نگاهی به تاریخ نشان می‌دهد بخشش «دشت ناامید» به افغانستان توسط رضاخان عامل اصلی خشکسالی در استان سیستان و بلوچستان است.

حقابه ایران از رود هیرمند 50 درصد بود. آنچه این حقابه را کاهش داد و علاوه بر آن باعث بی پروایی مقامات افغانستان در دوره‌های مختلف علیه ایران شد، معاهده‌ای بود که رژیم پهلوی با دولت افغانستان نوشت.

روزنامه جوان نوشت: سهم ایران تا قبل از روی کار آمدن پهلوی‌ها بیش از 50 درصد بود. با روی کار آمدن رضا پهلوی و شروع به کار حکومت پهلوی، تصور می‌شد او به دلیل ادعاهای میهن‌پرستانه و ارتشی که فخرش را می‌فروخت، مناقشات مرزی را بتواند به نفع ایران حل کند، اما در واقع، همه ادعاهای ناسیونالیستی پهلوی‌ها فقط شعار بود و بارها و بارها مقابل بیگانگان، از منافع ملی ایرانیان گذشتند.

جوان نوشت: سهم ایران از آب هیرمند در طول حکومت دو شاه پهلوی کم و کمتر شد. سهم ایران تا قبل از روی کار آمدن پهلوی‌ها بیش از 50 درصد بود.

نوزاد اشتراکی اپوزیسیون خارج‌نشین ناگزیر مرده به دنیا آمد. اعضای آن پراکنده شدند و در جست‌وجوی یافتن اعتباری برای خود، جزیره‌ای عمل می‌کنند.

فرمانده کل سپاه گفت: امروز امت ما بر خلاف گذشته به پیش حرکت می کند در حالی که دشمنان قصد داشتند ما را در تنگنا قرار داده تا تسلیم شویم اما اینگونه نشد و ما مسیر پیشرفت را طی کرده و می کنیم.

در کنار آشکار شدن دروغ بودن ادعای همبستگی میان عناصر متفرق ضدانقلاب، برملا شدن ماهیت و هدف واقعی امضاکنندگان منشور همبستگی که از آن به عنوان نماد انقلاب علیه جمهوری اسلامی یاد می‌کردند، جای تأمل دارد.

اقتصادنیوز: یک فعال اقتصادی در توییتی به تغییر ساعات فعالیت ادارات انتقاد کرد.

رضا پهلوی با ادعای تامین هزینه‌های «صندوق‌های اعتصاب» پیشنهاد استفاده از اموال مسدود شده ایران در خارج از کشور را داده است؛ یک دزدی آشکار از خاندان پهلوی با اسم رمز «مردم»!

مرگ براندازی در داخل باعث شد تا عناصر ضدانقلاب به جان هم افتاده و علاوه بر فحاشی در شبکه‌های مجازی و درگیری فیزیکی در خیابان حالا از هم انتقام نیز بگیرند.

طمع‌کاری و دروغ‌پردازی متعدد باعث شده تا صدای اپوزیسیون هم از رفتار مسیح علینژاد بلند شود.

ایران نوشت: با ناکامی اغتشاشات سال گذشته که در نتیجه عدم همراهی مردم با برنامه‌های دشمنان رقم خورد، سرخوردگی و یأس در ضدانقلاب هم به اوج خود رسیده، تا جایی که پس از شکاف و یارکشی، حالا به افشاگری نسبت به یکدیگر روی آورده‌اند.

یکی از اتفاقی که در چند ماه گذشته در میانه اغتشاشات از جانب اپوزیسیون خارج‌نشین شاهد بودیم به ابتذال کشاندن وجوه مبارزه سیاسی بود و قلب مفاهیمی مانند مبارزه و ائتلاف و... بود.

شنبه هفته پیش کسی درگذشت که نام او با مشهورترین دادگاه سیاسی ایرانِ پیش از انقلاب یعنی دادگاه خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان و ده نفر در همان پرونده گره خورده بود و به جای انکار و افسانه‌سرایی شجاعانه تن به اعتراف داد...