در این روز مردگان به مهمانی شما می‌آیند

وب‌گاه عرشه آنلاین 1402/07/19 - 16:40 مشاهده در مرجع

در این روز عجیب، با عزیزان از دسته رفته‌تان چای بنوشید! در این روز عجیب، با عزیزان از دسته رفته‌تان چای بنوشید! در بسیاری از نقاط امریکای لاتین به‌خصوص در مکزیک، یک روز با رسمی عجیب و پرطرف‌دار وجود دارد که به روز مردگان معروف است. با مجله گردشگری دلتا همراه باشید تا این روز عجیب را بیشتر بشناسید.

در این روز عجیب، با عزیزان از دسته رفته‌تان چای بنوشید!

در بسیاری از نقاط امریکای لاتین به‌خصوص در مکزیک، یک روز با رسمی عجیب و پرطرف‌دار وجود دارد که به روز مردگان معروف است. با مجله گردشگری دلتا همراه باشید تا این روز عجیب را بیشتر بشناسید.

در مکزیک باستان قبایل بدوی برای گرامی‌داشت ارواح مردگان و عزیزان از دست رفته‌شان، در روزهای دهم و یازدهم نوامبر، مراسمات خاصی را برگزار می‌کردند. با گذشت زمان این جشن‌ها رنگ و بوی عجیب‌تری گرفت و امروزه به یک جاذبه گردشگری و توریستی برای مکزیک و کشورهای امریکای لاتین تبدیل شده است.

روز مردگان (به اسپانیایی: Da de Muertos) یک جشن ملی در مکزیک و برخی از کشورها برای مدت سه روز (از 31اُم اکتبر تا دوم نوامبر) است. افراد به زیارت قبر دوستان و خانواده می‌روند و آن‌ها را تمیز کرده، روی آن‌ها گل گذاشته و با روشن کردن شمع و خواندن دعا یاد آنها را زنده می‌کنند. به اعتقاد پژوهشگران ریشه این جشن به دوران تمدن مایا و آزتک‌ها می‌رسد که جشنی در ستایش ایزدبانوی Mictecacihuatl بود و در اوت برگزار می‌شد. اما در دوره استعمار، تاریخ این جشن به نوامبر منتقل شد.

در تاریخ برگزاری جشن روز مردگان به دوران پادشاه کلمبوس برمی‌گردد. زمانی که اروپایی‌ها برای اولین‌بار به این نقطه از جهان پا گذاشتند، فرهنگ و رسومات خود را نیز همراه آوردند. به مرور زمان با تلفیق فرهنگ اروپایی‌ها با بومیان این منطقه، جشن روز مردگان نیز رنگ و بویی اروپایی به خود گرفت.

اسپانیایی‌های مسیحی که در سال هزار و پانصد و سی به مکزیک مهاجرت کردند در نهایت موفق شدند جشن روز مردگان را از یک جشن تاریخی و بومی به یک روز کاملا مسیحی گونه تبدیل کنند. کلیسای کاتولیک نیز پس از گذشت زمانی طولانی تصمیم به ثبت این روز در تقویم خود گرفت.

جشن روز مردگان

جشن روز مردگان یا روز مرگ که در زبان اسپانیایی به آن Dia de los Muertos می‌گویند، همچنان یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های مکزیکی است. این روز در فرهنگ مکزیک برای مکزیکی‌ها یک روز خاص است و هرساله آن را با مراسمات عجیب‌وغریب خود جشن می‌گیرند.

جالب اینجاست که در این روز هیچ‌گونه سوگواری‌ای برای مردگان صورت نمی‌گیرد. مکزیکی‌ها با جشن و پایکوبی و پخت شیرینی‌ها و غذاهای مخصوص و دادن هدایا به مردگان، به میزبانی مردگانی که آن‌ها را در این روز مهمان خود می‌دانند، می‌روند.

چه کارهایی در روز مرگ انجام می‌شود؟

از جمله کارهایی که در این روز انجام می‌شود، تزیین محراب‌ها یا قبور مردگان با وسایل تزیینی، آماده‌کردن غذا و نوشیدنی‌های مورد علاقه مردگان، آماده کردن شمع‌ها و زرده‌ها، پوشیدن لباس‌های خاص و گریم صورت به شکل مرده‌ها و در نهایت جمع‌آوری پول برای مرحومان است. گاهی حتی مردم بر سر قبر عزیزانشان موسیقی مورد علاقه‌شان را پخش می‌کنند و در هنگان نوشیدن و خوردن تنقلات وانمود می‌کنند که در حال گپ و گفت‌وگو با عزیز از دست رفته‌شان هستند.

هنگامی که شخصی در فرهنگ مکزیک می‌میرد، او را در "پتیت" (نوعی فرش بافته شده) دفن می‌کردند و بستگانشان را در یک مهمانی جمع می‌کردند تا آن‌ها را در سفر به "میکتلان" (محل استراحت ابدی) راهنمایی کنند.

خاستگاه این سنت به تلاقی بین برگزاری مراسم مذهبی کاتولیک‌ها توسط اسپانیایی‌ها و بزرگداشت روز مردگان برمی گردد که مردم بومی از قبل از ورودشان آن را جشن می‌گرفتند.

این مردمان بومی احترام مردگان خود را به تقویم مسیحی منتقل کردند که مصادف با پایان چرخه کشاورزی ذرت، محصول اصلی غذایی مکزیک بود.

مرگ در این جشن دلیلی برای جشن می‌شود، زیرا به جای غیبت، حضور زنده را نشان می‌دهد.

هر ساله خانواده‌ها انواع نذورات و محراب‌ها را برای متوفیان خود ترتیب می‌دهند و این محراب‌ها با گل، جمجمه، نان معروف پان دو موئرتو تزئین می‌شود.

گل‌ها نقش کلیدی دارند، زیرا برای تسهیل بازگشت روح به زمین قرار می‌گیرند. پراکندگی گلبرگ‌های سمپاسوچیل و گذاشتن شمع‌ها، هدف ترسیم مسیری است که ارواح برای رسیدن به مقصد طی می‌کنند.

جشن روز مردگان در 1 و 2 نوامبر برگزار می‌شود، زیرا این تعطیلات به دو دسته تقسیم می‌شود. طبق تقویم کاتولیک، اول نوامبر برابر با روز تمام مقدسین است و این تاریخ به کودکان فوت شده اختصاص داده شده است. در همین حال، دوم نوامبر، یاد و خاطره بزرگسالانی که دیگر در میان آنان نیستند را گرامی می‌دارد. این جشنی است که در سراسر مکزیک گسترش می‌یابد، اما با تفاوت‌های ظریف و خاص بسته به منطقه.