خطبه فدکیه | افشای توطئه یهود
حضرت زهرا سلام‌الله علیها در بخشی از سخنان خود مشهور به خطبه فدکیه، اشاره‌ای جزئی و گذرا به توطئه یهود در ادوار مختلف زندگانی پیامبر صلی الله علیه و آله داشتند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله و به دنبال عهدشکنی صف‌اولی‌های سپاه نبوی، جهان اسلام یکی از تاریک‌ترین دوران خود را بر صفحه تاریخ بر جای گذاشت. نبرد اصلی بر سر تصاحب حق خلافتی بود که اندک‌زمانی قبل، پیامبر صلی الله علیه و آله طی ماجرای غدیر آن را از سوی خداوند بر عهده امیرالمؤمنین علیه‌السلام گزارد و یا از منظری دقیق‌تر، امیر مؤمنان و سایر اهل بیت با وحی الهی در این روز به‌صورت رسمی به امامت، وصایت و خلافت منصوب شدند.
این مقام و جایگاه الهی نه تنها دایره اسلام بلکه تمام انس و جن و تمام عوالم را در بر می‌گرفت و همگان در هر جای این عالم هستی و با هر دین و آیینی موظف بودند خود را تسلیم اوامر تنها حجت خدا در زمین کنند؛ به این جهت است که در تاریخ می‌خوانیم عده‌ای از یهودیان و نصارا که بر دین حقیقی موسی و عیسی علیهما السلام و کتب مقدس و بدون تحریفِ خود یعنی تورات و انجیل پا برجا مانده بودند، به محض درک نشانه‌هایی از وصیِ نبیِ آخرالزمان و یا خاتم‌الأوصیاء علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، با ایشان دست بیعت می‌دادند و تا پای شهادت در رکاب ایشان ایستادگی می‌کردند. آنها به‌خوبی می‌دانستند که نام پیامبر آخرالزمان و یکایک اهل بیت علیهم السلام و حتی مکان زندگی‌شان در کتاب مقدس‌شان با القاب مختلف درج شده بود؛ از این جهت خوبان آنها شبه جزیره عربستان را برای مکان زندگی خود برگزیدند و سال‌ها و نسل به نسل در انتظار ظهور این انوار مقدس روزگار سپری کردند. هرچند عده‌ای از کافران مسیحی و فاسقان یهود که در این منطقه حضور یافتند، به دنبال اهداف شیطانی خود بودند و این عداوت خود را در تمام دوران زندگی پیامبر به منصه ظهور گذاشتند. خداوند این حقیقت را به‌صورت مختصر در این آیه بیان می‌دارد: «الَذینَ آتَیناهُمُ الکِتابَ یَعرِفُونَهُ کَما یَعرِفُونَ أَبناءَهُم وَ اِنَ فَریقاً مِنهُم لَیَکتُمُونَ الحَقَ وَ هُم یَعلَمُونَ» یعنی اهل کتاب، نسبت به هویت پیامبر اسلام [بر اساس اوصافش که در تورات و انجیل خوانده‌اند] به گونه‌ای که پسران خود را می‌شناسند، شناخت دارند و مسلماً گروهی از آنان حق را در حالی که می‌دانند، پنهان می‌دارند.
تفسیر اشارات تورات و انجیل به ظهور پیامبر آخرالزمان توسط امام رضا (ع) برای علمای اهل کتابجالب است که حضرت زهرا سلام‌الله علیها در بخشی از سخنان خود مشهور به خطبه فدکیه، اشاره‌ای جزئی و گذرا به توطئه یهود در ادوار مختلف زندگانی پیامبر صلی الله علیه و آله داشتند، آنجا که خطاب به آن قوم عرب نهیب زدند «خوار و مطرود بودید، می‌ترسیدند که مردمانی که در اطراف شما بودند شما را بربایند، تا خدای تعالی بعد از چنین حالاتی شما را به‌دست آن حضرت نجات داد، بعد از آنکه از دست قدرتمندان و گرگ‌های عرب و سرکشان اهل کتاب ناراحتی‌ها کشیدید؛ بَعدَ اَن مُنِیَ بِبُهَمِ الرِجالِ، وَ ذُؤبانِ العَرَبِ، وَ مَرَدَهِ اَهلِ الکِتابِ» سپس در این لحظه به آیه‌ای اشاره کردند که دقیقاً درباره فاسقان از یهود است؛ آن بانوی بزرگوار با اشاره به بخشی از آیه64 سوره مائده فرمود «کُلَما أَوقَدُوا ناراً لِلحَربِ أَطفَأَهَا اللَهُ» یعنی (هرگاه (این اهل کتاب) آتش جنگ برافروختند خداوند خاموشش کرد.»
کتیبه نوح (ع) که روی آن نام «پنج تن آل‌عبا» است + عکساز این فراز کلام حضرت زهرا سلام الله علیها چند نکته آشکار است:
این فراز از آیه64 سوره مائده در سیاق آیات ولایت قرار دارد و درباره توطئه یهود نسبت به عداوت با ولایت عترت و همدستی برخی صحابی با آنهاست. کل آیه این است: «وَ قالَتِ الیَهُودُ یَدُ اللَهِ مَغلُولَه غُلَت أَیدیهِم وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَل یَداهُ مَبسُوطَتانِ یُنفِقُ کَیفَ یَشاءُ وَ لَیَزیدَنَ کَثیراً مِنهُم ما أُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِکَ طُغیاناً وَ کُفراً وَ أَلقَینا بَینَهُمُ العَداوَهَ وَ البَغضاءَ اِلی یَومِ القِیامَهِ کُلَما أَوقَدُوا ناراً لِلحَربِ أَطفَأَهَا اللَهُ وَ یَسعَونَ فِی الأَرضِ فَساداً وَ اللَهُ لا یُحِبُ المُفسِدین»؛ یعنی و یهود گفتند: دست خدا بسته است. دستهای‌شان بسته باد و به کیفر گفتار باطلشان بر آنان لعنت باد، بلکه دست خدا همواره گشوده و باز است؛ هر گونه بخواهد روزی می‌دهد و مسلماً آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده است، بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید و ما میان [یهود، نصاری و گروه‌های دیگر] آنان تا روز قیامت کینه و دشمنی انداختیم. هر زمان آتشی را برای جنگ [با اهل ایمان] افروختند خدا آن را خاموش کرد و همواره در زمین برای فساد می‌کوشند و خدا مفسدان را دوست ندارد.»
جالب‌تر اینکه سه آیه بعد شاهد آیه ابلاغ یعنی یکی از صریح‌ترین آیات قرآن درباره ابلاغ ولایت و امامت امیر مؤمنان هستیم که در غدیر نازل شد، آنجا که فرمود «یا أَیُهَا الرَسُولُ بَلِغ ما أُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِکَ...»؛ یعنی یا رسول الله، در چنین شرایطی که مفسدان از یهود و منافقان امت در دشمنی با تو و ولایت امیر مؤمنان صف‌آرایی کردند، مأموریت خود را در ابلاغ ولایت به پایان برسان که اگر چنین نکنی، گویی رسالت خود را انجام ندادی و خداوند تو را از آنها حفظ می‌کند. و در آیه بعد مجدداً خطاب به اهل کتاب می‌فرماید «قُل یا أَهلَ الکِتابِ لَستُم عَلی شَیء حَتَی تُقیمُوا التَوراهَ وَ الاِنجیلَ وَ ما أُنزِلَ اِلَیکُم مِن رَبِکُم وَ لَیَزیدَنَ کَثیراً مِنهُم ما أُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِکَ طُغیاناً وَ کُفراً فَلا تَأسَ عَلَی القَومِ الکافِرینَ» یعنی بگو: ای اهل کتاب، شما بر مسلک صحیح و درستی نیستید تا زمانی که تورات و انجیل و آنچه از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل شده بر پا دارید، و بی‌تردید آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید، پس بر گروه کافران غمگین مباش»؛ خداوند در این آیه همچون آیه ابلاغ، دوبار از مفهومی به نام «ما أُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِکَ» استفاده می‌کند؛ یعنی اهل کتاب موظف بودند به آنچه از سوی پروردگار در روز غدیر به پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شده بود، ایمان بیاورند، اما مسیر طغیان و کفر و سرکشی را پیش گرفتند و به دشمن خود ادامه دادند. آیا نام امام باقر (ع) در تورات آمده است؟انتهای‌پیام /