جواد نکونام؛ از گزینه جذاب تیم ملی تا «حیا کن، رها کن»
نکونام چند هفته‌ای بود با هشتگ‌های فضای مجازی که خواستار اخراجش شده بودند، کنار آمده بود که این بار در اهواز به طور رسمی، شعار «حیا کن، رها کن» را روی سکو‌های ورزشگاه هم شنید.
فضای مجازی و حالا سکو‌های ورزشگاه؛ کمتر کسی از استقلالی‌ها این روز‌ها دل خوشی از سرمربی تیمش دارد. جواد نکونام که به عنوان یک سرمربی صاحب سبک بین نسل جدید مربیان ایرانی قد علم کرده بود، سخت‌ترین روز‌های حرفه‌ای‌اش در جلد یک سرمربی را تجربه می‌کند. او چند هفته‌ای بود با هشتگ‌های فضای مجازی که خواستار اخراجش شده بودند، کنار آمده بود که این بار در اهواز به طور رسمی، شعار «حیا کن، رها کن» را روی سکو‌های ورزشگاه هم شنید.
نکونام و تیمش در جریان هفته سوم رقابت‌های لیگ برتر راهی اهواز شده بودند تا برابر هم‌نام خوزستانی‌شان قرار بگیرند. دیداری که روی کاغذ برای استقلالِ پرمهره، بازی سختی محسوب نمی‌شد و انتظار می‌رفت تا نکونام و تیمش دومین بردشان در سه بازی گذشته لیگ را جشن بگیرند. شرایط، اما در این بازی به گونه‌ای پیش نرفت که استقلال بخت زیادی برای گلزنی داشته باشد. این اتفاق نیفتاد هیچ، تیم نکونام بازی را هم با نتیجه یک بر صفر واگذار کرد تا شرایط برای جواد نکونام سخت‌تر از قبل شود. به‌وضوح در ورزشگاه شعار نارضایتی هواداران این تیم که می‌خواستند نکونام از استقلال جدا شود، شنیده می‌شد.
مردی که فصل گذشته در آستانه قهرمان‌کردن استقلال بود، حالا بخش زیادی از حامیانش، درون و بیرون از ورزشگاه را از دست داده و حفظ چنین روندی یک سرنوشت محتمل برایش مقدر می‌کند؛ اینکه او هم در چشم‌به‌هم‌زدنی به یکی دیگر از بی‌شمار مهره‌های سوخته فوتبال ایران تبدیل می‌شود که با تصمیماتی عجولانه، سرنوشت دوران حرفه‌ای‌شان را به مخاطره انداخته‌اند. نکونام این روز‌ها در حالی با واکنش منفی هواداران مواجه شده که تا چندی پیش از پیوستن به باشگاه استقلال، از او به عنوان یکی از گزینه‌های جذاب تیم ملی یاد می‌شد.
جواد که پسوند «لالیگایی» را یدک می‌کشید، در عصر کوتاه سرمربی‌گری‌اش دستاورد بدی نداشت. او توانسته بود با استفاده از تجربیات مربیان صاحب‌سبکی که در طول دوران بازی‌اش، شاگردی‌شان را کرده بود، تیم‌های با دیسیپلین و نظم تاکتیکی مشخصی بسازد و روانه میدان کند، ولی دقیقا از یک زمان به بعد، مشخص شد که اندیشه و فلسفه فوتبالی جواد نکونام چیزی نیست که بتواند او را، دست‌کم در آینده نزدیک، تبدیل به یکی دیگر از گزینه‌ها برای نشستن روی نیمکت تیم ملی کند. اگرچه وقتی صحبت از فوتبال می‌شود نباید رو به پیش‌بینی آورد، ولی رفتاری که با نکونام در انتهای فصل گذشته و این فصل شده، نشان می‌دهد سبک‌وسیاق فوتبالی او، چیزی نیست که بتواند هواداران را راضی نگه دارد. نکونام فصل گذشته درحالیکه می‌توانست عنوان قهرمانی را برای استقلال با یک برد مقابل نساجی به ارمغان بیاورد، ترس نشان داد و فرصت بزرگ را از دست داد.
پس از آن و حتی قبل‌تر از آن هم، او با بهانه‌جویی‌های مکرر، از جمله اشتباهات داوری، اختلاف مدیریتی و نداشتن مهره‌های بزرگ، تلاش کرده بود مقصران نتیجه نگرفتن استقلال را جای دیگری معرفی کند. این بهانه‌ها، ولی با شروع فصل جدید دیگر کارگر نشده و اتفاقا تبدیل به سوژه‌ای برای تعدادی از هواداران استقلال شده تا از نکونام انتقاد کنند. در این فصل، خبری از علی خطیر که نکونام دل خوشی از او به‌عنوان مدیرعامل استقلال نداشت، نیست. مهره‌های ارزشمند و گران‌قیمتی هم با دستور خود نکونام جذب شده‌اند و تابه‌اینجا اشتباهات داوری علیه این تیم رخ نداده، بلکه در یکی دو صحنه هم آن‌طور‌که کارشناسان داوری گفته‌اند، نکونام سود برده است. حاصل این‌همه تغییر، ولی چهار امتیاز از 9 امتیاز ممکن است؛ آن‌هم درحالیکه درباره تک‌امتیاز این تیم در هفته دوم هم حرف‌وحدیث بسیار است.
از همه بدتر اینکه استقلالِ نکونام در دو بازی اخیر نشان داده با وجود مهره‌های قابل اعتنا، در امر گلزنی در جریان بازی هم ناکام است. هر دو گل آن‌ها در هفته گذشته از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید و در این هفته هم که اصلا موفق به گلزنی نشدند. پیش از این به غیر از آنکه نکونام را «جوادِ لالیگایی» خطاب کنند، از او به عنوان شاگردِ خلف کارلوس کی‌روش هم یاد می‌شد. اما حداقل در سه هفته گذشته، مشخص شده که نکونام به اندازه کافی هم از کارلوس کی‌روش نیاموخته است؛ تیم او در هفته‌های گذشته هیچ کلین‌شیتی نداشته و از همه بدتر اینکه در سه بازی، چهار بار دروازه‌اش گشوده شده است. واضح است که با کنار هم چیدن این اتفاقات، جواد نکونام روز‌های سختی را در پیش داشته باشد. او روز‌های سردوگرم زیادی در دوران حرفه‌ای گذرانده، ولی حالا بیش از هر زمان دیگری عرصه به رویش تنگ شده است.
شاید نکونام خوش‌شانس است که لیگ به دلیل انجام بازی‌های ملی چند هفته‌ای تعطیل می‌شود. او فرصت بازسازی دارد و شاید همان‌طور‌که خودش گفته، دوباره از زمین بلند شوند: «هفته سوم سال گذشته هم بلند شدیم و قطعا امسال هم از جایمان بلند می‌شویم. مسئولیت این تیم از صفر تا صد با من است. سال گذشته هم که هفته سوم باختیم، تیم‌مان توانست از جای خود بلند شود و توانستیم تا روز آخر در کورس قهرمانی باشیم. قطعا در ادامه راه قوی‌تر و بهتر خواهیم بود. با توجه به تغییراتی که داشته‌ایم تعطیلات لیگ می‌تواند در هماهنگ‌شدن به ما کمک کند و تیم‌مان را بازسازی کنیم و بازیکنان مصدوم‌مان نیز برسند. هواداران برای من مهم هستند و به آن‌ها قول می‌دهم که مانند سال گذشته استقلال تا روز آخر برای قهرمانی خواهد جنگید و از این به بعد در هر بازی بهترین عملکرد خود را نشان خواهد داد. قول می‌دهم امسال هم تا هفته آخر برای قهرمانی بجنگیم و تمام تلاش‌مان این است که امسال قهرمان شویم که در این راه نیاز به حمایت هواداران، باشگاه و کار‌های بیرونی دارم و باید کمک شود تا شرایط خوبی داشته باشیم».
نکونام امیدوار است، ولی مسئله اینجاست که صدای تیک‌تاک ساعت برای او بیش از هر زمان دیگری بلندتر شده است. خاصه آنکه تیمش باید در چشم‌به‌هم‌زدنی در جریان رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا هم به مصاف تیم الغرافه برود. از حالا تا روز بیست‌و‌نهم شهریور که قرار است آن بازی برگزار شود، زمان چندان زیادی باقی نمانده و از همین حالا صدای افرادی که می‌خواهند فرهاد مجیدی دوباره به این باشگاه برگردد، رساتر شده است. مسئله، اما اینجاست که آیا نکونام توانایی این را دارد تا بار دیگر از طوفان سهمگین این روز‌ها عبور کند یا اینکه قرار است فرضیه مهره سوخته‌شدن را به جان بخرد؟
منبع: روزنامه شرق از میان اخبار