روز عرفه فرصت تطهیر روح است / ادعیه منبع معارف هستند

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت الاسلام و المسلمین امان الله علیمرادی در گفتگو با راه آرمان؛ با بیان اینکه روز عرفه فرصت تطهیر روح است، گفت: انسان محتاج ارتباط با خدا، توجه، توسل و تضرع به پروردگار است که مهمترین فرصت آن، یا از جمله مهمترین آن، روز عرفه است. نماینده مردم استان کرمان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: عرفه فرصتی برای اعتراف به گناه نزد پروردگار است؛ اسلام اعتراف به گناه را در پیش بندگان، مجاز نمی داند؛ اما پیش خدا، چرا. بین خود و خدا باید خلوت کرد و به قصورها، به تقصیرها، به خطاها و به گناه‌ها که مایه روسیاهی، مایه بسته شدن پروبال و مانع پرواز است، اعتراف کرد. وی تصریح کرد: انسانی که بخواهد اصلاح شود، باید گناه و عیب خود را بپذیرد و در پیش خود و خدا، به آن عیب و گناه اعتراف کند؛ کسانی که برای خودشان هیچ عیب و خطایی قائل نیستند، هرگز اصلاح نخواهند شد. حجت الاسلام و المسلمین علیمرادی بیان کرد: روز عرفه روز دعا و استغفار است؛ این روز، روز دعا و استغفار و توجه است. نماینده مردم استان کرمان در مجلس خبرگان رهبری افزود: دعای سراسر عشق و شور و سوز و معرفت در روز عرفه، که سیدالشهداء امام حسین علیه‌السلام در مراسم عرفات انشاء فرموده است، نشان‌دهنده آن روحیه شیدائی و عشق و شوری است که انتظار است که پیروان اهل‌بیت در چنین ایامی داشته باشند. وی در خصوص بهترین خواسته‌ها در دعای عرفه اظهار کرد: دعاهایی که از ائمه رسیده است، مثل دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه و دعای کمیل بهترین دعاهاست؛ خواسته‌هایی که در این دعاها آمده است به ذهن امثال ما خطور نمی‌کند و انسان از زبان ائمه (علیهم‌السلام) آنها را از خدا طلب می‌کند. اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، می‌تواند برای او سرمایه باشد. حجت الاسلام و المسلمین علیمرادی با تأکید بر اینکه دعاها مایه خشوع و تضرع است، گفت: در این دعاها مایه‌های خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانی ادا شده است که دل را خاشع و نرم می‌کند. با عبارات فصیح و بلیغ، عشق و شیفتگی و شوق در این دعاها موج می‌زند. نماینده مردم استان کرمان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: در دعاهای معتبر خیلی معارف وجود دارد که در جای دبگر پیدا نمی‌شود؛ این معارف با زبان دعا بیان شده. نه این‌که خواستند کتمان کنند؛ طبیعت آن معرفت، طبیعتی است که با این زبان می‌تواند بیان شود؛ با زبان دیگری نمی‌تواند بیان شود؛ بعضی از مفاهیم جز با زبان دعا و تضرع و گفتگو و نجوای با پروردگار عالم اصلاً قابل بیان نیست. وی ضمن اشاره به مطلب فوق خاطر نشان کرد: در روایات و حتی در نهج‌البلاغه از این گونه معارف کمتر می‌بینیم؛ اما در صحیفه سجادیه و در دعای کمیل و در مناجات شعبانیه و در دعای عرفه امام حسین و در دعای عرفه حضرت سجاد و در دعای ابوحمزه ثمالی از این‌گونه معارف، فراوان می‌بینیم.

انتهای پیام /