دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب | خواجوی: حجم حرکت‌های جهادی در جهت حل مشکلات کشور کمرنگ است
گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، مرتضی خواجوی دانشجوی دکتری الکترونیک دانشگاه چمران اهواز، مسئول گروه جهادی فانوس شهرستان دزفول، برگزیده چهارمین جشنواره ملی جهادگران و نماینده جهادگران مطالبی را در حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی مطرح کرد.
متن کامل صحبت‌های وی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
مرتضی خواجوی هستم به نمایندگی از گروه‌های جهادی دانشجویی، خصوصا جهادگران فعال در حوزه کارآفرینی و اشتغالزایی مناطق کم‌برخودار قبل از شروع عرایضم، ضمن ابلاغ سلام گروه‌های جهادی استان خوزستان به جنابعالی و گرامیداشت یاد و خاطره شهدای جهادگر لازم هست از لطف حضرتعالی به جوانان جهادگر در سال‌های اخیر تشکر کنیم، امیدواریم که لایق این لطف حضرتعالی بوده باشیم.
محور اول: گسترش حرکت‌های جهادی در گرو همت جمعی
طی سالیان گذشته فعالیت‌های اجتماعی به طور اخص فنآوری اردو‌های جهادی با توجه به پختگی و قابلیت این حرکت انسان‌ساز، توانسته است ضمن ایجاد و فراهم‌سازی بستری برای نقش‌آفرینی جوانان در مسیر خدمت‌رسانی و محرومیت‌زدایی از کشور، در جهت ایجاد و توسعه هویت ملی، احساس مسئولیت و نقش مؤثر در رفع مشکلات کشور، در جهت اعتلای میهن عزیزمان گام بردارد.
با وجود تأکیدات حضرتعالی در خصوص گسترش 100 درصدی حرکت‌های جهادی بین جوانان و با توجه به اشتیاق فعالین خودجوش این حوزه و اقبال عموم جوانان برای شرکت در این فعالیت‌ها، متأسفانه سازمان‌های متولی نتوانسته‌اند در جهت توسعه و پیشرفت این حرکت‌ها به درستی عمل کنند و در مرحله ایجاد ساختار‌ها و ساز و کار‌های دست و پاگیر تحت عنوان قرارگاه و حامی متوقف شده و بیشتر، نقش سرعت‌گیر را بازی کرده تا شتاب‌دهنده و صد البته متأسفانه به راهکار قدیمی آمارسازی و آمار بازی مشغول شده‌اند.
در طرح پیوستی که آماده و به محضرتان ارائه خواهد شد، پیشنهاد می‌شود جایگاه سازمان بسیج مستضعفین، وزارتین علوم و بهداشت و سایر دستگاه‌های متولی در حمایت صحیح از حرکت‌های جهادی تعیین و رصد گردد. همچنین مصداقا، پیشنهاد می‌شود که با تعیین هفته «امید و خدمت» در سال تحصیلی دانشگاه‌ها و حمایت تمام‌قد سازمان‌های مذکور، زمینه حضور خیل کثیری از دانشجویان در بستر حرکت‌های جهادی فراهم گردد.
محور دوم: موانع توسعه حرکت‌های جهادی
حجم حرکت‌های جهادی در سطح کشور رشد مطلوبی داشته است، ولی با این وجود، سهم این حرکت‌ها، در جهت حل مشکلات اساسی و دارای اولویت کشور کمرنگ است. در ادامه دلایل آن را بررسی و پیشنهاداتی به محضرتان ارائه می‌گردد:
1. مشغول شدن نهادها به فعالیت‌های سطحی و غافل شدن از جهاد تخصصی و مسئله محور
18 نهاد فعال در زیست‌بوم محرومیت‌زدایی کشور صاحب مسئولیت هستند و عمده فعالیت خود را به حل سطحی مشکلات موجود و تزریق مسکن به درد‌های عمیق جامعه به جای ارائه راهکار پایدار تعریف نموده‌اند، غافل از اینکه این درد‌ها را نمی‌توان صرفا با راهکار‌هایی نظیر توزیع بسته‌های معیشتی درمان کرد.
2. فقدان رویکرد جبهه‌ای و ضعف دستگاه‌ها در راهبری محرومیت‌زدایی
معضل موازی‌کاری و عدم فعالیت جبهه‌ای به جای طراحی و ترسیم نقشه جامع محرومیت‌زدایی و حرکت‌های جهادی و تدوین و ارائه الگوی پیشرفت منطقه‌ای، سال‌هاست که در بین نهاد‌های مسئول این امر مشهود است.
به عنوان مثال همه ساله ما شاهد سرازیر شدن حجم وسیع تسهیلات اشتغالزایی بدون مطالعه دقیق زنجیره ارزش کسب و کار‌های دارای اولویت به مناطق کم‌برخوردار هستیم.
پیشنهاد می‌شود که گروه‌های جهادی متخصص در امر اشتغالزایی در هر منطقه، حلقه‌های متعدد زنجیره ارزش کسب و کار‌های منطقه را مطالعه و گلوگاه‌ها را شناسایی و محور‌های مداخله را تعریف کنند و ارائه تسهیلات اشتغالزایی نهادها، منوط به داشتن گزارش نظام مسائل اشتغال آن منطقه باشد. با این روش تسهیلات به گلوگاه‌های زنجیره ارزش تزریق شده و شاهد پایداری اشتغال‌های ایجاد شده خواهیم بود.
دیگر پیشنهاد ما تشکیل کمیته‌ای تخصصی، برای رصد و تطبیق دقیق فعالیت‌های نهاد‌های مذکور مبتنی بر الگو‌های پیشرفت منطقه‌ای است که امیدواریم با تقویت نظارت فنی و محتوایی بر این نهادها شاهد بالا رفتن عملکرد الگومحور ایشان باشیم.
3. ضعف متولیان در هدفمندسازی مسئولیت‌های اجتماعی
پشتیبانی چابک، بهینه و خارج از ساز و کار‌های دست و پا گیر که بنا بود از محل منابع مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها و مؤسسات اقتصادی تأمین گردد، حال درگیر توزیع رانتی شده که علی‌رغم اشتیاق مدیران این شرکت‌ها به تخصیص این منابع به مناطق کم‌برخوردار و همچنین شناخت مردم و بنگاه‌های اقتصادی خرد از مشکلات و معظلات مناطق، همچنان اندر خم یک کوچه است.
در صورتی که گروه‌های جهادی و مردمی به دلیل حضور و آشنایی با نظام مسائل مناطق آمادگی طراحی ساز و کار‌های منطقی و شفاف برای هدایت این منابع را به مناطق کم‌برخوردار دارند.
محور سوم: مردمی‌سازی از حرف تا عمل...
با وجود گذشت 20 ماه از آغاز دولت سیزدهم با شعار دولت مردمی و در آستانه سومین سال فعالیت آن، همچنان ایده مرکزی در خصوص مردمی‌سازی مشخص نیست. ایجاد جایگاه دستیار مردمی‌سازی و راه‌اندازی شورای عالی جهاد سازندگی اقدامی خوب و امیدوارکننده در راستای استفاده از ظرفیت دریای عظیم مردم در جهت حل مسائل کشور است، ولی اکتفا به ایجاد ساختار، بدون مشخص بودن اختیارات و مأموریت‌های دقیق این دو مجموعه، ایضا نبود ساز و کار و فرآیند واگذاری امور به مردم، تلقیِ شعاری بودن مردمی‌سازی را افزایش می‌دهد. - به راستی کدام مأموریت و اختیار دولت و با چه روش و فرآیند قانونی قرار است در سالجاری به گروه‌های مردمی سپرده شود؟
- برای حمایت از تشکل‌های مردمی و عدم اجبار ایشان برای تبدیل به شرکت‌های اقتصادی چه بستری توسط دولت و مجلس فراهم گردیده است؟ مردمی‌سازی با فرآیند فعلی دولت، تنها در حد شعار باقی خواهد ماند و به انجام فعالیت‌های کوچک اکتفا خواهد کرد، که مثل تکان دادن آب یک حوض است در مقابل یک اقیانوس.
ما یقین داریم نیل به اهدافی، چون خودکفایی در تولید خوراک دام و دانه‌های روغنی، مدیریت منابع آب و آبخیزداری و رفع بسیاری از آسیب‌های اجتماعی با مردمی‌سپاری قطعا امکانپذیر است.
محور چهارم: گفتمان جهادی؛ گفتمان جهانی
همانطور که تجربه سال‌های ابتدایی انقلاب نشان می‌دهد، جهاد سازندگی نقشی ویژه در گسترش فرهنگ انقلاب در اقصی نقاط جهان داشته است تا جایی که در 30 کشور جهان دفتر ایجاد نموده و در موضوعات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌آفرینی نموده است.
در حال حاضر و با رشد جریان جهادی در کشور این امکان وجود دارد تا با تأمین حداقل پشتیبانی‌ها و اعتماد به جوانان، زمینه ارتباط، جبهه‌سازی منسجم‌تر و ایجاد پیوندی عمیق بین ملت‌های مسلمان و استکبارستیز فراهم شود. کمااینکه در سال‌های اخیر با همت تعدادی از فعالین شاهد ایجاد گروه‌های جهادی در سایر کشور‌ها بوده‌ایم که افتخار میزبانی از ایشان را در چهارمین جشنواره ملی جهادگران داشته‌ایم که این تازه شروع راه است...
نثار روح همه شهدای جهادگر صلوات
پایان پیام /