دینامیت کوچک وزنه‌برداری؛ مرد نخستین‌ها
تهران - ایرنا - «محمود نامجو» را با نخستین مدال‌های جهانی و المپیک می‌شناسند؛ مردی که شاید بتوان درباره او ادعا کرد که مرد نخستین های وزنه‌برداری قلمداد کرد.
وقتی‌که نام «محمود نامجوی» در وزنه‌برداری مطرح می‌شود ذهن‌ها به نخستین سال‌های قرن خورشیدی حاضر خواهد رفت. مردی که در دهه دوم این قرن در این رشته چهره شد. او از ورزشکاران خطه شمال کشور و استان گیلان بود که در محله ارمنی‌نشین رشت به دنیا آمد و از دوره نوجوانی در تمرینات چندین رشته ورزشی حضور پیدا کرد. توانایی و ظرفیت ورزشی او موجب شد تا نامجو در سن 18 سالگی در رشته کشتی قهرمان کشور شد.
کوچ به تهران و حضور در یک کارگاه نجاری زندگی ورزشی نامجو را متحول کرد زیرا نزدیک کارگاه یک باشگاه بود که قهرمان نامدار سال‌های بعد ایران در آن برای رشته‌های کشتی و ژیمناستیک ثبت‌نام کرد. از آنجا بود که مرد گیلک با وزنه‌برداری آشنا شد زیرا در همان سال‌ها (1316) اولین هالتر 50 کیلویی توسط «عبدالله نادری» از کلکته به ایران وارد شد. ورود این وزنه‌ها و ساخت مشابه آن‌ها در ایران موجب آشنایی نامجو با این رشته شد و او در کمترین زمان ممکن به اوج رسید.
وی سه سال پس از کوچ از رشت در دومین دوره مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی کشور حضور پیدا کرد و در مجموع 3 حرکت رکورد 250 کیلوگرم را به نام خود به ثبت رساند. با این حدنصاب نامجو رکورددار دسته 60 کیلوگرم شد و نخستین مدال طلای خود را کسب کرد. این مدال آغاز قهرمانی‌های هفت‌گانه او در ایران بود و سال‌های 1321، 1322، 1326، 1327، 1329 و 1330 آن را تکرار کرد.
نامجو به ستاره بی‌بدیل دسته 60 کیلوگرم تبدیل‌شده بود و به عضویت تیم ملی درآمد. او عضو کاروان 37 نفره ایران اعزامی به المپیک 1948 لندن بود. در این تورنمنت به خاطر مسمومیت نتوانست رکورد فردی خود را تکرار کند و درنهایت پنجم شد. اما در مسابقات جهانی هلند که در سال 1949 برگزار شد توانست نخستین مدال طلای ایران را در مسابقات قهرمانی جهان به ارمغان آورد.
نامجو این موفقیت بزرگ را در مسابقات جهانی 1950 پاریس و 1951 میلان هم با کسب مدال طلا تکرار کرد.
او که در جهان به دینامیت کوچک معروف بود قهرمانی بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان را در کارنامه داشت به دنبال افزودن مدال المپیکی به کلکسیون افتخاراتش بود. این اتفاق در المپیک 1952 هیلسینگی رخ داد. او در آن کارزار با رکورد مجموع 307.500 کیلوگرم که پایین‌ترین رکورد او بعد از المپیک 1948 لندن به‌حساب می‌آمد به مدال نقره بسنده کند. این اولین نقره تاریخ ورزش ایران در رقابت‌های المپیک بود. همچنین این نابغه وزنه‌برداری به اولین ورزشکار این رشته تبدیل شد که پرچم‌دار کاروان ایران بود.
و همچنین در المپیک 1956 ملبورن پرچم‌دار بود که این کار نیز یک رکورد محسوب می‌شود. او در این المپیک مدال برنز را کسب کرد. وی این نشان را در سن 38 سالگی به دست آورد.
آخرین حضور نامجو در مسابقه‌های قهرمانی ایران، در سال 1330 بود. نامجو از سال 1947 تا 1952 پیش از ده بار حدنصاب‌های جهانی برپا کرد.
نامجو پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی به مربیگری روی آورد و بزرگان زیادی را به ورزش ایران معرفی کرد. او پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان، در دی‌ماه 1368 در بیمارستان مهر تهران دیده از جهان فروبست.
عناوین و افتخارات محمود نامجو
بازی‌های المپیک 1948 لندن، انگلستان رتبه پنجم (56 کیلوگرم) 1952 هلسینکی، فنلاند نشان نقره (56 کیلوگرم) 1956 ملبورن، استرالیا نشان برنز (56 کیلوگرم)
مسابقات جهانی 1949 شووینینگن، هلند نشان طلا (56 کیلوگرم) 1950 پاریس، فرانسه نشان طلا (56 کیلوگرم) 1951 میلان، ایتالیا نشان طلا (56 کیلوگرم) 1954 وین، اتریش نشان نقره (56 کیلوگرم) 1955 مونیخ، آلمان نشان برنز (56 کیلوگرم) 1957 تهران نشان برنز (56 کیلوگرم)
بازی‌های آسیایی 1951، دهلی‌نو،هندوستان نشان طلا (56 کیلوگرم) 1958 توکیو، ژاپن نشان نقره (56 کیلوگرم)
مسابقات قهرمانی ایران 1319 تهران نشان طلا (60 کیلوگرم) 1321 تهران نشان طلا (60کیلوگرم) 1322 تهران نشان طلا (60 کیلوگرم) 1326 تهران (نشان طلا (56 کیلوگرم) 1327 تهران نشان طلا (56 کیلوگرم) 1329 تهران نشان طلا (56 کیلوگرم) 1330 رشت نشان طلا (60 کیلوگرم)
*س_برچسب‌ها_س* *س_پرونده خبری_س*