زنگ خطر انقراض خرس سیاه بلوچی نواخته شد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از عصرهامون، حیوانات و حیات وحش هر منطقه ای نشان دهنده حیات و زیبایی های آن منطقه هستند. گونه های حیوانی بسیاری به خاطر ناآگاهی و اهمال کاری ما انسان ها در سال های گذشته از بین رفته است. خرس سیاه آسیایی نیز یکی از گونه های در معرض خطر است که در کشورمان ایران هم زندگی می کند.

با آنکه خرس سیاه آسیایی از آرام ترین گونه های خرس در میان پستانداران است اما این گونه نسبت به انسان بسیار پرخاشگر است؛ در نتیجه بهتر است که هیچ گاه نزدیک این حیوان نشوید، برخلاف تصورات عمومی که همه فکر می کنند همه خرس ها، خواب زمستانی دارند، این نوع خرس در زمستان نمی خوابد، 25 سال عمر می کند، فصل جفتگیری او در اواخر تابستان بوده و پس از حدود هفت ماه دو توله می زاید. این نوع خرس تنها پس از به دنیا آمدن توله هایش قابل رویت است. طول این حیوان 120 تا 180 سانتی متر و وزن آن بین 50 تا 170 کیلوگرم است. گونه خرس سیاه آسیایی یک زیر گونه دارد که به گونه بلوچی خرس سیاه معروف بوده و در معرض انقراض است. زیر گونه بلوچی خرس سیاه آسیایی تنها در بخشی از نواحی پاکستان و ایران دیده شده است، بخش هایی که یا توسط مردمان محلی گزارش شده یا اینکه توسط محیط بانان کشورمان دیده شده اند. این خرس سیاه بلوچی در استان های کرمان، سیستان بلوچستان و هرمزگان دیده شده است.

داود میرشکار مدیر کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان در گفت و با ما گفت: زیستگاه خرس سیاه در سیستان و بلوچستان در منطقه حفاظت شده جنگلی بیرک سراوان و پوزک نیک شهر است.

وی با بیان اینکه این گونه جانوری در زمره گونه های در خطر انقراض سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد تصریح کرد: شکار و زنده گیری توله ها از مهمترین عوامل از بین رفتن این گوشتخوار در ایران است، این گونه در جهان در طبقه آسیب پذیر فهرست سرخ IUCN قرار دارد ولی زیر گونه بلوچستانی خرس سیاه که در ایران و پاکستان پراکندگی دارد، در طبقه به شدت در خطر انقراض است. میرشکار تصریح کرد: این خرس طول سر وبدن 110تا190 سانتی متر، طول دم 7تا 10 سانتی متر، ارتفاع بدن 70تا 100 سانتی متر دارد و وزن ماده ها 40تا140 ونرها 60تا200 کیلومتر است. مدیر کل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان بیان کرد: این گونه از خرس قهوه ایی کوچک تر است و سر بزرگ، چشم ها ریز و دم بسیار کوتاه، گوش های بزرگ، گرد و با فاصله از یکدیگر قرار دارند و به طور واضح از موها خارج شده اند و سطح بدن پوشیده از موهای انبوه به رنگ سیاه و نوار سفید یا کرم رنگی به شگل "v" روی سینه دارد. میرشکار خاطر نشان کرد: این خرس زندگی انفرادی داشته و به نظر می رسد که قلمرو طلب نیست و عمدتا شب گرد است واز غارها، حفره های به وجود آمده از ریختن صخره ها و شکاف زیر سنگ ها به عنوان لانه استفاده می کند. وی گفت: این حیوان با مهارت زیادی از درخت بالا می رود و همه چیز خوار هستند اما عمدتا از مواد گیاهی تغذیه می کند که بیشتر از میوه های وحشی (پسته، زیتون فداز، کنار) و باغی (خرما) و سایر قسمت های گیاهان مانند علف ها و جوانه ها تغذیه می کند. اواخر بهار و اوایل تابستان جفت گیری می کند و مانند خرس قهوه ای لانه گزینی تاخیری دارد. انتهای پیام /