رفع فقر مطلق با سپردن پروژه‌های تحقیقاتی به نخبگان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "راه آرمان" صنایع معدنی در سطح کشور گرچه در دو دهه اخیر با کندی حرکت کرده اند اما رشد قابل قبولی را در صنعت و معدن کشور داشته اند اما در تمام کشور های جهان گرچه این صنعت توانسته است.

دستاوردهای عظیمی را برای کشورهای مادر فراهم کند اما ایران با وجود انواع فساد های اداری و عدم توجه واقعی به منابع ملی هنوز نتوانسته است رشد مورد قبولی را از خود به جای بگذارد. در حالی که هنوز ما زیرساخت‌های لازم در بخش‌های صنعت، استخراج و اکتشاف را فراهم نکرده ایم و باید تلاش های مجدانه ایی از سوی مسئولین امر صورت گیرد طبق بررسی های انجام شده از سال 2035 تا 2050 با کمبود مواد معدنی برای صنایع دنیا مواجه می شویم که این شامل ایران هم می شود و صنعت به ما اجازه می‌دهد تا در بخش معدن زنجیره را به معنای واقعی اجرا کنیم. اگر صنعت را در اختیار معدن قرار دهیم مطمئنا موفق عمل خواهیم کرد، ما ضعف بزرگی بین صنعت و معدن داریم و ارتباط ما با بخش دانشگاهی بسیار کم است و در این بخش سرمایه‌گذاری نکرده‌ایم و تمام فعالان بخش در هر حوزه چه خصوصی چه دولتی باید با شناخت ابزار های توسعه‌ای خود را همگام کنند. در طول سالیان متمادی محرز است که ایران ارتباط بازرگانی و دیپلماسی اقتصادی در بخش معدن ندارد و باید این موضوع را در کشور طراحی و تدوین کند و باید این استراتژی را برای ایجاد جایگاه در بازار‌های جهانی هم تعریف کرد. در حالی که در جهان دیپلماسی اقتصادی نقش اول مذاکرات محسوب می شود اما ایران شاهد تحریم های فلج کننده ای است که حتی با وجود دهکده جهانی اینترنت هم ایران به عنوان یک کشور صنعتی و معدنی شناخته نشده است. در تمام جهان هر کس که اقتصاد را می شناسد و آن را عامل رفاه مردم خویش و حتی عاملی برای قدرت می داند اما در ایران آنقدر مذاکرات سیاسی و حزبی بالا گرفته است که کمتر کسی اقتصاد کشور را مورد توجه خود قرار می دهد و این تنها سکاندار انقلاب است که مرتبی بر طبل اقتصاد می کوبد و هر سال آن را با عنواین مختلف فریاد می زند. رهبر انقلاب نیز در سال جدید حلقه مفقوده اقتصاد را دانش بنیانی آن عنوان کرد، بنابر این اگر کشوری بر پایه علم خود ساخته حرکت کند و در دستان خود علم را داشته باشد حتی اگر دیوار های فولادی بر کشور قرار دهند خواهیم توانست خودمان را با قدرت تقویت کنیم. قدمت بالای معدنکاری و توان بالای مهندسین ایرانی بر کسی پوشیده نیست که تاکید بر استفاده از فن آوری های دانش بنیان به طور قطع با وجود نیروی انسانی می تواند ثروت آفرین باشد و نباید نقش نیروی انسانی متعهد و متخصص که دلسوز نظام و منافع ملی باشد را نادیده گرفت. در راستای تحقق این شعار، باید فناوری‌های دانش بنیان را مورد حمایت قرار داد تا شاهد به ثمر نشستن استعدادها و به تبع اشتغال‌زایی و محرومیت زدایی را در کشور مشاهده کنیم. شرکت هایی همچون مس، گل گهر و میدکو، و.... با توجه به پتانسیل‌هایی که دارد می‌توانند از شرکت‌های اثرگذار و پیشران برای پیشرفت ایران باشند اما در شرایطی که پروژه های تحقیقاتی توسط نخبگان و در سایه پیوند واقعی صنعت و دانشگاه صورت گیرد. به طور مثال در حال حاضر 17 میلیارد تن ماده معدنی در کشور کشف شده که این میزان ماده معدنی برای 200 سال فعالیت شرکت مس کافی است. اگر تنها همین شرکت با دانشگاه و بخش صنعت دانش بنیان ارتباط جدی برقرار کند درست زمانی که تنها 7 درصد از بستر کشور ایران مورد اکتشاف مس قرار داشته است می تواند اوج اقتصاد دانش بنیان را رقم بزند. گرچه با خرید تجهیزات اکتشافی، فعالیت های اکتشافی در شرکت های معدنی ایران رشد بیشتری خواهد یافت اما در زمانی که تحریم فلج کننده را داریم تنها راه استفاده از ظرفیت ها و توان داخلی است. زمانی که کشور ایران با توان و تخصص دانش بنیانی و متعهد خود می تواند پهپاد تماما امریکایی و با پیشرفته ترین متد روز دنیا را به زمین بنشاند و نمونه اولیه آن رابا مهندسی معکوس و بعد با نمونه داخلی سازی شده به تولید انبوه برساند اما نمی تواند تجهیزات معدنی را ساخته و به تولید انبوه برساند؟ در ایران نه فقر اقتصادی است و نه فقر فرهنگی است و تنها فقری که فکر و ذهن مدیران ما را فراگرفته است فقر اعتقادی به دانش و تخصص جوانان ایرانی است. با تمام اوضاعی بدی که از تحریم های فلج کننده برای ایران ایجاد شده است می توانیم از دانش پژوهان و نخبگان استفاده کرد و با اعتماد به آنان امورات تحقیق و توسعه را به دست اساتید دانشگاهی و تیم نخبگانی دانشجویان سپرده و بعد از 5 سال اوج رشد اقتصادی بر مبنای دانش بنیانی را به وضوح دید. دانشمند کرمانی عبدالحسین همتی سرا پرده که نقش موثری در صنعت نفت با تیم دانشجویی خود دارد حتی مبحث وقف علم و نذر علم را برای توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه مطرح کرده بود. اکنون زمانی است که باید برای به دست آوردن علم از انواع در آمد های وقفی استفاده کرد زیرا ثروت در جایی ساکن شده است که برای درمان مقطعی فقر مورد استفاده قرار می گیرد که اگر برای علم خرج شود بی شک فقر را از بین خواهد برد. با این اوصاف ما هم امیدواریم که دولت ها و ملت در کنار هم قرار گرفته و مدیران به دنبال کسب علم سرمایه جدی ای را برای بخش تحقیق و توسعه قرار دهند و علم و وقت جوانی در راه پیچ و خم های دریافت تسهیلات و یا جستجوی سرمایه گذاری که برای علم او ارزش جدی قایل باشد هدر نرود. اگر این مهم رخ دهد جوان نخبه با فراغت بال می تواند اقتصاد دانش بنیان را برای کشور به ارمغان آورد و این مهم محقق نمی شود مگر با توجه ویژه شرکت های معدنی و صنعتی که ضمن سپردن پروژه های تحقیقاتی به دانشجویان و نخبگان کشور، هم سبب رشد و توسعه کشور شده و هم اقتصاد را از نیاز خارجی و خروج ارزی نجات دهد. نباید فراموش کرد که برای این مرز و بوم جان ها توسط جوانان داده شد تا 8 سال دفاع مقدس در اوجج تحریم ها و نیازمندی ها رقم بخورد و اکنون بازهم در میدان جنگ اقتصادی این جوانا هستد که باید سکاندار مبارزه باشند.

نویسنده: طهماسبی

انتهای پیام /