دو ستاره در خط پایان؛ / سرنوشت تلخ کیانوش و خداحافظی منطقی سهراب
کیانوش رستمی با یک تصمیم اشتباه و سهراب مرادی به خاطر مصدومیت نتوانستند سومین المپیک خود را تجربه کنند.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایسنا، سهراب مرادی و کیانوش رستمی دو چهره شاخص وزنه برداری که سال ها ستاره تیم ملی ایران بودند، به پایان دوران خود رسیدند. سهراب مرادی از دنیای وزنه برداری خداحافظی کرد و کیانوش رستمی از تیم ملی خط خورد و المپیک پاریس و بازی های آسیایی را از دست داد.
این دو وزنه بردار در المپیک‌های لندن و ریو حضور داشتند و بعد از المپیک ریو در دو مسیر متفاوت قرار گرفتند. هر دو به دنبال حضور در سومین المپیک خود بودند که موفق نشدند آن را تجربه کنند.
در ادامه به سرنوشت این دو وزنه‌بردار بعد از المپیک ریو می‌پردازیم:
بیراهه و تنهایی کیانوش
کیانوش رستمی وزنه‌بردار شاخص ایران پایان تلخی را برای خود رقم زد. رستمی بعد از المپیک ریو در مسیری قرار گرفت که اکثر کارشناسان وزنه‌برداری با آن مخالف و معتقد بودند مسیری که می‌رود بیراهه است و اکنون این مسیر بیراهه باعث شده پایان خوشی نداشته باشد. او تنها تمرین کرد و به مسابقات رفت اما موفقیت خاصی دیگر به دست نیاورد.
رستمی به واسطه عملکرد ناموفق در قهرمانی جهان 2019 و از دست دادن امتیاز این مسابقه مهم، در گرفتن سهمیه المپیک 2020 به مشکل خورد و در نهاتی هم به المپیک توکیو نرسید.
با تغییر مدیریت فدراسیون، رستمی باز هم اصرار داشت همچنان راه قبلی را ادامه دهد، تنها تمرین کرد و فدراسیون انوشیروانی هم این فرصت را در اختیارش گذاشت اما در نهایت این تنها تمرین کردن باعث شد المپیک را از دست بدهد.
او به واسطه اینکه در رکوردگیری تیم ملی همانند دیگر وزنه‌برداران شرکت نکرد، مسابقات قهرمانی جهان 2023 را از دست داد. طبق قوانین فدراسیون جهانی، حضور همه وزنه بردارانی که به دنبال رفتن به المپیک هستند در قهرمانی جهان 2023 الزامی است و هر کسی در آن شرکت نکند المپیک 2024 را از دست می دهد.
کوهنوردی بجای حضور در تیم ملی!
رستمی در شرایطی که تیم ملی در اردو بود، با کوهنوردی روزهای خود را می گذراند. کادرفنی تیم ملی از وضعیت تمرینات او و حتی اینکه تا چه اندازه مصدوم است، اطلاع زیادی نداشت و شاید اگر در اردوی تیم ملی بود، شرایط به گونه دیگر رقم می‌خورد.
به نظر می رسد این وزنه‌بردار فراموش کرده بود که دوران اینکه خودش مربی انتخاب کند یا هر اعزامی که دلش بخواهد را برود، تمام شده است زیرا افرادی که الان در فدراسیون مسئولیت دارند، روزی به دلیل مقابله با همین رفتارها از کادرفنی تیم ملی وزنه برداری در زمان ریاست علی مرادی استعفا دادند بنابراین مشخص بود که در مورد این گونه رفتارها و غیبت در رکوردگیری کوتاه نمی آیند.
غروری که کار دست رستمی داد
رستمی مدال های با ارزشی را در وزنه برداری جهان گرفت و می توانست به شکل بهتری آخرین سال های وزنه برداری را پشت سر بگذارد اما قدم گذاشتن در یک راه اشتباه و اصرار به ادامه این راه باعث شد که امروز با حذف شدن از تیم ملی هیچ کسی پشت او نباشد. اکنون نیز او المپیک پاریس را از دست داده و حتی در تیم اعزامی به بازی های آسیایی هم جایی ندارد و به نظر می رسد که باید همانند سهراب مرادی به فکر خداحافظی باشد.
غروری که رستمی بعد از گرفتن مدال طلای المپیک ریو داشت و عنوان کرد به تنهایی این مدال طلا را گرفته است، کار دستش داد و اکنون خودش به تنهایی سرنوشت تلخی برای زندگی ورزشی اش رقم زد.
در ادامه نگاهی داریم به روند کیانوش رستمی در مسابقات جهانی و آسیایی بعد از المپیک ریو:
*المپیک 2016 ریو: مدال طلا
*قهرمانی جهان 2017 آمریکا: اوت شد.
*بازی های آسیایی 2018 جاکارتا: اوت شد.
*قهرمانی جهان 2019 تایلند: اوت شد
*قهرمانی آسیا 2020 ازبکستان: مدال طلا
*المپیک 2020 توکیو: نتوانست سهمیه بگیرد و المپیک را از دست داد.
قهرمانی جهان 2022 کلمبیا: چهارم شد و در یک ضرب مدال نقره گرفت.
قهرمانی آسیا 2023 کره جنوبی: هشتم شد.
مصدومیت بدموقع موفقیت سهراب را ناتمام گذاشت
اما سهراب مرادی بعد از ناکامی در المپیک لندن، در المپیک ریو توانست به مدال برسد و در روزهای اوجش قرار بگیرد. مرادی بعد از المپیک ریو بر عکس کیانوش تازه دوران موفقیتش آغاز شد. او به دو عنوان قهرمانی جهان رسید و بهترین رکوردها را ثبت کرد و رکورددار جهان شد. در شرایطی که همه منتظر مدال المپیک توکیو از او بودند، از ناحیه کتف آسیب دید و تحت عمل جراحی قرار گرفت. مرادی به دلیل مصدومیت سنگینی که پشت سر گذاشت علاوه بر اینکه المپیک توکیو را از دست داد، نتوانست برای المپیک پاریس هم به روزهای اوج خود برگردد و در همان ابتدای مسیر گرفتن سهمیه المپیک به این نتیجه رسید که نه شرایط سنی‌اش اجازه فشار بیشتر را به او می‌دهد و نه شرایط جسمی‌اش.
او با وجود سه مرتبه درمان جدی کتفش باز هم برای رسیدن به المپیک تلاش کرد اما در رکوردگیری تیم ملی وقتی زیر وزنه 165 کیلوگرم ناکام ماند، به این نتیجه رسید که دیگر نمی‌تواند به رکوردهای ایده‌آل برسد. مرادی بعد از همان رکوردگیری تیم ملی تصمیمش را گرفت و حتی یک روز زودتر از تعطیلی تیم ملی وسایلش را جمع و اردو را ترک کرد. کادرفنی فرصت بیشتری به او داد تا فکر کند و در نهایت همان تصمیم منطقی را گرفت که بهتر است زودتر با وزنه‌برداری خداحافظی کند.
مرادی با این حال همین تلاشی هم که داشت را زیر نظر کادرفنی و در اردوی تیم ملی انجام داد و از او به عنوان ورزشکاری یاد می شود که بدون حاشیه کار کرد.
مرادی در تلاش بود دومین مدال المپیک خود را هم بگیرد اما این واقعیت را قبول کرد که مصدومیت این اجازه را به او نمی‌دهد که بیشتر از این فشار بیاورد. در ادامه نگاهی داریم به مسیر سهراب مرادی بعد از المپیک ریو:
المپیک 2016 ریو: مدال طلا
قهرمانی جهان 2017 آمریکا: مدال طلا
بازی های آسیایی 2018 جاکارتا: مدال طلا
قهرمانی جهان 2018 ترکمستان: مدال طلا
قهرمانی آسیا 2020 ازبکستان: مدال نقره
قهرمانی آسیا 2023 کره جنوبی: هشتم شد
رکورددار رکورد مجموع دسته 96 کیلوگرم با رکورد 416 کیلوگرم
در اوزان قدیم وزنه‌برداری نیز مرادی در دسته 94 کیلوگرم با رکورد 189 یک‌ضرب، 233 دوضرب و مجموع 417 کیلوگرم رکورددار یک‌ضرب، دوضرب و مجموع جهان است.