توجه نمایندگان مجلس به اجرای آبخیزداری

ایران در شمار ده کشور بلاخیز دنیاست و زلزله، سیل و خشکسالی از مهمترین بلایای رخ داده در تاریخ ایران هستند. در مرداد 1333 در امامزاده داوود تهران سیل همه چیز را برد و در 4 مردادماه 1366 سیل هر چه در مسیرش بود را از محله تجریش تهران، تا پل سید خندان شست و برد و 300 کشته و 75 میلیارد تومان خسارات بر جای گذاشت. در 20 مرداد 1380 در استان گلستان سیلی به عرض 400 متر با دبی آبی بیش از 7 برابر دبی رود کارون 500 نفر را با خود برد.

براساس مطالعات مرکز پژوهشکده خاک و آبخیزداری از دهه 30 تا اواخر دهه 90 بیش از 7 هزارو 350 سیل در ایران اتفاق افتاده است بیش از هزارو 600 مورد آن با متوسط خسارت 40 میلیارد تومان در دهه 90 بود. وقوع سیل علل مختلفی مانند از بین بردن و تخریب پوشش گیاهی، جنگل‌ها و مراتع، تغییر کاربری بستر و حریم رودخانه‌ها و تجاوز به آن، بی توجهی و کم توجهی به عملیات آبخیزداری در حوضه‌های بالادست و... دارد. براساس مطالعات مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با اجرای انواع عملیات آبخیزداری می‌توان این خسارات را تا 70 درصد کاهش داد و بیش از 50 درصد بارش‌های را برای مصارف کشاورزی، صنعتی و آب شرب ذخیره کرد. همین مطالعات مرکز پژوهش‌های مجلس در روند بررسی لایحه آبخیزداری اوایل دهه 90 به صحن مجلس راه پیدا کرد. مجلس دهم در سال 1396 دولت را موظف به اجرای عملیات آبخیزداری در مساحت 10 میلیون هکتاری کرد. توجه به آبخیزداری در مجلس تا آنجا پیش رفت که نمایندگان در سال‌های بعد توجه به آبخیزداری را شرط رای اعتماد به وزاری پشنهادی دولت می‌خواند. در سال‌هایی که آبخیزداری به کلمه پر تکرار در مجلس تبدیل شد در طی 10 سال اخیر 70 میلیون و 600 هزار هکتار عملیات آبخیزداری در کشور اجرا و قنات‌های احیا شد و تخریب ناشی از سیل در مناطقی که آبخیزداری شد تا 70 درصد کاهش یافت.