جایگاه نخبگان در اسناد بالادستی و پاییندستی بازیابی شود
یک عضو شورای مرکزی جمعیت پیشرفت و عدالت ایران گفت: باید به نخبه بهعنوان بازیگر اصلی مدل پیشرفت ایرانی - اسلامی نگریسته شود و جایگاه نخبگان در تهیه تمامی اسناد بالادستی و پایین دستی نظام توسعه ایران بازیابی شود.
یونس چنگ لوایی در گفتوگو با ایسنا درباره مهمترین علل مهاجرت نخبگان و راهکارهای جلوگیری از این مشکل، اظهار کرد: بر اساس آخرین آمارهای رصدخانه مهاجرت ایران، 37 درصد از دارندگان مدال در المپیادهای دانشآموزی، 25 درصد از مشمولان بنیاد نخبگان و 15 درصد رتبههای زیر هزار کنکور سراسری به کشورهای دیگر مهاجرت کردهاند. یک نخبه علمی و دانشگاهی عصاره فرهنگ، علم و هنر یک کشور است، اما درست در زمانی که باید این علم و هنر در مسیر توسعه کشور و رفع چالشهای آن به خدمت گرفته شود به یکباره از کشور خارج میشود.
وی افزود: از جمله عوامل این پدیده مخرب سرسختی و مقاومت نظام آموزشی کشور در تغییر رویکرد به سمت و سوی کارآفرینی است. از طرف دیگر مافیای صنعت و تولید هیچگاه تعامل مثبتی با نظام دانشگاهی نداشته و در به کارگیری نخبگان مقاومت سرسختانهای در اغلب حوزهها نشان دادهاند.
این فعال سیاسی اصولگرا گفت: از جمله عوامل دیگر مهاجرت نخبگان پراکنده کردن بذر یاس و نا امیدی از سوی اساتید دانشگاهی است که مقام معظم رهبری از آن به مثابه خیانت و دشمنی تعبیر فرمودهاند. همچنین دیوانسالاری بیهوده در عرصه ساماندهی جامعه نخبگانی مانند نهادهای متولی فعلی که حمایت نخبگانی را صرفا به اعانه بخشی تقلیل دادهاند و در نهایت میتوان به برخی رویکردهای امنیتی که سالهاست با رخنه در نظام علمی و پژوهشی سعی در تهی کردن نظام علمی کشور از مولدان اندیشه و عمل، برای فروپاشی تمامی ارکان نظام را دارند، اشاره کرد.
چنگ لوایی ادامه داد: از آنجایی که میتوان مسئله خروج نخبگان از کشور را به مثابه یک بیماری مزمن توسعهای در مسیر پیشرفت ایران اسلامی برشمرد، پس چارهاندیشی در این حوزه از مسائل کلیدی امنیت ملی کشور محسوب میشود. از این رو باید به نخبه بهعنوان بازیگر اصلی مدل پیشرفت ایرانی - اسلامی نگریسته شود و جایگاه نخبگان در تهیه تمامی اسناد بالادستی و پاییندستی نظام توسعه ایران بازیابی شود.
این عضو شورای مرکزی جمعیت پیشرفت و عدالت ایران، خاطرنشان کرد: تصمیمسازی از پستوی نهادهای حاصل از فرآیند بروکراتیک فعلی نظام برنامهریزی ایران باید به حوزه جمعی نخبگانی گرایش پیدا کند، چراکه برنامهریزی توسعه یعنی عمل در حوزه عمومی و مهمترین کنشگر این فرآیند و حلقه واسط تمام بازیگران نظام پیشرفت ایران اسلامی جامعه نخبگانی هستند. بنابراین وقتی این چارچوب برنامهریزی توسعه در سطوح چندگانه اداره و تمشیت امور کشور قوام یابد دیگر نخبه ایرانی صرفا دغدغه توسعه ایران خواهد داشت، نه دغدغه شغل و سرپناه و معیشت.
انتهای پیام