دنیامالی علیه مجامع فدراسیون‌ها؛ وقتی تعریف تعارض منافع تغییر می‌کند!
از زمانی حضور دنیامالی در وزارت ورزش و جوانان، برخی اظهارات او چالش‌های قانونی بسیاری را برایش به همراه خواهد آورد.
دنیامالی به جهت اینکه سال‌ها از ورزش قهرمانی دور بوده و بیشتر از یک دهه طول کشید تا او یکبار دیگر در این حوزه به مدیریت بپردازد شناخت واقع‌گرایانه‌ای از معضلات و چالش‌های آن ندارد. همه سابقه مدیریتی دنیامالی تا پیش از آنکه راهی خیابان سئول شود به ریاست فدراسیون قایقرانی مربوط می‌شد و پس از 12 سال این شانس را پیدا کرد تا عالی‌ترین سمت ورزش کشور را از آن خود کند.
نگاه ماجراجویانه دنیامالی و عدم حضور فردی در کناری او که بتواند اطلاعات درستی به وزیر ورزش بدهد باعث شده ورزش کشور تحت تاثیر خطراتی قرار بگیرد که امکان وقوع آنها چندان دور از ذهن نیست. وی به تازگی به موضوع انتخاب یا انتصاب افرادی که با رئیس فدراسیون نسبت فامیلی دارند ورود کرده است. دنیامالی در این خصوص گفت: «افرادی که نسبت نزدیک با روسای فدراسیون‌ها، مثل خواهر، برادر، همسر یا مادر دارند، بحث تعارض منافع بوده و آن را پیگیری می‌کنیم تا این مشکل وجود نداشته باشد. در آینده بیشتر دقت خواهد شد تا بر اساس قوانینی که در کشور داریم این اتفاقات رخ ندهد. قبلا توجیهی برای استفاده از اقوام درجه یک در فدراسیون‌ها بود. این مساله در دو تا سه فدراسیون وجود دارد که آن‌هم در حال اصلاح شدن است.»
شاید جدی‌ترین مثالی که در خصوص انتصابات فامیلی می‌توان زد حضور خواهر هادی ساعی در تیم ملی تکواندو بانوان است. این انتصاب در شرایطی انجام شده که مهروز ساعی از ملی‌پوشان تکواندو بانوان بوده و در چند سال گذشته هم شاگردان زیادی تربیت کرده است. با توجه به اینکه ساعی جزو مدیرانی است که شاید مقابل تصمیم وزارت ورزش مبنی بر عدم استفاده از خواهرش در تیم ملی تکواندو مقاومت خواهد کرد بعید نیست شاهد چالش بین او و وزارت ورزش باشیم.
در فدراسیون ژیمناستیک هم نرگس اینچه درگاهی در آخرین مجمع عمومی فدراسیون ژیمناستیک با کسب حداکثر آرا به عنوان نایب رئیس این فراسیون انتخاب شد. او که ورزشکار حرفه‌ای ژیمناستیک بوده و دارای عالی‌ترین مدارک مربیگری و داوری این رشته است حالا با مشکل عدم صدور حکم نایب رئیسی‌اش از سوی وزارت ورزش رو‌به‌رو شده است. تصمیمی که تنها بر اساس نوع تفکر مدیریتی دنیامالی در حال انجام است و در اساسنامه فدراسیون‌ها هیچ اشاره‌ای به آن نشده است. حتی صلاحیت وی و سایر اعضای هیات رئیسه فدراسیون ژیمناستیک در کمیسیون تطبیق وزارت ورزش هم تایید شد و در مجمعی که ریاست آن بر عهده معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش بود هم به عنوان کاندیدای نایب رئیسی شرکت کرد و حائز حداکثر آرا نیز شد؛ اما حالا با تصمیم عجیب وزارت ورزش که به نوعی پشت کردن به نظر مجمع است حکم نایب رئیسی وی صادر نمی‌شود.
در این خصوص هم به نظر می‌رسد تنها برخی فدراسیون‌ها مورد توجه وزارت ورزش هستند؛ چرا که در یکی از فدراسیون‌ها اکثریت مسئولانش با یکدیگر نسبت فامیلی دارند و علاوه بر همسر رئیس فدراسیون، خواهر همسر و باجناق و... هم در فدراسیون مربوطه مشغول به کار هستند و در این خصوص تا به حال وزارت ورزش هیچ واکنشی نداشته است.
دنیامالی اگر واقعا به دنبال این است که در انتصابات و انتخابات، مشکل تعارض منافع صورت نگیرد موضوع انتصاب سرپرستان فدراسیون‌ها را حل می‌کرد. چگونه میشود سرپرست یک فدراسیون برای اینکه خودش رئیس شود آنقدر عزل و نصب انجام می‌دهد که شاکله فدراسیون به کلی تغییر می‌کند و وزارت ورزش هم در این خصوص هیچ واکنشی ندارد؟ چگونه میشود سرپرست فدراسیون با کاندیدایی به توافق می‌رسد و پس از انتخابات، در همان فدراسیون صاحب سمت میشود؟ اینها تعارض منافع هستند و نه حضور افرادی که مجبورند به جهت رابطه فامیلی و با وجود تخصصی که دارند مجبورند کنار بروند تا جا برای افراد نزدیک به وزارت ورزش باز شود.
ضمن اینکه در همین چند ماه اخیر اتفاقاتی در برخی هیئت‌های استانی رخ داده که مصداق تعارض منافع هستند. انتصاب سرپرستان هیئت‌های استانی توسط مدیرکل ورزش و جوانان استان‌ها نشان می‌دهد رویه‌ای که وزارت ورزش و جوانان در پیش گرفته دولتی کردن مدیریت هیئت‌های استانی است که در نهایت این افراد روسای فدراسیون‌ها را انتخاب خواهند کرد. قطعا این وضعیت می‌تواند شرایط بسیار سختی را برای ورزش کشور ایجاد کند. اننظار می‌رود اگر قرار است به بهانه تعارض منافع برای عده‌ای از روسای فدراسیون‌ها مشکل ایجاد شود حداقل ابتدا چنین موضوعی را در اساسنامه فدراسیون‌ها لحاظ کنند و سپس به دنبال اجرایی کردن آن باشند. ضمن اینکه در فدراسیون‌هایی نواب رئیسی جزو شرکای مالی رئیس فدراسیون هستند. وزارت ورزش چگونه می‌تواند این موضوع را حل و فصل کند؟ آن هم در شرایطی که هیچ نسبت فامیلی بین آنها وجود ندارد.
با این شرایط واضح و مبرهن است که این پروژه، شکست خورده خواهد بود. هر چقدر که تا پیش از حضور دنیامالی تلاش شده بود که مجامع فدراسیون‌ها تصمیم گیرنده اصلی فدراسیون‌ها باشند، اما حالا وزارت ورزش تلاش می‌کند این جایگاه را از آن خود کند تا افراد مورد نظرش در راس فدراسیون‌های ورزشی به کار گمارنده شوند.
بحث زیر ساخت ها و بودجه فدراسیون ها و خیلی از مشکلاتی که ورزش را در حالت رکورد قرار داده است از دید وزیر ورزش و جوانان دور مانده است و برخی انتصاب های به حق که متاسفانه ریشه فامیلی دارد در چشم وزیر ورزش و جوانان مشهود است و این شاید در صورت شکایت های فدراسیون ها به مجامع و مراجع بین المللی برای وزیر ورزش و به طور کلی ورزش کشور گران تمام شود و این در حالی است که آقای دنیا مالی ارزیابی خود از ورزش کشور را بر پایه مدال طلا بنا کرده است و این روال شاید گرفتن همان نقره و برنز هم به رویا تبدیل شود.