رازی که المپیک توکیو برای سهراب فاش کرد

به گزارش مشرق، بعد از اینکه وزنه‌بردار چین تایپه که دو پله در رنکینگ المپیک از او پایین‌تر بود و طبق قوانین قبلی فدراسیون جهانی وزنه‌برداری هیچ شانسی برای حضور روی تخته المپیک را نداشت، در توکیو و رقابت دسته 96 کیلوگرم گروه A دیده و رکوردهای پایینی که «فارس الباخ» با آنها طلای المپیکی این دسته وزنی را دور گردنش انداخت، دیده است، حالش دگرگون شده است. طوری که معتقد است با نیم نگاهی به شواهد موجود می‌توان دریافت که روی سهمیه المپیکی او برای حضور در توکیو معامله شده است!

با این اوصاف بیشتر پی به اتفاق تلخ و غیر قابل توجیهی که برای «سهراب مرادی» ستاره رکورددار وزنه‌برداری جهان در دسته 96 کیلوگرم قبل از شروع بازی‌های المپیک 2020 توکیو رقم زده شده است، می‌بریم. خودزنی عجیب از سوی مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری و ورزش و کمیته ملی المپیک کشور منجر به حذف سهراب مرادی از بازی‌های المپیک و نرسیدن او به دومین نشان ارزشمند المپیکی‌اش در توکیو شد. با این مقدمه سراغ سهراب رفتیم تا نظر او را در مورد اتفاق عجیب و بوداری که در رقابت دسته 96 کیلوگرم رونمایی شد، جویا شویم.

بعد از آسیایی ازبکستان مطمئن بودم که سهمیه گرفته‌ام

سهراب مرادی با بیان این مطلب که بعد از حضور در مسابقات آسیایی ازبکستان که گزینشی طلایی به حساب می‌آمد و مطمئن شده بود که سهمیه ورود به المپیکش قطعی شده است در این خصوص می‌گوید: «من بعد از بالا رفتن از سکوی قهرمانی در رقابت‌های آسیایی 2021 تاشکند ازبکستان، اگرچه خیلی از عملکرد فنی خودم راضی نبودم اما با صحبت‌هایی که آنجا مطرح شده بود تقریبا مطمئن شده بودم که سهمیه‌ام برای حضور در توکیو قطعی شده است و دیگر نیازی به اعزام به تورنمنت کلمبیا نیست.

به همین دلیل حتی وقتی به ایران برگشتم در فرودگاه وقتی تلویزیون با من مصاحبه کرد همانجا هم صراحتا گفتم من امتیاز ورودی را آوردم و دیگر نیازی به رفتن به کلمبیا نیست. همه چیز هم اولش روبه‌راه بود و من بلافاصله تمرینم را برای المپیک استارت زدم. حتی خود مسئولان فدراسیون هم اعتقاد من را داشتند و خوشحال بودند که سهمیه‌ام را گرفتم. ولی به یکباره بعد از چند روز اوضاع تغییر کرد و به من گفتند که ما شرایطت را برای حضور در کلمبیا فراهم کردیم و تو اگر می‌خواهی سهمیه المپیک بگیری حتما باید در کلمبیا وزنه بزنی! من اصلا آن موقع هنگ کرده بودم که چرا یکدفعه همه چیز تغییر کرد؟! حتی به رئیس و نایب رئیس و دبیر فدراسیون و سرمربی تیم ملی هم گفتم که چرا برنامه تغییر کرد؟

به آنها گفتم وزنه زدن و فشار وارد کردن در دو مسابقه برون مرزی که فاصله زمانی آنها کم است و مسافت هم زیاد اصلا برای کتف تازه ترمیم شده من خوب نیست اما خب وقتی دیدم که آنها از یکطرف تأکید دارند و رسانه‌ها هم از طرف دیگر فشار می‌آورند که باید برای تضمین سهمیه به کلمبیا بروم، من هم رفتم و دیدید که چه اتفاقی آنجا با فشار بی‌موردی که روی کتف و مچم وارد شد برایم رخ داد. بعد از آن هم که مسئولان فدراسیون و کمیته به من گفتند که تو حذف شدی و نتوانستی سهمیه بگیری. ضمن اینکه مصدوم هسستی و حتی اگر سهمیه هم داشتی بعید بود بتوانی در توکیو نتیجه بگیری. این در حالی بود که من بلافاصله بعد از اینکه از کلمبیا برگشتم و خیالم راحت شد که آسیب‌دیدگی‌ام جدی نیست، تمرینم را شروع کردم و حتی دوضرب تا 215 کیلوگرم هم آمدم اما حالا که مستندات و شواهد را کنار هم می‌گذارم می‌بینم که احتمالا حتی اعزامم به کلمبیا و فشار بیش از حدی هم که به من وارد شد جزئی از این بازی بود تا من آسیب ببینم و توجیهی برای حذفم از المپیک وجود داشته باشد!

 وزنه‌بردار چین تایپه با چه استدلال و امتیازی در توکیو وزنه زد؟

سهراب مرادی در خصوص اینکه چطور می‌شود وزنه‌بردار کشور چین تایپه که هم از نظر امتیازی و هم از لحاظ رده‌بندی 2 پله در رنکینگ المپیکی وزن 96کیلوگرم از او پایین‌تر بود، موفق شده سهمیه ورودی به المپیک بگیرد اما او را از گردونه المپیک کنار زدند، تأکید دارد: «دقیقا سؤال من هم از مسئولین فدراسیون وزنه‌برداری، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش این است که چطور ممکن است، وزنه‌بردار کشور چین تایپه که هم از نظر رکوردی، هم از لحاظ امتیازی و هم در رتبه‌بندی دسته 96 کیلوگرم المپیک از من پایین‌تر بوده، موفق شده از قاره آسیا در المپیک روی تخته برود، ولی من که این همه بدبختی و جراحی‌های سنگین را به خاطر حضور در المپیک تحمل کردم به راحتی آب خوردن حذف شوم و نتوانم روی تخته مسابقه در المپیک برای کشورم مدال و افتخار کسب کنم؟! اگر کسی پیدا شد پاسخ منطقی و مستند برای این سؤال من داشته باشد من دیگر حرفی ندارم.

اینجاست که می‌گویم وقتی شواهد و مستندات را کنار هم قرار می‌دهم به چیزی جز معامله پشت پرده روی سهمیه و مدال المپیکی‌ام در دسته 96 کیلوگرم نمی‌رسم. آخر شما خودتان را جای من بگذارید، من هیچ‌وقت عادت ندارم از توانمندی‌هایی که دارم حرف بزنم و فخر فروشی کنم اما خداگواه است با یک دست و یک پاهم می‌توانستم در این المپیک و رقابت سطح پایین دسته 96 کیلوگرم این دوره مدال ارزشمند المپیکی برای کاروان کشورمان کسب کنم. دقیقا 3، 4 کیلو بالاتر از رکوردهایی که در مسابقات آسیایی ازبکستان زدم را در توکیو می‌زدم برایم مدال المپیک و سکوی قهرمانی بود اما الان فقط دارم حرص می‌خورم و زجر می‌کشم که چرا اینطور با من بازی شد.

مدیرسالاری در ورزش ما بیداد می‌کند نه ورزشکارسالاری!

سهراب مرادی تأکید دارد که در ورزش ما مدیرسالاری بیداد می‌کند، بعد می‌آیند و به ورزشکاران گیر می‌دهند که شما ورزشکارسالاری راه انداخته‌اید. رکورددار وزنه‌برداری جهان با بیان این مطلب می‌گوید: «من چه بدی به علی مرادی، صالحی امیری و سلطانی‌فر کرده بودم که اینطور با سرنوشت و حقم برای حضور در المپیک بازی شد؟! آیا در طول این سال‌ها از سهراب مرادی به جز بی‌حاشیه بودن، مطیع بودن و در خدمت تیم و سیستم مدیریتی قرار داشتن چیز دیگری دیدند که این ناجوانمردی را در حق من کردند؟ من که مثل یک سرباز مطیع تابع دستورات بودم. چطور توانستند اینطور حقم را در روز روشن ضایع کنند و به من یک مشت دروغ تحویل بدهند؟

الان هم هر چقدر با صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک و مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش تماس می‌گیرم، هیچ‌کدام جوابم را نمی‌دهند! مگر من همان سهراب مرادی نیستم که برای ورزش ایران در دنیا افتخار کسب کردم و باعث غرور این مملکت در جهان شدم؟ چرا جوابم را نمی‌دهند تا ببینم چه بلایی سر سهمیه المپیکی من آورده شده است؟ من بعد از مسابقه دسته 96 کیلوگرم المپیک شب و روز و خواب و خوراک ندارم. باورم نمی‌شد اینطور با پنبه سرم را ببرند. بعد وقتی ورزشکار از ایران رفت، رفقا می‌نشینند و با توهین و تحقیر قهرمانان و ورزشکارانی که کشورشان را به خاطر همین بی‌مهری‌ها ترک کردند، انگ وطن فروشی را به آنها می‌چسبانند.

الان به این نتیجه رسیده‌ام که ما ورزشکار سالاری نداریم، بلکه برعکس مدیر سالاری در ورزش کشور داریم چون دوستان هر بلایی خواستند سر من قهرمان و ورزشکار به قول خودشان درجه یک ورزش ایران برای سهمیه المپیک آوردند اما من صدایم به جایی نمی‌رسد. ولی مدیران فدراسیون و ورزش کشور هر خرابکاری و افتضاحی در ورزش به جا بگذارند هیچ کاری با آنها ندارند. انگار اصلا اتفاقی رخ نداده است. خب این یعنی مدیرسالاری در ورزش نه ورزشکارسالاری. ولی مطمئن باشید من بی‌خیال این شرایط بد و مبهمی که برایم رقم زده شده نمی‌شوم. تا آخرش می‌روم ببینم چه کسی، کجا و به چه شکل این بلا را سرم آوار کرد.

از شما و همه عزیزان رسانه‌ای و اهالی وزنه‌برداری هم می‌خواهم بی‌خیال این حقی که از همه ضایع شده، نشوند. سهراب مرادی متعلق به همه مردم ایران است. بنابراین حقی هم اگر از من ضایع شده حقی است که از کل این مملکت دریغ شده است. پس همه باید به دنبال احقاق این حق ضایع شده باشیم.»