زمانی برای شرمساری

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد: دیدار چادرملو و پرسپولیس در حالی با تساوی بدون گل به پایان رسید که همه چیز این مسابقه تحت تاثیر زمین بسیار بی‌کیفیت بازی بود. این دیدار به میزبانی چادرملو برگزار می‌شد، اما چون ورزشگاه آنها در یزد آماده نبود، تهران را به عنوان محل میزبانی‌های‌شان انتخاب کردند. این یعنی زمین چمن مخروبه‌ای که دیروز در شرق تهران دیدیم، تازه گزینه مطلوب چادرملو برای دوران بی‌ورزشگاهی بوده! از این خنده‌دارتر ممکن است؟

تصاویری وایرال شده که نشان می‌دهد وضعیت چمن تحتی بیست سال پیش به مراتب بهتر از دیروز بوده. همچنین فیلم‌های تکان‌دهنده‌ای از حاشیه همین ورزشگاه، محل عبور ناامن تماشاگران، ریخته شدن نخاله‌های ساختمانی در گوشه و کنار سازه و... هم منتشر شد که تماشای آن‌ها دل مخاطب را به درد می‌آورد. در نهایت هم چیزی که در زمین دیدیم، بیشتر شبیه «گرگم به هوا» بود تا فوتبال.

فارغ از کیفیت نازل تیم‌ها، بارسا و رئال هم روی چنین چمنی نمی‌توانستند بازی کنند. طوری که اشاره به ناهمواری زمین مسابقه، فصل مشترک همه مصاحبه‌های میکس‌زون بود.

کریم باقری بعد از مدت‌ها سکوتش را شکست و در جملاتی هشدارآمیز گفت: «مسؤولان ما خواب هستند. زشت است که یک چمن در پایتخت نداریم. اگر نمی‌توانید، لیگ را تعطیل کنید.» محمدحسین کنعانی‌زادگان هم گفت: «اگر روی آسفالت بازی کنیم بهتر از این چمن است.»

ورزشگاه آزادی به دلایل مجهول همچنان از دسترس خارج است، دستور ساخت استادیوم مدرن و «آبرومند» جدید در تهران که سال 1401 صادر شد در همان مرحله باقی مانده، سقوط بخشی از پست برق در ورزشگاه پارس شیراز در همین هفته یک هوادار را به شدت زخمی کرده و این هم کیفیت و وضعیت چمن‌های موجود است.

همه این‌ها در حالی است که مثلا همان تیم الوصل در امارات حداقل پنج زمین درجه یک چمن در اختیار دارد.

آیا واقعا انتظار زیادی است که در کشوری چنین ثروتمند همچون ایران، چهار تا زمین صاف داشته باشیم؟ از کجا معلوم؛ شاید هم توقع بالایی است و ما مردم زیاده‌خواهی هستیم!