"جنگل پرتقال" با طعم تلخ کمالگرایی و تکبر

خبرگزاری تسنیم مهدی خدایی:

این روزهای سرد زمستان روزهای طعم مطبوع پرتقال است و کمتر کسی است که این طعم را نپسندد، پرتقال یکی از منابع غنی ویتامین ث است که مانع از بروز بیماری می‌شود.

چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر هم در دل این سرمای زمستان و در دومین روز اکران‌های خود فیلیمی برایمان اکران کرد که می‌تواند برخی از بیماریهای مخاطبان خود را درمان کند؛ فیلمی با عنوان "جنگل پرتقال."

داستان "جنگل پرتقال" در قالب داستانی دوست داشتنی به بیماری‌های شخصیتی نابودگر و ویران‌کننده توجه و کراهت و بی‌عاقبتی آنها را به خوبی ترسیم کرده است، تکبر، غرور، تمسخر، خود علامه‌پنداری و کمالگرایی.

جنگل پرتقال داستان فردی است که شاید بسیاری از افراد مستعد و نخبه ای که نتوانسته‌اند بر خلاف توانایی‌هایی که داشته‌اند به موفقیت برسند با آن همذات‌پنداری کنند.

ماجرای پرکشش و جذاب شخصیت اصلی داستان این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که بیماری تکبر و کمالگرایی چگونه می‌تواند با یک فریب شناختی نسبت به واقعیت‌های پیرامونی انسان، استعدادهای او را به بند بکشد و در مسیر موفقیت او را از افرادی که مستعد نیستند اما در عوض گرفتار بیماری تکبر و کمالگرایی نشده‌اند، عقب بیندازد و حتی شکستی سنگین را به انسان تحمیل کند.

جنگل پرتقال پر از پرتقال‌های درمانگری است که می‌تواند برخی از بیماری‌های اخلاقی و شخصیتی ما را در مقابل دیدگانمان نمایش دهد و آغازی برای بیداری و درمان باشد، وقتی نشان می‌دهد که علی یا همان سهراب دانشجوی نخبه ادبیات نمایشی، چگونه سال‌ها پس از فارغ‌التحصیلی به واسطه بیماری کمالگرایی نتوانسته هیچ اسم و رسمی در جامعه تئاتر برای خود دست و پا کند، چون منتظر است که نمایشنامه‌اش را به دست یک کارگردان خوب برساند. در مقابل، هژیرکه دانشجویی بی‌استعداد و مورد تمسخر سهراب و البته فاقد بیماری‌های شخصیتی مذکور بوده است، اینک چهره‌ای محبوب در جامعه تئاتری شهر خود است.

جنگل پرتقال به‌خوبی نشان می‌دهد که محبوب شدن چگونه می‌تواند انسان را فریب دهد به‌گونه‌ای که برای خودنمایی حتی با آبروی دختری که عاشقت شده است بازی کنی و کینه‌ای عمیق در دل او بکاری!

جنگل پرتقال نمایش آفت‌های اخلاقی بازدارنده از موفقیت است و می‌تواند تلنگری برای افراد مغرور و کمالگرا باشد!