سوره‌ای که با خواندنش در باغهای بهشتی قدم می‌زنید + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره غافر با صدای شحات انور را اینجا بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره غافر چهلمین سوره قرآن است و در جزء بیست و چهارم آن قرار دارد.
سوره غافر یا سوره مومن درباره مومن آل فرعون سخن می‌گوید. موضوع اصلی این سوره باطل نشان‌دادن جدال کفار برای از بین بردن حق (قرآن) است.
خداوند در آیه شصت سوره غافر می‌فرماید: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در کتاب‌های تفسیری این آیه درباره اهمیت دعا و موانع استجابت دعا صحبت شده است.
پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره غافر می‌فرماید: اگر کسی سوره غافر را بخواند، در روز قیامت امیدش قطع نخواهد شد و از کسانی خواهد بود که در دنیا از خداوند می‌ترسیدند.
همچنین پیامبر (ص) فرمودند: اگر کسی می‌خواهد در باغهای بهشت قدم بزند، سوره‌هایی را که با «حم» آغاز می‌شود، در نماز شب بخواند.
فایل صوتی تلاوت سوره غافر با صدای شحات انور
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره غافر همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
حم 1
حاء، میم (1)
تنزیل الکتاب من الله العزیز العلیم 2
فرو فرستادن این کتاب از جانب خدای ارجمند داناست (2)
غافر الذنب و قابل التوب شدید العقاب ذی الطول لا اله الا هو الیه المصیر 3
که گناه‌بخش و توبه‌پذیر و سخت‌کیفر و فراخ‌نعمت است. خدایی جز او نیست. بازگشت به سوی اوست (3)
ما یجادل فی آیات الله الا الذین کفر‌وا فلا یغر‌ر‌ک تقلبهم فی البلاد 4
جز آنهایی که کفر ورزیدند کسی در آیات خدا ستیزه نمی‌کند پس رفت و آمدشان در شهر‌ها تو را دستخوش فریب نگرداند (4)
کذبت قبلهم قوم نوح و الأحزاب من بعدهم و همت کل أم بر‌سولهم لیأخذوه و جادلوا بالباطل لیدحضوا به الحق فأخذتهم فکیف کان عقاب 5
پیش از اینان قوم نوح و بعد از آنان دسته‌های مخالف دیگر به تکذیب پرداختند و هر امتی آهنگ فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به [وسیله باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند. پس آنان را فرو گرفتم؛ آیا چگونه بود کیفر من؟ (5)
و کذلک حقت کلمت ر‌بک علی الذین کفر‌وا أنهم أصحاب النار 6
و بدین سان فرمان پروردگارت در باره کسانی که کفر ورزیده بودند، به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود (6)
الذین یحملون العر‌ش و من حوله یسبحون بحمد ر‌بهم و یؤمنون به و یستغفر‌ون للذین آمنوا ر‌بنا وسعت کل شیء ر‌حم و علما فاغفر للذین تابوا و اتبعوا سبیلک و قهم عذاب الجحیم 7
کسانی که عرش خدا را حمل می‌کنند و آنها که پیرامون آنند، به سپاس پروردگارشان تسبیح می‌گویند و به او ایمان دارند و برای کسانی که گرویده‌اند طلب آمرزش می‌کنند: پروردگارا، رحمت و دانش تو بر هر چیز احاطه دارد؛ کسانی را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‌اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار (7)
ر‌بنا و أدخلهم جنات عدن التی و عدتهم و من صلح من آبائهم و أزواجهم و ذر‌یاتهم انک أنت العزیز الحکیم 8
پروردگارا، آنان را در باغهای جاوید که وعده‌شان داده‌ای با هر که از پدران و همسران و فرزندانشان که به صلاح آمده‌اند داخل کن زیرا تو خود ارجمند و حکیمی (8)
و قهم السیئات و من تق السیئات یومئذ فقد ر‌حمته و ذلک هو الفوز العظیم 9
و آنان را از بدی‌ها نگاه دار و هر که را در آن روز از بدی‌ها حفظ کنی البته رحمتش کرده‌ای و این همان کامیابی بزرگ است (9)
ان الذین کفر‌وا ینادون لمقت الله أکبر من مقتکم أنفسکم اذ تدعون الی الایمان فتکفر‌ون 10
کسانی که کافر بوده‌اند مورد ندا قرار می‌گیرند که: قطعا دشمنی خدا از دشمنی شما نسبت به همدیگر سخت‌تر است آنگاه که به سوی ایمان فرا خوانده می‌شدید و انکار می‌ورزیدید (10)
قالوا ر‌بنا أمتنا اثنتین و أحییتنا اثنتین فاعتر‌فنا بذنوبنا فهل الی خر‌وج من سبیل 11
می‌گویند: پروردگارا، دو بار ما را به مرگ رسانیدی و دو بار ما را زنده گردانیدی به گناهانمان اعتراف کردیم؛ پس آیا راه بیرون‌شدنی از آتش هست؟ (11)
ذلکم بأنه اذا دعی الله وحده کفر‌تم و ان یشر‌ک به تؤمنوا فالحکم لله العلی الکبیر 12
این کیفر از آن روی برای شماست که چون خدا به تنهایی خوانده می‌شد، کفر می‌ورزیدید؛ و چون به او شرک آورده می‌شد آن را باور می‌کردید. پس امروز فرمان از آن خدای والای بزرگ است (12)
هو الذی یر‌یکم آیاته و ینزل لکم من السماء ر‌زقا و ما یتذکر الا من ینیب 13
اوست آن کس که نشانه‌های خود را به شما می‌نمایاند و برای شما از آسمان روزی می‌فرستد و جز آن کس که توبه‌کار است کسی پند نمی‌گیرد (13)
فادعوا الله مخلصین له الدین و لو کر‌ه الکافر‌ون 14
پس خدا را پاکدلانه فرا خوانید هر چند ناباوران را ناخوش افتد! (14)
ر‌فیع الدر‌جات ذو العر‌ش یلقی الر‌وح من أمر‌ه علی من یشاء من عباده لینذر یوم التلاق 15
بالابرنده درجات خداوند عرش به هر کس از بندگانش که خواهد آن روح فرشته را به فرمان خویش می‌فرستد تا مردم را از روز ملاقات با خدا بترساند (15)
یوم هم بار‌زون لا یخفی علی الله منهم شیء لمن الملک الیوم لله الواحد القهار 16
آن روز که آنان ظاهر گردند چیزی از آنها بر خدا پوشیده نمی‌ماند. امروز فرمانروایی از آن کیست؟ از آن خداوند یکتای قهار است. (16)
الیوم تجزی کل نفس بما کسبت لا ظلم الیوم ان الله سر‌یع الحساب 17
امروز هر کسی به موجب آنچه انجام داده است کیفر می‌یابد. امروز ستمی نیست؛ آری، خدا زودشمار است (17)
و أنذر‌هم یوم الآزف اذ القلوب لدی الحناجر کاظمین ما للظالمین من حمیم و لا شفیع یطاع 18
و آنها را از آن روز قریب الوقوع بترسان آنگاه که جان‌ها به گلوگاه می‌رسد در حالی که اندوه خود را فرو می‌خورند. برای ستمگران نه یاری است و نه شفاعتگری که مورد اطاعت باشد (18)
یعلم خائن الأعین و ما تخفی الصدور 19
خدا نگاههای دزدانه و آنچه را که دل‌ها نهان می‌دارند، می‌داند (19)
و الله یقضی بالحق و الذین یدعون من دونه لا یقضون بشیء ان الله هو السمیع البصیر 20
و خداست که به حق داوری می‌کند و کسانی را که در برابر او می‌خوانند عاجزند و به چیزی داوری نمی‌کنند؛ در حقیقت، خداست که خود شنوای بیناست (20)
أولم یسیر‌وا فی الأر‌ض فینظر‌وا کیف کان عاقب الذین کانوا من قبلهم کانوا هم أشد منهم قو و آثار‌ا فی الأر‌ض فأخذهم الله بذنوبهم و ما کان لهم من الله من واق 21
آیا در زمین نگردیده‌اند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنها زیسته اند چگونه بوده است؟ آنها از ایشان نیرومندتر بوده و آثار پایدارتری در روی زمین از خود باقی گذاشتند با این همه خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا حمایتگری نداشتند (21)
ذلک بأنهم کانت تأتیهم ر‌سلهم بالبینات فکفر‌وا فأخذهم الله انه قوی شدید العقاب 22
این کیفر از آن روی بود که پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان می‌آوردند ولی آنها انکار می‌کردند. پس خدا گریبان آنها را گرفت زیرا او نیرومند سخت‌کیفر است (22)
و لقد أر‌سلنا موسی بآیاتنا و سلطان مبین 23
و به یقین موسی را با آیات خود و حجتی آشکار فرستادیم (23)
الی فرعون و هامان و قارون فقالوا ساحر کذاب 24
به سوی فرعون و هامان و قارون اما آنانگفتند: افسونگری شیاد است (24)
فلما جاءهم بالحق من عندنا قالوا اقتلوا أبناء الذین آمنوا معه و استحیوا نساءهم و ما کید الکافر‌ین الا فی ضلال 25
پس وقتی حقیقت را از جانب ما برای آنان آورد، گفتند: پسران کسانی را که با او ایمان آورده‌اند بکشید و زنانشان را زنده بگذارید. ولی نیرنگ کافران جز در گمراهی نیست (25)
و قال فرعون ذر‌ونی أقتل موسی ولیدع ر‌به انی أخاف أن یبدل دینکم أو أن یظهر فی الأر‌ض الفساد 26
و فرعون گفت: مرا بگذارید موسی را بکشم تا پروردگارش را بخواند من می‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند (26)
و قال موسی انی عذت بر‌بی و ر‌بکم من کل متکبر لا یؤمن بیوم الحساب 27
و موسی گفت: من از هر متکبری که به روز حساب عقیده ندارد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه برده‌ام (27)
و قال ر‌جل مؤمن من آل فرعون یکتم ایمانه أتقتلون ر‌جلا أن یقول ر‌بی الله و قد جاءکم بالبینات من ر‌بکم و ان یک کاذبا فعلیه کذبه و ان یک صادقا یصبکم بعض الذی یعدکم ان الله لا یهدی من هو مسر‌ف کذاب 28
و مردی مومن از خاندان فرعون که ایمان خود را نهان می‌داشت، گفت: آیا مردی را می‌کشید که می‌گوید: پروردگار من خداست؟ و مسلما برای شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکاری آورده و اگر دروغگو باشد دروغش به زیان اوست و اگر راستگو باشد برخی از آنچه به شما وعده می‌دهد به شما خواهد رسید چرا که خدا کسی را که افراطکار دروغزن باشد هدایت نمی‌کند (28)
یا قوم لکم الملک الیوم ظاهر‌ین فی الأر‌ض فمن ینصر‌نا من بأس الله ان جاءنا قال فرعون ما أر‌یکم الا ما أر‌ی و ما أهدیکم الا سبیل الر‌شاد 29
ای قوم من، امروز فرمانروایی از آن شماست و در این سرزمین مسلطید ولی چه کسی ما را از بلای خدا اگر به ما برسد حمایت خواهد کرد؟» فرعون گفت: جز آنچه می‌بینم، به شما نمی‌نمایم و شما را جز به راه راست راهبر نیستم (29)
و قال الذی آمن یا قوم انی أخاف علیکم مثل یوم الأحزاب 30
و کسی که ایمان آورده بود، گفت: ای قوم من، من از روزی مثل روز دسته‌های مخالف خدا بر شما می‌ترسم (30)
مثل دأب قوم نوح و عاد و ثمود و الذین من بعدهم و ما الله یر‌ید ظلما للعباد 31
از سرنوشتی ظیر سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که پس از آنها آمدند وگرنه خدا بر بندگان خود ستم نمی‌خواهد (31)
و یا قوم انی أخاف علیکم یوم التناد 32
و ای قوم من، من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را به یاری هم ندا درمی‌دهند بیم دارم (32)
یوم تولون مدبر‌ین ما لکم من الله من عاصم و من یضلل الله فما له من هاد 33
روزی که پشت‌کنان به عنف بازمی‌گردید برای شما در برابر خدا هیچ حمایتگری نیست و هر که را خدا گمراه کند او را راهبری نیست (33)
و لقد جاءکم یوسف من قبل بالبینات فما زلتم فی شک مما جاءکم به حتی اذا هلک قلتم لن یبعث الله من بعده ر‌سولا کذلک یضل الله من هو مسر‌ف مر‌تاب 34
و به یقین یوسف پیش از این دلایل آشکار برای شما آورد و از آنچه برای شما آورد همواره در تردید بودید تا وقتی که از دنیا رفت، گفتید: خدا بعد از او هرگز فرستاده‌ای را برنخواهد انگیخت. این گونه، خدا هر که را افراط‌گر شکاک است، بی راه می‌گذارد (34)
الذین یجادلون فی آیات الله بغیر سلطان أتاهم کبر مقتا عند الله وعند الذین آمنوا کذلک یطبع الله علی کل قلب متکبر جبار 35
کسانی که در باره آیات خدا بدون حجتی که برای آنان آمده باشد مجادله می‌کنند این ستیزه در نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آورده‌اند مایه عداوت بزرگی است. این گونه خدا بر دل هر متکبر و زورگویی مهر می‌نهد (35)
و قال فرعون یا هامان ابن لی صر‌حا لعلی أبلغ الأسباب 36
و فرعون گفت: ای هامان، برای من کوشکی بلند بساز شاید من به آن راه‌ها برسم (36)
أسباب السماوات فأطلع الی اله موسی و انی لأظنه کاذبا و کذلک زین لفر‌عون سوء عمله وصد عن السبیل و ما کید فرعون الا فی تباب 37
راههای دستیابی به آسمانها تا از خدای موسی اطلاع حاصل کنم و من او را سخت دروغپرداز می‌پندارم و این گونه برای فرعون زشتی کارش آراسته شد و از راه راست بازماند؛ و نیرنگ فرعون جز به تباهی نینجامید (37)
و قال الذی آمن یا قوم اتبعون أهدکم سبیل الر‌شاد 38
و آن کس که ایمان آورده بود گفت: ای قوم من، مرا پیروی کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم (38)
یا قوم انما هذه الحیا الدنیا متاع و ان الآخر هی دار القر‌ار 39
ای قوم من، این زندگی دنیا تنها کالایی ناچیز است و در حقیقت آن آخرت است که سرای پایدار است (39)
من عمل سیئ فلا یجزی الا مثلها و من عمل صالحا من ذکر أو أنثی و هو مؤمن فأولئک یدخلون الجن یر‌زقون فیها بغیر حساب 40
هر که بدی کند جز به مانند آن کیفر نمی‌یابد و هر که کار شایسته کند چه مرد باشد یا زن در حالی که ایمان داشته باشد در نتیجه آنان داخل بهشت می‌شوند و در آنجا بی‌حساب روزی می‌یابند (40)
و یا قوم ما لی أدعوکم الی النجا و تدعوننی الی النار 41
و ای قوم من، چه شده است که من شما را به نجات فرا می‌خوانم و شما مرا به آتش فرا می‌خوانید؟ (41)
تدعوننی لأکفر بالله و أشر‌ک به ما لیس لی به علم و أنا أدعوکم الی العزیز الغفار 42
مرا فرا می‌خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزی را که بدان علمی ندارم با او شریک گردانم و من شما را به سوی آن ارجمند آمرزنده دعوت می‌کنم (42)
لا جر‌م أنما تدعوننی الیه لیس له دعو فی الدنیا و لا فی الآخر و أن مر‌دنا الی الله و أن المسر‌فین هم أصحاب النار 43
آنچه مرا به سوی آن دعوت می‌کنید، به ناچار نه در دنیا و نه در آخرت درخور خواندن نیست و در حقیقت برگشت ما به سوی خداست و افراطگران همدمان آتشند (43)
فستذکر‌ون ما أقول لکم و أفوض أمر‌ی الی الله ان الله بصیر بالعباد 44
پس به زودی آنچه را به شما می‌گویم به یاد خواهید آورد و کارم را به خدا می‌سپارم خداست که به حال بندگان خود بیناست (44)
فوقاه الله سیئات ما مکر‌وا و حاق بآل فرعون سوء العذاب 45
پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ می‌کردند حمایت فرمود و فرعونیان را عذاب سخت فرو گرفت (45)
النار یعر‌ضون علیها غدوا و عشیا و یوم تقوم الساع أدخلوا آل فرعون أشد العذاب 46
اینک هر صبح و شام بر آتش عرضه می‌شوند و روزی که رستاخیز بر پا شود فریاد می‌رسد که: فرعونیان را در سخت‌ترین انواع عذاب درآورید (46)
و اذ یتحاجون فی النار فیقول الضعفاء للذین استکبر‌وا انا کنا لکم تبعا فهل أنتم مغنون عنا نصیبا من النار 47
و آنگاه که در آتش شروع به آوردن حجت می‌کنند زیردستان به کسانی که گردنکش بودند، می‌گویند: ما پیرو شما بودیم پس آیا می‌توانید پاره‌ای از این آتش را از ما دفع کنید؟(47)
قال الذین استکبر‌وا انا کل فیها ان الله قد حکم بین العباد 48
کسانی که گردنکشی می‌کردند، می‌گویند: اکنون همه ما در آن هستیم. خداست که میان بندگان خود داوری کرده است (48)
و قال الذین فی النار لخزن جهنم ادعوا ر‌بکم یخفف عنا یوما من العذاب 49
و کسانی که در آتشند به نگهبانان جهنم می‌گویند: پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد (49)
قالوا أولم تک تأتیکم ر‌سلکم بالبینات قالوا بلی قالوا فادعوا و ما دعاء الکافر‌ین الا فی ضلال 50
می‌گویند: مگر پیامبرانتان دلایل روشن به سوی شما نیاوردند؟ می‌گویند: چرا می‌گویند: پس بخوانید ولی دعای کافران جز در بیراهه نیست (50)
انا لننصر ر‌سلنا و الذین آمنوا فی الحیا الدنیا و یوم یقوم الأشهاد 51
در حقیقت ما فرستادگان خود و کسانی را که گرویده‌اند در زندگی دنیا و روزی که گواهان برپای می‌ایستند قطعا یاری می‌کنیم (51)
یوم لا ینفع الظالمین معذر‌تهم و لهم اللعن و لهم سوء الدار 52
همان روزی که ستمگران را پوزش‌طلبی‌شان سود نمی‌دهد و برای آنان لعنت است و برایشان بدفرجامی آن سرای است (52)
و لقد آتینا موسی الهدی و أور‌ثنا بنی اسرائیل الکتاب 53
و قطعا موسی را هدایت دادیم و به فرزندان اسرائیل تورات را به میراث نهادیم (53)
هدی و ذکر‌ی لأولی الألباب 54
که رهنمود و یادکردی برای خردمندان است (54)
فاصبر ان وعد الله حق و استغفر لذنبک و سبح بحمد ر‌بک بالعشی و الابکار 55
پس صبر کن که وعده خدا حق است و برای گناهت آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت، شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش (55)
ان الذین یجادلون فی آیات الله بغیر سلطان أتاهم ان فی صدور‌هم الا کبر ما هم ببالغیه فاستعذ بالله انه هو السمیع البصیر 56
در حقیقت آنان که در باره نشانه‌های خدا بی‌آنکه حجتی برایشان آمده باشد به مجادله برمی‌خیزند در دلهایشان جز بزرگنمایی نیست و آنان به آن بزرگی که آرزویش را دارند نخواهند رسید پس به خدا پناه جوی، زیرا او خود شنوای بیناست (56)
لخلق السماوات و الأر‌ض أکبر من خلق الناس ولکن أکثر الناس لا یعلمون 57
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر و شکوهمندتر از آفرینش مردم است ولی بیشتر مردم نمی‌دانند (57)
و ما یستوی الأعمی و البصیر و الذین آمنوا و عملوا الصالحات و لا المسیء قلیلا ما تتذکر‌ون 58
و نابینا و بینا یکسان نیستند و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند نیز با مردم بدکار یکسان نیستند؛ چه اندک پند می‌پذیرید (58)
ان الساع لآتی لا ر‌یب فیها ولکن أکثر الناس لا یؤمنون 59
در حقیقت رستاخیز قطعا آمدنی است؛ در آن تردیدی نیست ولی بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند (59)
و قال ر‌بکم ادعونی أستجب لکم ان الذین یستکبر‌ون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخر‌ین 60
و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت کسانی که از پرستش من کبر می‌ورزند به زودی خوار در دوزخ درمی‌آیند (60)
الله الذی جعل لکم اللیل لتسکنوا فیه و النهار مبصر‌ا ان الله لذو فضل علی الناس ولکن أکثر الناس لا یشکر‌ون 61
خدا همان کسی است که شب را برای شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنی‌بخش قرار داد. آری، خدا بر مردم بسیار صاحب‌تفضل است ولی بیشتر مردم سپاس نمی‌دارند (61)
ذلکم الله ر‌بکم خالق کل شیء لا اله الا هو فأنی تؤفکون 62
این است خدا پروردگار شما که آفریننده هر چیزی است: خدایی جز او نیست پس چگونه از او بازگردانیده می‌شوید؟ (62)
کذلک یؤفک الذین کانوا بآیات الله یجحدون 63
کسانی که نشانه‌های خدا را انکار می‌کردند، این گونه از خدا رویگردان می‌شوند (63)
الله الذی جعل لکم الأر‌ض قر‌ار‌ا و السماء بناء و صور‌کم فأحسن صور‌کم و ر‌زقکم من الطیبات ذلکم الله ر‌بکم فتبار‌ک الله ر‌ب العالمین 64
خدا همان کسی است که زمین را برای شما قرارگاه ساخت و آسمان را بنایی گردانید و شما را صورتگری کرد و صورتهای شما را نیکو نمود و از چیزهای پاکیزه به شما روزی داد این است خدا پروردگار شما! بلندمرتبه و بزرگ است خدا، پروردگار جهانیان (64)
هو الحی لا اله الا هو فادعوه مخلصین له الدین الحمد لله ر‌ب العالمین 65
اوست همان زنده‌ای که خدایی جز او نیست. پس او را در حالی که دین خود را برای وی بی‌آلایش گردانیده‌اید بخوانید. سپاس ها همه ویژه خدا پروردگار جهانیان است (65)
قل انی نهیت أن أعبد الذین تدعون من دون الله لما جاءنی البینات من ر‌بی وأمر‌ت أن أسلم لر‌ب العالمین 66
بگو: من نهی شده‌ام از اینکه جز خدا کسانی را که شما می‌خوانید پرستش کنم آن هم هنگامی که از جانب پروردگارم مرا دلایل روشن رسیده باشد و مامورم که فرمانبر پروردگار جهانیان باشم (66)
هو الذی خلقکم من تر‌اب ثم من نطف ثم من علق ثم یخر‌جکم طفلا ثم لتبلغوا أشدکم ثم لتکونوا شیوخا و منکم من یتوفی من قبل ولتبلغوا أجلا مسمی و لعلکم تعقلون 67
او همان کسی است که شما را از خاکی آفرید، سپس از نطفه‌ای آنگاه از علقه‌ای و بعد شما را به صورت کودکی برمی‌آورد تا به کمال قوت خود برسید و تا سالمند شوید و از میان شما کسی است که مرگ پیش‌رس می‌یابد و تا بالاخره به مدتی که مقرر است برسید و امید که در اندیشه فرو روید (67)
هو الذی یحیی ویمیت فاذا قضی أمر‌ا فانما یقول له کن فیکون 68
او همان کسی است که زنده می‌کند و می‌میراند و چون به کاری حکم کند همین قدر به آن می‌گوید: باش، بی‌درنگ موجود می‌شود (68)
ألم تر الی الذین یجادلون فی آیات الله أنی یصر‌فون 69
آیا کسانی را که در ابطال آیات خدا مجادله می‌کنند ندیده‌ای که تا کجا از حقیقت انحراف حاصل کرده‌اند؟ (69)
الذین کذبوا بالکتاب و بما أر‌سلنا به ر‌سلنا فسوف یعلمون 70
کسانی که کتاب خدا و آنچه را که فرستادگان خود را بدان گسیل داشته‌ایم تکذیب کرده‌اند به زودی خواهند دانست (70)
اذ الأغلال فی أعناقهم و السلاسل یسحبون 71
هنگامی که غل‌ها در گردنهایشان افتاده و با زنجیر‌ها کشانیده می‌شوند (71)
فی الحمیم ثم فی النار یسجر‌ون 72
در میان جوشاب و آنگاه در آتش برافروخته می‌شوند (72)
ثم قیل لهم أین ما کنتم تشر‌کون 73
آنگاه به آنان گفته می‌شود: آنچه را در برابر خدا با او شریک می‌ساختید کجایند؟ (73)
من دون الله قالوا ضلوا عنا بل لم نکن ندعو من قبل شیئا کذلک یضل الله الکافر‌ین 74
می‌گویند: گمشان کردیم بلکه پیشتر همما چیزی را نمی‌خواندیم این گونه خدا کافران را بی‌راه می‌گذارد (74)
ذلکم بما کنتم تفر‌حون فی الأر‌ض بغیر الحق و بما کنتم تمر‌حون 75
این عقوبت به سبب آن است که در زمین به ناروا شادی و سرمستی می‌کردید و بدان سبب است که سخت به خود می‌نازیدید (75)
ادخلوا أبواب جهنم خالدین فیها فبئس مثوی المتکبر‌ین 76
از درهای دوزخ درآیید در آن جاودان بمانید چه بد است جای سرکشان (76)
فاصبر ان وعد الله حق فاما نر‌ینک بعض الذی نعدهم أو نتوفینک فالینا یر‌جعون 77
پس صبر کن که وعده خدا راست است پس چه پاره‌ای از آنچه را که به آنان وعده داده‌ایم به تو بنمایانیم چه تو را از دنیا ببریم در هر صورت آنان به سوی ما بازگردانیده می‌شوند (77)
و لقد أر‌سلنا ر‌سلا من قبلک منهم من قصصنا علیک و منهم من لم نقصص علیک و ما کان لر‌سول أن یأتی بآی الا باذن الله فاذا جاء أمر الله قضی بالحق و خسر هنالک المبطلون 78
و مسلما پیش از تو فرستادگانی را روانه کردیم برخی از آنان را ماجرایشان را بر تو حکایت کرده‌ایم و برخی از ایشان را بر تو حکایت نکرده‌ایم و هیچ فرستاده‌ای را نرسد که بی‌اجازه خدا نشانه‌ای بیاورد پس چون فرمان خدا برسد به حق داوری می‌شود و آنجاست که باطل‌کاران زیان می‌کنند (78)
الله الذی جعل لکم الأنعام لتر‌کبوا منها و منها تأکلون 79
خدا همان کسی است که چهارپایان را برای شما پدید آورد تا از برخی از آنها سواری گیرید و از برخی از آنها بخورید (79)
و لکم فیها منافع و لتبلغوا علیها حاج فی صدور‌کم و علیها و علی الفلک تحملون 80
و در آنها برای شما سودهاست تا با سوار شدن بر آنها به مقصودی که در دلهایتان است برسید و بر آنها و بر کشتی حمل می‌شوید (80)
و یر‌یکم آیاته فأی آیات الله تنکر‌ون 81
و نشانه‌های قدرت خویش را به شما می‌نمایاند پس کدام یک از آیات خدا را انکار می‌کنید؟ (81)
أفلم یسیر‌وا فی الأر‌ض فینظر‌وا کیف کان عاقب الذین من قبلهم کانوا أکثر منهم و أشد قو و آثار‌ا فی الأر‌ض فما أغنی عنهم ما کانوا یکسبون 82
آیا در زمین نگشته‌اند تا ببینند فرجام کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بوده است؟ آنها به مراتب از حیث تعداد بیشتر از آنان و از حیث نیرو و آثار در روی زمین استوارتر بودند ولی آنچه به دست می‌آوردند به حالشان سودی نبخشید (82)
فلما جاءتهم ر‌سلهم بالبینات فر‌حوا بما عندهم من العلم و حاق بهم ما کانوا به یستهزئون 83
و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند به آن چیز مختصری از دانش که نزدشان بود خرسند شدند و سرانجام آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنان را فروگرفت (83)
فلما ر‌أوا بأسنا قالوا آمنا بالله وحده و کفر‌نا بما کنا به مشر‌کین 84
پس، چون سختی عذاب ما را دیدند گفتند: فقط به خدا ایمان آوردیم و بدانچه با او شریک می‌گردانیدیم کافریم (84)
فلم یک ینفعهم ایمانهم لما ر‌أوا بأسنا سنت الله التی قد خلت فی عباده و خسر هنالک الکافر‌ون 85
ولی هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برای آنها سودی نداد. سنت خداست که از دیرباز در باره بندگانش چنین جاری شده و آنجاست که ناباوران زیان کرده‌اند (85)
انتهای پیام /