کسانی که شما [با آنان] پیمان بسته‌اید، بر جای گذاشته‌اند، برای هر یک [از مردان و زنان]، وارثانی قرار داده‌ایم. پس نصیبشان را به ایشان بدهید، زیرا خدا همواره بر هر چیزی گواه است. (33)

الر‌جال قوامون علی النساء بما فضل الله بعضهم علی بعض وبما أنفقوا من أموالهم فالصالحات قانتات حافظات للغیب بما حفظ الله واللاتی تخافون نشوزهن فعظوهن واهجر‌وهن فی المضاجع واضر‌بوهن فان أطعنکم فلا تبغوا علیهن سبیلا ان الله کان علیا کبیر‌ا 34

مردان، سرپرست زنانند، به دلیل آنکه خدا برخی از ایشان را بر برخی برتری داده و [نیز] به دلیل آنکه از اموالشان خرج می‌کنند. پس، زنان درستکار، فرمانبردارند [و] به پاس آنچه خدا [برای آنان] حفظ کرده، اسرار [شوهران خود] را حفظ می‌کنند؛ و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاه‌ها از ایشان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید؛ پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آن‌ها هیچ راهی [برای سرزنش] مجویید، که خدا والای بزرگ است. (34)

وان خفتم شقاق بینهما فابعثوا حکما من أهله وحکما من أهلها ان یر‌یدا اصلاحا یوفق الله بینهما ان الله کان علیما خبیر‌ا 35

و اگر از جدایی میان آن دو [: زن و شوهر] بیم دارید پس داوری از خانواده آن [شوهر] و داوری از خانواده آن [زن] تعیین کنید. اگر سر سازگاری دارند، خدا میان آن دو سازگاری خواهد داد. آری! خدا دانای آگاه است. (35)

واعبدوا الله ولا تشر‌کوا به شیئا وبالوالدین احسانا وبذی القر‌بی والیتامی والمساکین والجار ذی القر‌بی والجار الجنب والصاحب بالجنب وابن السبیل وما ملکت أیمانکم ان الله لا یحب من کان مختالا فخور‌ا 36

و خدا را بپرستید، و چیزی را با او شریک مگردانید؛ و به پدر و مادر احسان کنید؛ و در باره خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه‌مانده و بردگان خود [نیکی کنید]، که خدا کسی را که متکبر و فخرفروش است دوست نمی‌دارد (36)

الذین یبخلون ویأمر‌ون الناس بالبخل ویکتمون ما آتاهم الله من فضله وأعتدنا للکافر‌ین عذابا مهینا 37

همان کسانی که بخل می‌ورزند، و مردم را به بخل وامی‌دارند، و آنچه را خداوند از فضل خویش بدان‌ها ارزانی داشته پوشیده می‌دارند؛ و برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده‌ایم. (37)

والذین ینفقون أموالهم ر‌ئاء الناس ولا یؤمنون بالله ولا بالیوم الآخر ومن یکن الشیطان له قر‌ینا فساء قر‌ینا 38

و کسانی که اموالشان را برای نشان‌دادن به مردم انفاق می‌کنند، و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند؛ و هر کس شیطان یار او باشد، چه بد همدمی است. (38)

وماذا علیهم لو آمنوا بالله والیوم الآخر وأنفقوا مما ر‌زقهم الله وکان الله بهم علیما 39

و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان می‌آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، انفاق می‌کردند، چه زیانی برایشان داشت؟ و خدا به [کار] آنان داناست. (39)

ان الله لا یظلم مثقال ذر وان تک حسن یضاعفها ویؤت من لدنه أجر‌ا عظیما 40

در حقیقت، خدا هم‌وزن ذره‌ای ستم نمی‌کند و اگر [آن ذره، کار] نیکی باشد دو چندانش می‌کند، و از نزد خویش پاداشی بزرگ می‌بخشد. (40)

فکیف اذا جئنا من کل أم بشهید وجئنا بک علی هؤلاء شهیدا 41

پس چگونه است [حالشان] آنگاه که از هر امتی گواهی آوریم، و تو را بر آنان گواه آوریم؟ (41)

یومئذ یود الذین کفر‌وا وعصوا الر‌سول لو تسوی بهم الأر‌ض ولا یکتمون الله حدیثا 42

آن روز، کسانی که کفر ورزیده‌اند، و از پیامبر [خدا] نافرمانی کرده‌اند، آرزو می‌کنند که ای کاش با خاک یکسان می‌شدند؛ و از خدا هیچ سخنی را پوشیده نمی‌توانند داشت. (42)

یا أیها الذین آمنوا لا تقر‌بوا الصلا وأنتم سکار‌ی حتی تعلموا ما تقولون ولا جنبا الا عابر‌ی سبیل حتی تغتسلوا وان کنتم مر‌ضی أو علی سفر أو جاء أحد منکم من الغائط أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتیمموا صعیدا طیبا فامسحوا بوجوهکم وأیدیکم ان الله کان عفوا غفور‌ا 43

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حال مستی به نماز نزدیک نشوید تا زمانی که بدانید چه می‌گویید؛ و [نیز] در حال جنابت [وارد نماز نشوید]- مگر اینکه راهگذر باشید - تا غسل کنید؛ و اگر بیمارید یا در سفرید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان آمیزش کرده‌اید و آب نیافته‌اید، پس بر خاکی پاک تیمم کنید، و صورت و دستهایتان را مسح نمایید، که خدا بخشنده و آمرزنده است. (43)

ألم تر الی الذین أوتوا نصیبا من الکتاب یشتر‌ون الضلال ویر‌یدون أن تضلوا السبیل 44

آیا به کسانی که بهره‌ای از کتاب یافته‌اند ننگریستی؟ گمراهی را می‌خرند و می‌خواهند شما [نیز] گمراه شوید. (44)

والله أعلم بأعدائکم وکفی بالله ولیا وکفی بالله نصیر‌ا 45

و خدا به حال دشمنان شما داناتر است؛ کافی است که خدا سرپرست شما باشد و کافی است که خدا یاور شما باشد (45)

من الذین هادوا یحر‌فون الکلم عن مواضعه ویقولون سمعنا وعصینا واسمع غیر مسمع ور‌اعنا لیا بألسنتهم وطعنا فی الدین ولو أنهم قالوا سمعنا وأطعنا واسمع وانظر‌نا لکان خیر‌ا لهم وأقوم ولکن لعنهم الله بکفر‌هم فلا یؤمنون الا قلیلا 46

برخی از آنان که یهودی‌اند، کلمات را از جاهای خود برمی‌گردانند، و با پیچانیدن زبان خود و به قصد طعنه زدن در دین [اسلام، با درآمیختن عبری به عربی] می‌گویند: «شنیدیم و نافرمانی کردیم؛ و بشنو [که کاش] ناشنوا گردی.» و [نیز از روی استهزا می‌گویند:]«راعنا» [که در عربی یعنی: به ما التفات کن، ولی در عبری یعنی: خبیث ما] و اگر آنان می‌گفتند: «شنیدیم و فرمان بردیم، و بشنو و به ما بنگر»، قطعا برای آنان بهتر و درست‌تر بود، ولی خدا آنان را به علت کفرشان لعنت کرد، در نتیجه جز [گروهی] اندک ایمان نمی‌آورند. (46)

یا أیها الذین أوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل أن نطمس وجوها فنر‌دها علی أدبار‌ها أو نلعنهم کما لعنا أصحاب السبت وکان أمر الله مفعولا 47

ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیق‌کننده همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهره‌هایی را محو کنیم و در نتیجه آن‌ها را به قهقرا بازگردانیم؛ یا همچنانکه «اصحاب سبت» را لعنت کردیم؛ آنان را [نیز] لعنت کنیم، و فرمان خدا همواره تحقق یافته است. (47)

ان الله لا یغفر أن یشر‌ک به ویغفر ما دون ذلک لمن یشاء ومن یشر‌ک بالله فقد افتر‌ی اثما عظیما 48

مسلما خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمی‌بخشاید و غیر از آن را برای هر که بخواهد می‌بخشاید، و هر کس به خدا شرک ورزد، به یقین گناهی بزرگ بربافته است. (48)

ألم تر الی الذین یزکون أنفسهم بل الله یزکی من یشاء ولا یظلمون فتیلا 49

آیا به کسانی که خویشتن را پاک می‌شمارند ننگریسته‌ای؟ [چنین نیست] بلکه خداست که هر که را بخواهد پاک می‌گرداند، و به قدر نخ روی هسته خرمایی ستم نمی‌بینند. (49)

انظر کیف یفتر‌ون علی الله الکذب وکفی به اثما مبینا 50

ببین چگونه بر خدا دروغ می‌بندند؛ و بس است که این، یک گناه آشکار باشد. (50)

انتهای پیام /