رمضان‌پور: در سال‌های اوجم طرد شدم چون شاگردان‌شان رقیبم بودند / رفتار رضا یزدانی بعد از باخت هم محترمانه و حمایتی است

محمد رمضان‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم با اشاره به اینکه در سال‌ها‌ی اوج کشتی‌اش به او فرصت برابر داده نشده است که خودش را نشان دهد، اظهار داشت: من همیشه جزو نفرات سکونشین بودم، اما از من خوش‌شان نمی‌آمد و فرصتی به من داده نشد که بتوانم خودم را در تورنمنت‌های بین‌المللی اثبات کنم. نمونه بارزش همین امسال که در فینال لیگ با رضا اطری کشتی گرفتم، بعد می‌خواستم در مسابقات قهرمانی کشور کشتی بگیرم. کمیل قاسمی و مراد محمدی شاهد هستند که چقدر تمرین کرده بودم، اما به من اجازه شرکت در مسابقات داده نشد. شش سالی که اوج کشتی‌ام بود، به من توجه نشد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا کادر فنی وقت تیم ملی نباید به او توجه کند، گفت: اکثر شاگردان محسن کاوه مثل مجید داستان، علی قلی‌زادگان، علی خرمدل و یا حتی یاسین رضایی رقبای من بودند که آنها را می‌بردم. مثلاً شاید در لیگ می‌باختم، اما در مسابقات کشوری و جام تختی شرایط فرق می‌کرد. چهار ماه برای شرکت در مسابقات کشوری تمرین کردم، ولی مجوز ندادند. سال 2022 هم داریوش حضرتقلی و یاسین رضایی را بردم. خیلی تلاش کردم، بعد از آن فقط به رحمان عموزادی باختم که او همان سال قهرمان جهان شد.

این کشتی‌گیر مازندرانی تصریح کرد: درست است که 30 ساله هستم، اما هنوز خوب تمرین کرده و می‌توانم کشتی بگیرم. من 25 ساله هم بودم نفر اول ایران شدم، بدون اینکه به کسی امتیاز بدهم، ولی به هیچ جامی اعزام نشدم، در حالی که سایر رقبای من که پایین‌تر از من قرار گرفته بودند، به جام اعزام شدند. در مسابقات کشوری گرگان با پای شکسته روی تشک رفتم و تا مرز پیروزی هم کارم پیش رفت. خودشان شاهد بودند که من با آمبولانس سالن را ترک کردم و دو شب در بیمارستان گرگان بستری بودم. یک ماه و نیم بعد انتخابی جام تختی بود. با محسن کاوه صحبت کردم و گفتم شما شاهد آسیب‌دیدگی من بودید. او این موارد را تأیید کرد و وضعیتم را پرسید. گفتم تا جام تختی خودم را می‌رسانم، به من مجوز می‌دهید؟ گفت نفراتی مثل امین طاهری و علی شعبانی که بعد از باخت کشتی نگرفتند به چرخه بی‌احترامی کردند، اما تو مصدوم بودی و من هم در جریانش هستم. نزدیک به مسابقه دیدم به من سهمیه ندادند، هر چه تماس گرفتم جوابم را نداد. حتی با پدرم به تهران آمدیم، باز هم حاضر نشد جوابم را بدهد.

کشتی‌گیر قائمشهری که در چند سال اخیر در تیم‌های رضا یزدانی حضور داشته، با اشاره به اینکه بیشترین میزان حمایت و احترام را از این تیم دریافت کرده است، گفت: من از کشتی خیلی آسیب دیدم، با وجودی که اختلافم با رقبای اصلی چیزی نبود، به من توجهی نشد. در همه این سال‌ها که شاهد بی‌توجهی کادرهای وقت تیم ملی و فدراسیون بودم، لطف رضا یزدانی همیشه شامل حالم شده و بیشترین دلگرمی را او به من داده است. بارها و بارها از تبعیض‌هایی که اتفاق افتاد بی‌انگیزه شده و شرایط روحی بدی داشتم. انجام تمرینات سنگین، بودن در رژیم و بعد هم این بی‌توجهی‌ها من را در شرایط بدی قرار می‌داد، اما رضا یزدانی همیشه با من در ارتباط بود و قوت قلب می‌داد. او همیشه برای لیگ من را هم در نظر داشت و حتی اگر می‌باختم رفتارش کاملاً محترمانه بود و حتی بیشتر از زمانی که می‌بردم، احترام و حمایت از او می‌گرفتم. نظم و انضباط و اخلاق در تیم‌های یزدانی حرف اول را می‌زند. بچه‌ها اینجا از نظر تغذیه و بدنسازی شرایط کاملاً حرفه‌ای را تجربه می‌کنند. رضا یزدانی نتیجه گرفتن را فدای اخلاق نمی‌کند و به کشتی‌گیران نگاه ابزاری ندارد. لیگ امسال من یک ماه و نیم بیمار بودم و 15 روز بیمارستان بستری شدم، اما او قراردادم را تمام و کمال پرداخت کرد.

رمضان‌پور در خاتمه تأکید کرد: کشتی فقط 10 ملی‌پوش دارد، اما انتخاب این 10 نفر نباید به معنای پایان همه چیز باشد. ملی‌پوشان تا زمانی که انتخاب شوند، نیاز به مسابقه داخلی و حریف دارند. بعد از انتخاب هم برای آنکه آماده شرکت در مسابقات شوند حریف تمرینی می‌خواهند. رقبای آنها را نباید به چشم دشمن دید و طردشان کرد. بقیه هم در این مسیر زندگی‌شان را می‌گذارند و از خیلی چیزها می‌گذرند.