حدیث نبوی | شرط قرارگیری در کشتی نجات اهل بیت
خداوند بهترین ساز و کار برای نجات از مهلکه‌های دنیا را اتصال به اهل بیت وحی قرار داده و ما نیز هر اندازه به سمت آخرالزمان حرکت می‌کنیم، این نیاز را برایمان پررنگ‌تر می‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عمل به آموزه‌های وحیانی و تقید به سیره هادیان الهی، در هر زمان و مکانی مهم‌ترین راهکار سعادت محسوب می‌شده است و خداوند نیز هیچ عصری را خالی از نشانه‌های هدایت و یا هادیانی که مسیر سعادت و رشد را به انسان‌ها می‌نمایانند، رها نکرده است. اکنون در زمانه‌ای که هجمه شیاطین برای تخریب باورهای دینی و معنویت انسان‌ها و به دنبال آن، تخریب ارکان خانواده و اجتماع و سبک زندگی بیش از پیش نمایان شده، نیاز به توصیه‌های وحیانی برای بازگشت به فطرت محسوس‌تر شده است.
به بهانه قرارگیری در آستانه ولادت رسول الله صلی الله علیه و آله، روزانه به مرور روایتی مشهور از آن حضرت خطاب به ابوذر می‌پردازیم. در این روایت، مطالبی درباره معارف توحیدی، ایمانی و اخلاقی مطرح شده است.
ابوذر می‌گوید: روزی اول وقت در مسجد بر رسول اکرم صلی الله علیه و آله وارد شدم که هیچ‌کس جز ایشان و علی علیه‌السلام که در کنار او نشسته بود، در مسجد دیده نمی‌شد. از خلوت مسجد استفاده کردم و عرضه داشتم: یا رسول‌الله پدر و مادرم فدایت؛ ممکن است مرا وصیتی سودمند فرمایید فرمود: ای اباذر که تو در نزد ما محترم و از اهل بیتی و من اینک ترا وصیتی می‌کنم نگهبان آن باش که این وصیت جامع همه راه‌های خیر و سعادت است و اگر آن را به کار بندی کفیل تو خواهد بود. یَا أَبَاذَر اِنَکَ مِنَا أَهلَ البَیتِ وَ اِنِی مُوصِیکَ بِوَصِیَه فَاحفَظهَا فَاِنَهَا جَامِعَه لِطُرُقِ الخَیرِ وَ سُبُلِهِ فَاِنَکَ اِن حَفِظتَهَا کَانَ لَکَ بِهَا کِفلَانِ
* ای اباذر، خدا را چنان پرستش کن که او را می‌بینی و اگر تو او را نمی‌بینی، او ترا می‌بیند. بدان که قدم اول عبادت و بندگی آفریدگار معرفت به اوست، و خداوند اول است قبل از همه چیز که هیچ چیز پیش از او نبوده و فرد است که دوم برای او نیست و باقی است که آخری برای او تصور نمی‌رود. به وجود آورنده آسمان‌ها و زمین و آنچه در آنهاست و او خداوند لطیف و خبیر است و بر همه کارها تواناست، بعد ایمان به من و اقرار به اینکه خداوند متعال مرا بر همه مردم جهان بشیر و نذیر و دعوت‌کننده به‌سوی خدا و چراغی نور بخش فرستاده، بعد اهل بیت مرا (که خداوند هر نوع آلودگی (گناه و اخلاق و لغزش و اشتباه) را از ایشان برده) دوست بدار. یَا أَبَاذَر اعبُدِ اللَهَ کَأَنَکَ تَرَاهُ فَاِن کُنتَ لَا تَرَاهُ فَاِنَهُ یَرَاکَ وَ اعلَم أَنَ أَوَلَ عِبَادَهِ اللَهِ المَعرِفَهُ بِهِ فَهُوَ الأَوَلُ قَبلَ کُلِ شَیء فَلَا شَیءَ قَبلَهُ وَ الفَردُ فَلَا ثَانِیَ لَهُ وَ البَاقِی لَا اِلَی غَایَه فَاطِرُ السَمَاوَاتِ وَ الأَرضِ وَ مَا فِیهِمَا وَ مَا بَینَهُمَا مِن شَیء وَ هُوَ اللَهُ اللَطِیفُ الخَبِیرُ وَ هُوَ عَلی کُلِ شَیء قَدِیر ثُمَ الاِیمَانُ بِی وَ الاِقرَارُ بِأَنَ اللَهَ تَعَالَی أَرسَلَنِی اِلَی کَافَهِ النَاسِ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ داعِیاً اِلَی اللَهِ بِاِذنِهِ وَ سِراجاً مُنِیراً ثُمَ حُبُ أَهلِ بَیتِیَ الَذِینَ أَذهَبَ اللَهُ عَنهُمُ الرِجسَ وَ طَهَرَهُم تَطهِیراً
رسول خدا صلی الله علیه و آله در این فراز تمام آنچه یک انسان باید در طول زندگی خود نسبت به آن اهتمام داشته باشند، در سه ساحت معرفی می‌کنند: 1. عبودیت خداوند که مقدمه آن معرفت به توحید ذات است؛ 2. ایمان به رسول الله صلی الله علیه و آله و اقرار به رسالت ایشان؛ 3. حب به اهل بیت علیهم‌السلام در هر سه ساحت، ویژگی‌هایی اختصاص داده شده است؛ از جمله آنکه اهل بیت علیهم‌السلام همان انوار مقدسی هستند که مصداق بارز آیه تطهیرند
* بدان ای اباذر که خداوند اهل بیت مرا در میان امت من چون کشتی نوح قرار داده که هر که سوار آن شد، نجات یافت و هرکه به آن پشت کرد، غرق و هلاک شد و مثل باب حطه بنی اسرائیل است که هر کس داخل آن شد در امان بماند. ای اباذر وصیت مرا حفظ و عمل کن تا در دنیا و آخرت سعادتمند باشی. وَ اعلَم یَا أَبَا ذَر أَنَ اللَهَ عَزَ وَ جَلَ جَعَلَ أَهلَ بَیتِی فِی أُمَتِی کَسَفِینَهِ نُوح مَن رَکِبَهَا نَجَا وَ مَن رَغِبَ عَنهَا غَرِقَ وَ مَثَلَ بَابِ حِطَه فِی بَنِی اِسرَائِیلَ مَن دَخَلَهَا کَانَ آمِناً.
فراز اول این بخش از حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله به حدیث "سفینه" یا "کشتی" شهرت دارد که شیعه و سنی درباره آن اتفاق نظر دارند. این حدیث را به شکل‌های مختلف دیگر در روایات می‌خوانیم، از جمله آنکه در فرازی از مناجات صلوات شعبانیه‌ی امام سجاد علیه‌السلام این‌طور می‌خوانیم «اللهُمَ صَلِ عَلی مُحَمَد وَآلِ‌مُحَمَد الفُلکِ الجارِیَهِ فِی اللُجَجِ الغامِرَهِ، یَأمَنُ مَن رَکِبَها، وَیَغرَقُ مَن تَرَکَهَا، المُتَقَدِمُ لَهُم مارِق، وَالمُتَأَخِرُ عَنهُم زاهِق، وَاللَازِمُ لَهُم لاحِق»؛ یعنی خدایا، بر محمد و خاندان محمد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس‌های عمیق، هرکه سوار آن شود، ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش‌افتاده از آن‌ها از دین خارج است و عقب‌مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به حق است.
همان‌طور که واضح است، سوار شدن بر کشتی اهل بیت علیهم‌السلام و یا رویگردانی از آن، دو تبعه را به همراه دارد: نجات برای مؤمنان حقیقی و غرق شدن و هلاکت برای مرتدان و مشرکان. بر اساس داستان نوح نبی علیه‌السلام، برای سوار شدن در کشتی نجات عترت دو مسئله اهمیت دارد: عمل صالح یعنی عملی که منطبق بر سیره هادیان و امامان باشد و نیز مشخص کردن نسبتمان با ایشان. در آیه 46 سوره هود خداوند در پاسخ به دعای نوح نبی مبنی بر درخواست نجات فرزندش، فرمود «قالَ یا نُوحُ اِنَهُ لَیسَ مِن أَهلِکَ اِنَهُ عَمَل غَیرُ صالِح»؛ یعنی ای نوح، او اهل تو نیست و «شاکله‌اش» عمل غیر صالح است، همچنان که امام صادق علیه‌السلام ضمن روایتی فرمود «مَنِ اتَقَی مِنکُم وَ أَصلَحَ فَهُوَ مِنَا أَهلَ البَیت»؛ یعنی هرکه از شما تقوا بورزد و مسیر صالحیت پیش گیرد، او از ما اهل بیت است. بنابراین دنیادوستی، شهوت‌پرستی و شهرت‌گرایی و هر آنچه که انسان را از مسیر معنویت و عترت باز می‌دارد، مغایر با تقوا و صالحیت است و عملاً فرد را به صورت تدریجی از ساحت مقدس عترت دور می‌کند.
اما جلوه‌های این نجات هم در دنیا و مسیر پیش رویمان و نیز پس از فوت و هم در عرصه قیامت مصداق دارد. اکنون در زمانه‌ای که شیاطین جنی و انسی تمام همتشان را برای نابودی انسان و معنویت به کار گرفته‌اند و عداوتشان تا عرصه آخرالزمان به صورت تصاعدی تداوم دارد، بهترین راهکار برای عبور از دریای فتنه‌ها، اتصال به حبل الله یعنی وجود مقدس چهارده معصوم علیهم‌السلام و سوار شدن در کشتی نجات ایشان است. در واقع خداوند بهترین ساز و کار برای نجات از مهلکه‌های دنیا را اتصال به اهل بیت وحی قرار داده و ما نیز هر اندازه به سمت آخرالزمان حرکت می‌کنیم، این نیاز را برایمان پررنگ‌تر می‌کند تا زمانی که انسان‌ها حتی پس از فوتشان و بعد در عرصه قیامت، نمود عینیِ این ماجرا را مشاهده می‌کنند.
«چهل حدیث امام صادق (ع)» به زبان اسپانیولی منتشر شدانتهایپیام /