سهم 41 درصدی ابرپروژه‌های نفتی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی دولت سیزدهم

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزای دانشجو به نقل از شانا، صنعت نفت در صورت تکمیل زنجیره ارزش می‌تواند درآمد بالایی را برای هر کشوری به همراه داشته باشد. با این حال این صنعت در سراسر دنیا، صنعتی به‌شمار می‌رود که نیازمند سرمایه‌گذاری بالایی است، زیرا افزون بر استفاده از تجهیزات گران‌قیمت در توسعه صنعت نفت، دستیابی به تکنولوژی‌های روز جهان نیز هزینه بالایی را به همراه دارد؛ بنابراین هر کشور نفتی که می‌خواهد از دایره بازار نفت و مشتقات نفتی عقب نماند، باید سرمایه‌گذاری در نفت را یکی از اولویت‌های اصلی خود قرار دهد. این موضوع در ایران اهمیت بیشتری دارد، زیرا تار و پود اقتصاد ایران در بیش از 110 سال گذشته که از کشف نفت در مسجدسلیمان می‌گذرد، با طلای سیاه عجین شده است و اگرچه در سال‌های اخیر تلاش شده بودجه جاری کشور از نفت فاصله بگیرد، اما نقش این صنعت در پیشبرد اهداف اقتصادی و ایجاد زیرساخت‌های حیاتی کشور با هیچ صنعت دیگری قابل قیاس نیست. در واقع صنعت نفت در اقتصاد ایران از دهه 40 شمسی پیشران اقتصاد بوده و هر زمان که حال و روز نفت در کشور خوب بوده، اقتصاد نیز رشد‌های خیره‌کننده‌ای را ثبت کرده و در مقابل هر وقت نماگر طلای سیاه نزولی شده است، همه ارکان اقتصاد و در رأس آن تولید ناخالص داخلی را با بحران روبه‌رو کرده است؛ بنابراین می‌توان با نگاهی به شرایط اقتصادی کشور و توجه به نقش نفت در آن، تصویری از وضع سرمایه‌گذاری و توسعه این صنعت را نمایان کرد.

بر اساس آمار‌هایی که سید احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد اعلام کرد، از ابتدای دولت سیزدهم تاکنون در مجموع برای 643 طرح در کشور، 11 میلیارد و 600 میلیون دلار سرمایه خارجی جذب شده است. این در شرایطی است که همچنان ایران با شدیدترین تحریم‌های اقتصادی روبه‌رو است و فشار بر اقتصاد ایران و سرمایه‌گذارانی که قصد ورود به بازار بزرگ کشورمان را دارند، بسیار بالا است. نکته مهم، اما در این بین آن است که صنعت نفت اگرچه با سخت‌ترین تحریم‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، توانسته سهمی 41 درصدی در جذب سرمایه‌گذار خارجی در دولت سیزدهم داشته باشد. بر اساس آمارها، صنعت نفت در این مدت برای پنج ابرپروژه خود در مجموع 4 میلیارد و 800 میلیون دلار سرمایه خارجی جذب کرده است. در واقع صنعت نفت اگرچه از نظر تعداد تنها 0.7 درصد از طرح‌هایی را که موفق به جذب سرمایه خارجی بوده‌اند به خود اختصاص داده، اما از نظر ارزش بیش از 41 درصد رشد داشته است. نگاه دقیق‌تر به این موضوع حکایت از آن دارد که صنعت نفت به‌دنبال تامین مالی ابرپروژه‌های خود از سرمایه خارجی بوده تا افزون بر کاهش ریسک اجرای این پروژه‌ها، زمینه را برای ورود فناوری‌های نو هم فراهم کند. موضوعی که نباید در این میان نادیده گرفته شود این است که صنعت نفت ایران و بازگشت سرمایه‌گذاری در این صنعت آن‌چنان جذاب است که حتی با وجود تحریم‌ها و البته تهدید کشور‌ها و شرکت‌های بزرگ نفتی از سوی آمریکا باز هم نفت و گاز ایران میزبان 4.8 میلیارد دلار سرمایه خارجی در دولت سیزدهم بوده است. افزون بر جذابیت صنعت نفت ایران برای سرمایه‌گذاران خارجی، همچنین دیپلماسی فعال وزارت نفت در دولت سیزدهم نیز در این زمینه مؤثر بوده است. وزارت نفت در این دولت از ابتدا بر افزایش مناسبات اقتصادی با کشور‌های دوست و همسایه تأکید کرد. دیپلماسی نفتی دولت سیزدهم از دریای کاراییب با صادرات خدمات فنی و مهندسی به کشور‌های آن منطقه تا فروش نفت به مشتریان سنتی در شرق آسیا گسترده بوده و به افزایش صادرات نفت و درآمد‌های نفتی در این دولت منجر شده است.