رویای مدیریت خصوصی در جاده مخصوص محقق می‌شود؟
حالا گفته می‌شود گروه بهمن دنبال کرسی سوم است. یعنی اینکه به‌طور کامل قدرت و اختیار برای مدیریت این بخش دولتی به بخش خصوصی واگذار شود. البته نکته بعدی این است وقتی خصوصی‌سازی به صورت کامل انجام نشود و درواقع شرکت‌ها خصولتی باشند، این مشکلات نیز پیش می‌آید.
نتایج یک پژوهش علمی در وبسایت «ایی‌او‌اس» وابسته به اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا، نشان می‌دهد که تالاب انزلی ممکن است تا سال 1438 خشک شود.
به گزارش انتخاب، به گفته این پژوهشگران با گسترش تغییرات اقلیمی در جهان، تالاب‌ها در برخی از کشور‌ها با سرعت بیشتری در حال خشک شدن هستند. در این فهرست پس از یونان، ایران با از دست دادن 14 درصد از مساحت تالاب‌های خود بین سال‌های 1388 تا 1398 در رتبه دوم قرار دارد.
تالاب انزلی در شمال ایران، مکانی است که 9 رودخانه اصلی به دریای خزر می‌رسند. این تالاب، از بزرگترین تالاب‌های آب شیرین جهان محسوب می‌شود که دارای دست‌کم 150 گونه از پرندگان ساکن و مهاجر است.
براساس آمار موجود، 49 گونه ماهی، انبوهی از پستانداران، دوزیستان، و خزندگان، نیز در این تالاب زندگی می‌کنند. تالاب انزلی، نقش مهمی در اقتصاد محلی، ماهیگیری، و کشاورزی، دارد و سالانه بیش از 180 هزار گردشگر را جذب می‌کند.
گرما و خشکی هوا، کاهش سطح آب دریای خزر، افزایش رسوبات، و تقاضای بیشتر برای آب، باعث کاهش مساحت تالاب انزلی شده است.
مساحت این تالاب بین سال‌های 1308 تا 1367 از 258 کیلومتر مربع به 52 کیلومتر مربع کاهش یافته، و حدود 80 درصد از سطح آب خود را از دست داده است. دانشمندان نگران هستند که با ادامه این روند، تالاب انزلی در آینده به طور کلی ناپدید شود.
کارشناسان این پژوهش، با درنظر گرفتن شاخص‌های مختلفی از جمله تغییرات آب و هوایی، یا عوامل طبیعی و انسانی، آینده تالاب انزلی را در دهه‌های آینده ترسیم کردند. در این پژوهش پیش‌بینی می‌شود که سطح آب دریای خزر 4 تا 10 متر کاهش یابد.
این مدل‌سازی نشان می‌دهد که حتی در محافظه‌کارانه‌ترین حالت، تالاب انزلی دست‌کم تا پایان قرن حاضر به یک بستر آب فصلی تبدیل می‌شود، و حتی ممکن است تا 2060 میلادی (1438) به طور کامل خشک شود. نابودی این تالاب علاوه بر فاجعه محیط زیستی، بر اکولوژی و اقتصاد منطقه نیز تأثیر منفی خواهد داشت.
به عقیده نویسندگان این پژوهش، حفظ تالاب انزلی، نیازمند برنامه‌ریزی و اقدامات جدی در حوزه مدیریت آب و کشاورزی است تا رسوبات و آلاینده‌های کمتری ایجاد شود و این «گوهر اکولوژیکی ایران» به حیات خود ادامه دهد.
با امضای «کنوانسیون رامسر» در دوم فوریه 1971 در شهر رامسر با موضوع حفاظت از طبیعت و تنوع‌زیستی تالابی و با محوریت ایران به امضا رسید.
در حال حاضر، این پیمان 2412 مکان به وسعت بیش از 254 هزار هکتار در 171 کشور را پوشش می‌دهد. این معاهده، کشور‌های عضو را به تعیین و حفظ تالاب‌های با اهمیت بین‌المللی و تشویق به استفاده خردمندانه از آن‌ها ملزم می‌کند.
از میان اخبار