سوختن «جنگل‌های گچساران» در آتش کمبود امکانات + فیلم
آتش‌سوزی جنگل‌ها و مراتع بام نفت ایران، هرساله اتفاق می‌افتد و متولیان امر نیز بارها دلایل آن را طبیعی و انسانی ذکر کرده‌اند؛ اما چرا همچنان با کمبود امکانات در این خصوص مواجه هستیم؟.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح زاگرس؛ این روزها قصه سوختن مراتع و جنگل‌های گچساران، قصه تازه‌ای نیست چرا که مرگ بلوط‌های هزارساله در آتش هرسال اتفاق می افتد و هیچگاه از خاکسترشان هم بلوطی تازه نمی‌روید، بسیجیان مثل همیشه پای کارند و نیروهای امدادی هم آماده، اما امکانات همچنان مثل گذشته است درحالی‌که آتش همچنان در باد می‌رقصد و بلوط‌ها را خاکستر می‌کند.
هرچند سرکشی آتش در جنگل های گچساران خود تراژدی هر سالهای است که با مرگ تلخ هزاران بلوط پیوند خورده است، اما در این میان ارتفاعات، کوه‌ها و مناطق حفاظت شده این شهرستان سهم بیشتری از آتش سوزی‌ها را دارد و سالانه بسیاری از گونه‌های گیاهی و بلوط‌هایش در آتش نیز خاکستر می‌شوند.
با این وجود، در طول سالهای گذشته هر بار که جنگل‌های بلوط گچساران طعمه حریق شد، مسئولان از کمبود برای مقابله با آتش سخن می‌گفتند و این روزها هم شاهدیم همه از کمبود امکانات صحبت می کنند، همان تجهیزات خاصی که هیچ وقت تامین نشد و حالا حتی تنها بالگرد شرکت بهره برداری نفت وگاز گچساران هم جوابگوی این حجم از آتش سوزی ها نخواهد بود.
با این تفاسیر، عمده دلیل تهدیدکننده جنگل‌ها در کهگیلویه و بویراحمد، آتش‌سوزی‌های عمدی و غیرعمدی بوده است که در چند سال اخیر منجر به تخریب بخش وسیعی از جنگل‌های بلوط در این استان شده است.
با این وجود، پیش بینی می شود در فصل تابستان و همزمان با گرمای بی سابقه هوا بر تعداد و وسعت آتش‌سوزی‌ها در این استان نیز افزوده شود و با عنایت به سرگرم بودن نهادهای دولتی به بیماری کرونا و بی‌توجهی و بی‌تدبیری نسبت به محیط زیست، خسارت ناشی از آتش سوزی ها به دلیل فقدان امکانات و تجهیزات خاموش‌کننده بیش از سال گذشته باشد.
به گفته کارشناسان بیش از 90درصد آتش‌سوزی جنگل‌های کهگیلویه و بویراحمد عمدی است و این قصه پر درد و رنج امروز محیط زیست این خطه زرخیز است، اگرچه این روزها آتش‌سوزی در مراتع و جنگل‌های گچساران امان طبیعت را بریده است و به نوعی یک تراژدی و تهدید دائمی تبدیل شده است.
بنابراین آتش‌سوزی‌های پی در پی جنگل‌ها و مراتع گچساران هشدار و زنگ خطری است که تنها شناسایی کانون‌های بحران در منطقه و توجه ویژه به خسارت های جبران‌ناپذیر آن به پوشش گیاهی و جنگل‌های منطقه، می‌تواند راه حل عبور از وضعیت فعلی باشد.
انتهای پیام /
مرورگر شما از نمایش ویدیو پشتیبانی نمیکند. ل دانلود