روزهای خاکستری هندبال، استراتژی یا توفیق اجباری
هندبال ایران روزهای درخشانی را سپری نمی‌کند و بهترین بهانه برای پوشاندن این روزها استفاده از واژه «جوانگرایی» است.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از خبرگزاری فارس، ملی‌پوشان هندبال ایران در آخرین دیدار خود در مسابقات انتخابی المپیک پاریس برابر عربستان به میدان رفتند و در پایان توانستند با پیروزی 30 بر 28 مقابل حریف خود عنوان پنجم این بازی‌ها را کسب کنند.
محمد سیاوشی، علی رحیمی، فواد فرهادی، مجتبی حیدرپور، سلامان بربط، علی حیدریان، بهشاد فاتحی‌زاده، رضا عزتی، علیرضا دادوند، امیرعباس سلطانی، یونس آثاری، محمدمهدی بهنام‌نیا، افشین صادقی، حسین جهانی، محمدرضا کاظمی، محمدرضا اورعی، مهران رهنما و کیارش طاهری 18 بازیکن تیم ملی هندبال کشورمان در این رقابت‌ها بودند.
تیم ملی با ترکیبی متفاوت با بازی‌های آسیایی هانگژو و استفاده از بازیکنان جوانی مانند حیدریان، عزتی، دادوند، سلطانی و فرهادی پا به این رقابت‌ها گذاشت و توانست با حضور این جوانان در کنار بازیکنان باتجربه و با متوسط سنی 2 سال کمتر از بازی‌های آسیایی هانگژو، نمایش مناسبی بگذارد. تیم ملی هندبال پس از حذف از بازی‌های آسیایی هانگژو مورد انتقاد قرار گرفت، اما این نتیجه درحالی کسب شد که تیم ملی هندبال سه لژیونر را در اختیار نداشت و ترکیب تیم ملی با جوانگرایی همراه شده بود طوری که 13 بازیکن این تیم برای نخستین بار بازی‌های آسیایی را تجربه می‌کردند.
ملی‌پوشان هندبال کشورمان در مرحله گروهی بازی‌های آسیایی با ژاپن، عربستان و مغولستان همگروه بودند که با یک پیروزی مقابل مغولستان، یک تساوی برابر عربستان و یک شکست مقابل ژاپن به مرحله یک چهارم نهایی صعود کردند و در این مرحله با تیم‌های کویت، بحرین و کره جنوبی همگروه شدند و برابر هر سه تیم تن به شکست دادند. ایران در دوره قبل بازی‌های آسیایی در رده پنجم ایستاده بود.
جدی‌ترین بهانه برای کسب این نتایج توسط تیم ملی هندبال ایران موضوع عدم حضور لژیونرها و جوانگرایی است؛ در واقع دلیل اول موجب شد تا کادر فنی و فدراسیون مجبور باشند از بازیکنان جوان‌تر استفاده کنند. وسلین وویوویچ، سرمربی تیم ملی هندبال ایران به خوبی روی این موج سوار شد و در این خصوص اظهار داشت: «تغییر نسل بسیار خوب است و من به آن اعتقاد دارم، ولی وقتی از تغییر نسل صحبت می‌کنید باید صبور باشید و دنبال نتیجه‌گرایی نباشید. به من 4 سال فرصت بدهید و توقع مدال و سکو و... نداشته باشید من قول می‌دهم می‌توانم تیمی تحویل بدهم که در آسیا به روی سکو برود.»
اینکه یک مربی برای رسیدن به موفقیت نیاز به زمان داشته باشد امری طبیعی است، اما باید دید که مسیری که یک سرمربی پشت سر گذاشته است چه بود؟ آیا روندی که در پیش گرفته بود مثبت بود یا منفی؟ عزت‌الله رزمگر، کارشناس هندبال ایران درخصوص عملکرد وسلین وویوویچ در تیم ملی، خاطرنشان کرد: باید نتایج را دید. تقریباً همه در هندبال از دست وسلین گلایه دارند. او از مسابقات قونیه به بعد چه عملکردی داشت؟ او در چند مرحله امتحانش را پس داده است. در نهایت نظر فدراسیون مهم است و ما نمی‌توانیم نظرات خود را به کسی تحمیل کنیم، اما سوال اینجاست که آیا باید از مکتب روس مربی بیاوریم یا لاتین؟ تیم ملی هندبال ایران 2 بار به مسابقات جهانی صعود کرده است که هر دو بار مربی لاتین روی نیمکت ایران حضور داشت. چرا این مسیر قطع شد؟
حمید صادق‌شاه‌نشین، مربی تیم ملی هندبال ایران، عنوان کرد: ما در گروهی بودیم که تیم‌های دوم، سوم و چهارم بازی های آسیایی هانگژو در آن قرار داشتند، اما با این حال خیلی بهتر از آن بازی‌ها روبروی این تیم‌ها بازی کردیم و اگر اشتباهات فردی بچه‌ها نبود حتی می‌توانستیم صعود کنیم. اضافه شدن 6 بازیکن جوان به تیم‌ملی هم محاسن و هم معایبی داشت که هر دو تجربه می سازد. در هر صورت عملکرد بچه ها راضی کننده بود.
وی گفت: برای مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی جهان برنامه‌هایی داریم، اما آنچه که محرز است باید تلاش بیشتری داشته باشیم تا سهمیه جهانی را بگیریم و البته دور از دسترس هم نیست. امیدوارم همانطور که فدراسیون هندبال و پاکدل از تیم حمایت کردند، بتوانیم باز هم سهمیه رقابت‌های جهانی را به دست آوریم.
به این ترتیب حالا برنامه‌ریزی‌ها برای مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی جهان است؛ اما پیش از این باید دید که آیا کادر فنی تیم ملی نیاز به تغییر یا تقویت دارد یا خیر؟ موضوع حائز اهمیت این است که ویترین فدراسیون‌های ورزشی، تیم ملی بزرگسالان آنها است و باید بپذیریم که تیم ملی هندبال ایران مدتی است که نتوانسته حال خوب به مردم و اهالی این رشته تزریق کند. هرچقدر تیم‌های پایه و ساحلی و بانوان هم عنوان و افتخار کسب کنند، بازهم تیم ملی بزرگسالان بیشتر از بقیه به چشم می‌آید و باید فکری اساسی به حال آن کرد.
از زمان حضور علیرضا پاکدل در فدراسیون هندبال استراتژی حمایت از تیم‌های پایه به صورت جدی استارت خورد، اما اینکه چه زمانی می‌توان نتیجه این استراتژی را دید موضوعی است که شاید شخص رئیس فدراسیون بهتر و دقیق‌تر بتواند به آن پاسخ دهد. در تیم بزرگسالان هم یک جوانگرایی اجباری صورت گرفته و باید منتظر ماند و دید که آیا این جوانگرایی ختم به خیر خواهد شد یا خیر؟
درخصوص وسلین هم باید به چند نکته اشاره کرد؛ از جمله اینکه او یکی از شاخص‌ترین مربیان دنیا است، اما واقعیت این است که او در ایران نتوانسته تاکنون کار بزرگی انجام دهد و در رده ملی و باشگاهی تقریباً ناکام بوده است. هرچند در ابتدای حضور وی اغلب کارشناسان اعتقاد داشتند که فدراسیون انتخاب خوبی انجام داده، اما شاید فدراسیون نتوانسته به خوبی از پتانسیل او استفاده کند و یا شاید سبک کاری او با هندبال ایران همخوانی ندارد. باید منتظر ماند و دید که فدراسیون تا چه زمانی پشت مربی مونته‌نگرویی خود خواهد ایستاد و تا چه زمانی از وی حمایت خواهد کرد؟ موضوع قطعی و روشن این است که هندبال نیاز به یک موفقیت بزرگ در سطح ملی دارد و تا آن موفقیت حاصل نشود اوضاع همینگونه خواهد بود.