سوره‌ای که با خواندنش پیامبران رفیق و همراه شما می‌شوند + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره سبا را با صدای ودیع حمادی الیمنی اینجا بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «سبأ» سی و چهارمین سوره قرآن است و در جزء بیست و دوم آن قرار دارد.
پنج سوره قرآن از جمله سوره سبأ با حمد و ستایش الهی آغاز شده و آیه 22 این سوره درباره شفاعت و آیه 28 درباره شمول نبوت از آیات مشهور آن هستند.
همنوایی کوه و پرندگان با داوود پیامبر و زره‌سازی او، فرمانبری جن و رام‌کردن باد برای سلیمان، از داستان‌های تاریخی سوره سبأ است.
بر اساس روایات؛ هر کس سوره سبأ را بخواند، هیچ پیامبری نخواهد بود مگر اینکه در قیامت رفیق و همراه او باشد.
امام صادق (ع) درباره فضیلت سوره سبأ می‌فرماید: هر کس دو سوره سبأ و فاطر را که با کلمه حمد آغاز می‌شوند، در شب بخواند تمام آن شب در حفظ و امان خدا خواهد بود. اگر در روز بخواند، هیچ رنجی در آن روز به او نخواهد رسید و آن قدر از خیر دنیا و آخرت به او می‌دهند که هرگز بر دلش نگذشته و آرزوی آن را نکرده است.
فایل صوتی تلاوت سوره سبا را با صدای ودیع حمادی الیمنی
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره سبا همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
الحمد لله الذی له ما فی السماوات و ما فی الأر‌ض و له الحمد فی الآخر و هو الحکیم الخبیر 1
سپاس خدایی را که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست و در آخرت نیز سپاس از آن اوست و هم اوست سنجیده‌کار آگاه (1)
یعلم ما یلج فی الأر‌ض و ما یخر‌ج منها و ما ینزل من السماء و ما یعر‌ج فیها و هو الرحیم الغفور 2
آنچه در زمین فرو می‌رود و آنچه از آن بر می‌آید و آنچه از آسمان فرو می‌شود و آنچه در آن بالا می‌رود همه را می‌داند و اوست مهربان آمرزنده (2)
و قال الذین کفر‌وا لا تأتینا الساع قل بلی و ر‌بی لتأتینکم عالم الغیب لا یعزب عنه مثقال ذر فی السماوات و لا فی الأر‌ض و لا أصغر من ذلک و لا أکبر الا فی کتاب مبین 3
و کسانی که کافر شدند، گفتند: رستاخیز برای ما نخواهد آمد بگو: چرا، سوگند به پروردگارم که حتما برای شما خواهد آمد همان دانای نهانها که هموزن ذره‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین از وی پوشیده نیست و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابی روشن درج شده است (3)
لیجزی الذین آمنوا و عملوا الصالحات أولئک لهم مغفر ور‌زق کر‌یم 4
تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند به پاداش رساند؛ آنانند که آمرزش و روزی خوش برایشان خواهد بود (4)
و الذین سعوا فی آیاتنا معاجزین أولئک لهم عذاب من ر‌جز ألیم 5
و کسانی که در ابطال آیات ما کوشش می‌ورزند که ما را درمانده کنند برایشان عذابی از بلایی دردناک باشد (5)
و یر‌ی الذین أوتوا العلم الذی أنزل الیک من ر‌بک هو الحق و یهدی الی صر‌اط العزیز الحمید 6
و کسانی که از دانش بهره یافته‌اند می‌دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده حق است و به راه آن عزیز ستوده صفات راهبری می‌کند (6)
و قال الذین کفر‌وا هل ندلکم علی ر‌جل ینبئکم اذا مزقتم کل ممزق انکم لفی خلق جدید 7
و کسانی که کفر ورزیدند، گفتند: آیا مردی را به شما نشان دهیم که شما را خبر می‌دهد که، چون کاملا متلاشی شدید باز قطعا در آفرینشی جدید خواهید بود؟ (7)
أفتر‌ی علی الله کذبا أم به جن بل الذین لا یؤمنون بالآخر فی العذاب و الضلال البعید 8
آیا این مرد بر خدا دروغی بسته یا جنونی در اوست؟ نه! بلکه آنان که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهی دور و درازند (8)
أفلم یر‌وا الی ما بین أیدیهم و ما خلفهم من السماء و الأر‌ض ان نشأ نخسف بهم الأر‌ض أو نسقط علیهم کسفا من السماء ان فی ذلک لآی لکل عبد منیب 9
آیا به آنچه از آسمان و زمین در دسترسشان و پشت سرشان است ننگریسته‌اند؟ اگر بخواهیم آنان را در زمین فرو می‌بریم یا پاره‌سنگهایی از آسمان بر سرشان می‌افکنیم قطعا در این تهدید برای هر بنده توبه‌کاری عبرت است (9)
و لقد آتینا داوود منا فضلا یا جبال أوبی معه و الطیر و ألنا له الحدید 10
و به راستی داوود را از جانب خویش مزیتی عطا کردیم و گفتیم: ای کوهها، با او در تسبیح خدا همصدا شوید و ای پرندگان هماهنگی کنید و آهن را برای او نرم گردانیدیم (10)
أن اعمل سابغات و قدر فی السر‌د و اعملوا صالحا انی بما تعملون بصیر 11
که زره‌های فراخ بساز و حلقه‌ها را درست اندازه‌گیری کن و کار شایسته کنید زیرا من به آنچه انجام می‌دهید بینایم (11)
و لسلیمان الر‌یح غدوها شهر ور‌واحها شهر و أسلنا له عین القطر و من الجن من یعمل بین یدیه باذن ر‌به و من یزغ منهم عن أمر‌نا نذقه من عذاب السعیر 12
و باد را برای سلیمان رام کردیم که رفتن آن بامداد یک ماه و آمدنش شبانگاه یک ماه راه بود و معدن مس را برای او ذوب و روان گردانیدیم و برخی از جن به فرمان پروردگارشان پیش او کار می‌کردند و هر کس از آن‌ها از دستور ما سر برمی‌تافت از عذاب سوزان به او می‌چشانیدیم (12)
یعملون له ما یشاء من محار‌یب و تماثیل و جفان کالجواب و قدور ر‌اسیات اعملوا آل داوود شکر‌ا و قلیل من عبادی الشکور 13
آن متخصصان برای او هر چه می‌خواست از نمازخانه‌ها و مجسمه‌ها و ظروف بزرگ مانند حوضچه‌ها و دیگهای چسبیده به زمین می‌ساختند ای خاندان داوود شکرگزار باشید و از بندگان من اندکی سپاسگزارند (13)
فلما قضینا علیه الموت ما دلهم علی موته الا داب الأر‌ض تأکل منسأته فلما خر تبینت الجن أن لو کانوا یعلمون الغیب ما لبثوا فی العذاب المهین 14
پس چون مرگ را بر او مقرر داشتیم جز جنبنده‌ای خاکی موریانه که عصای او را به تدریج می‌خورد آدمیان را از مرگ او آگاه نگردانید پس چون سلیمان فرو افتاد برای جنیان روشن گردید که اگر غیب می‌دانستند در آن عذاب خفت‌آور باقی نمی‌ماندند (14)
لقد کان لسبا فی مسکنهم آی جنتان عن یمین و شمال کلوا من ر‌زق ر‌بکم واشکر‌وا له بلد طیب و ر‌ب غفور 15
قطعا برای مردم سبا در محل سکونتشان نشانه رحمتی بود دو باغستان از راست و چپ به آنان گفتیم از روزی پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید شهری است خوش و خدایی آمرزنده (15)
فأعر‌ضوا فأر‌سلنا علیهم سیل العر‌م و بدلناهم بجنتیهم جنتین ذواتی أکل خمط و أثل و شیء من سدر قلیل 16
پس روی گردانیدند و بر آن سیل سد عرم را روانه کردیم و دو باغستان آن‌ها را به دو باغ که میوه‌های تلخ و شوره‌گز و نوعی از کنار تنک داشت تبدیل کردیم (16)
ذلک جزیناهم بما کفر‌وا و هل نجازی الا الکفور 17
این عقوبت را به سزای آنکه کفران کردند به آنان جزا دادیم و آیا جز ناسپاس را به مجازات می‌رسانیم؟ (17)
و جعلنا بینهم و بین القر‌ی التی بار‌کنا فیها قر‌ی ظاهر و قدر‌نا فیها السیر سیر‌وا فیها لیالی و أیاما آمنین 18
و میان آنان و میان آبادانیهایی که در آن‌ها برکت نهاده بودیم شهرهای متصل به هم قرار داده بودیم و در میان آن‌ها مسافت را به اندازه مقرر داشته بودیم در این راه ها شبان و روزان آسوده‌خاطر بگردید (18)
فقالوا ر‌بنا باعد بین أسفار‌نا و ظلموا أنفسهم فجعلناهم أحادیث و مزقناهم کل ممزق ان فی ذلک لآیات لکل صبار شکور 19
تا گفتند: پروردگارا، میان منزلهای سفرهایمان فاصله انداز و بر خویشتن ستم کردند پس آن‌ها را برای آیندگان موضوع حکایت‌ها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم؛ قطعا در این ماجرا برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست (19)
و لقد صدق علیهم ابلیس ظنه فاتبعوه الا فر‌یقا من المؤمنین 20
و قطعا شیطان گمان خود را در مورد آن‌ها راست یافت و جز گروهی از مومنان بقیه از او پیروی کردند! (20)
و ما کان له علیهم من سلطان الا لنعلم من یؤمن بالآخر ممن هو منها فی شک و ر‌بک علی کل شیء حفیظ 21
و شیطان را بر آنان تسلطی نبود جز آنکه کسی را که به آخرت ایمان دارد از کسی که در باره آن در تردید است باز شناسیم و پروردگار تو بر هر چیزی نگاهبان است (21)
قل ادعوا الذین زعمتم من دون الله لا یملکون مثقال ذر فی السماوات و لا فی الأر‌ض وما لهم فیهما من شر‌ک و ما له منهم من ظهیر 22
بگو: کسانی را که جز خدا معبود خود پنداشته‌اید بخوانید هموزن ذره‌ای نه در آسمان‌ها و نه در زمین مالک نیستند و در آن دو شرکتی ندارند و برای وی از میان آنان هیچ پشتیبانی نیست (22)
و لا تنفع الشفاع عنده الا لمن أذن له حتی اذا فزع عن قلوبهم قالوا ماذا قال ر‌بکم قالوا الحق و هو العلی الکبیر 23
و شفاعتگری در پیشگاه او سود نمی‌بخشد مگر برای آن کس که به وی اجازه دهد تا چون هراس از دلهایشان برطرف شود می‌گویند: پروردگارتان چه فرمود؟ می گویند: حقیقت و هموست بلندمرتبه و بزرگ (23)
قل من یر‌زقکم من السماوات و الأر‌ض قل الله و انا أو ایاکم لعلی هدی أو فی ضلال مبین 24
بگو: کیست که شما را از آسمان‌ها و زمین روزی می‌دهد؟ بگو: خدا و در حقیقت یا ما، یا شما بر هدایت یا گمراهی آشکاریم (24)
قل لا تسألون عما أجر‌منا و لا نسأل عما تعملون 25
بگو: شما از آنچه ما مرتکب شده‌ایم بازخواست نخواهید شد و ما نیز از آنچه شما انجام می‌دهید بازخواست نخواهیم شد (25)
قل یجمع بیننا ر‌بنا ثم یفتح بیننا بالحق و هو الفتاح العلیم 26
بگو: پروردگارمان ما و شما را جمع خواهد کرد سپس میان ما به حق داوری می کند و اوست داور دانا (26)
قل أر‌ونی الذین ألحقتم به شر‌کاء کلا بل هو الله العزیز الحکیم 27
بگو: کسانی را که به عنوان شریک به او ملحق گردانیده‌اید به من نشان دهید چنین نیست بلکه اوست خدای عزیز حکیم (27)
و ما أر‌سلناک الا کاف للناس بشیر‌ا و نذیر‌ا ولکن أکثر الناس لا یعلمون 28
و ما تو را جز به سمت بشارتگر و هشداردهنده برای تمام مردم نفرستادیم لیکن بیشتر مردم نمی‌دانند (28)
و یقولون متی هذا الوعد ان کنتم صادقین 29
و می‌گویند: اگر راست می‌گویید این وعده چه وقت است؟ (29)
قل لکم میعاد یوم لا تستأخر‌ون عنه ساع و لا تستقدمون 30
بگو: میعاد شما روزی است که نه ساعتی از آن پس توانید رفت و نه پیشی توانید جست (30)
و قال الذین کفر‌وا لن نؤمن بهذا القر‌آن و لا بالذی بین یدیه ولو تر‌ی اذ الظالمون موقوفون عند ر‌بهم یر‌جع بعضهم الی بعض القول یقول الذین استضعفوا للذین استکبر‌وا لولا أنتم لکنا مؤمنین 31
و کسانی که کافر شدند گفتند: نه به این قرآن و نه به آن توراتی که پیش از آن است هرگز ایمان نخواهیم آورد و ای کاش بیدادگران را هنگامی که در پیشگاه پروردگارشان بازداشت شده‌اند می‌دیدی که چگونه برخی از آنان با برخی دیگر جدل و گفتگو می‌کنند کسانی که زیردست بودند به کسانی که ریاست و برتری داشتند، می‌گویند: اگر شما نبودید قطعا ما مومن بودیم (31)
قال الذین استکبر‌وا للذین استضعفوا أنحن صددناکم عن الهدی بعد اذ جاءکم بل کنتم مجر‌مین 32
کسانی که ریاست و برتری داشتند به کسانی که زیردست بودند می‌گویند: مگر ما بودیم که شما را از هدایت پس از آنکه به سوی شما آمد بازداشتیم؟ نه بلکه خودتان گناهکار بودید (32)
و قال الذین استضعفوا للذین استکبر‌وا بل مکر اللیل والنهار اذ تأمر‌وننا أن نکفر بالله و نجعل له أندادا و أسر‌وا الندام لما ر‌أوا العذاب و جعلنا الأغلال فی أعناق الذین کفر‌وا هل یجزون الا ما کانوا یعملون 33
و کسانی که زیردست بودند به کسانی که ریاست و برتری داشتند می‌گویند: نه بلکه نیرنگ شب و روز شما بود آنگاه که ما را وادار می‌کردید که به خدا کافر شویم و برای او همتایانی قرار دهیم و هنگامی که عذاب را ببینند پشیمانی خود را آشکار کنند و در گردنهای کسانی که کافر شده‌اند غلها می‌نهیم آیا جز به سزای آنچه انجام می‌دادند می‌رسند؟ (33)
و ما أر‌سلنا فی قر‌ی من نذیر الا قال متر‌فوها انا بما أر‌سلتم به کافر‌ون 34
و ما در هیچ شهری هشداردهنده‌ای نفرستادیم جز آنکه خوشگذرانان آن‌ها گفتند: ما به آنچه شما بدان فرستاده شده‌اید کافریم (34)
و قالوا نحن أکثر أموالا و أولادا و ما نحن بمعذبین 35
و گفتند: ما دارایی و فرزندانمان از همه بیشتر است و ما عذاب نخواهیم شد (35)
قل ان ر‌بی یبسط الر‌زق لمن یشاء ویقدر ولکن أکثر الناس لا یعلمون 36
بگو: پروردگار من است که روزی را برای هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ می گرداند لیکن بیشتر مردم نمی‌دانند (36)
و ما أموالکم و لا أولادکم بالتی تقر‌بکم عندنا زلفی الا من آمن و عمل صالحا فأولئک لهم جزاء الضعف بما عملوا و هم فی الغر‌فات آمنون 37
و اموال و فرزندانتان چیزی نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند مگر کسانی که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشند پس برای آنان دو برابر آنچه انجام داده‌اند پاداش است و آن‌ها در غرفه‌های بهشتی آسوده خاطر خواهند بود (37)
و الذین یسعون فی آیاتنا معاجزین أولئک فی العذاب محضر‌ون 38
و کسانی که در ابطال آیات ما می‌کوشند که ما را به خیال خود درمانده کنند آنانند که در عذاب احضار می‌شوند (38)
قل ان ر‌بی یبسط الر‌زق لمن یشاء من عباده و یقدر له و ما أنفقتم من شیء فهو یخلفه و هو خیر الر‌ازقین 39
بگو: در حقیقت پروردگار من است که روزی را برای هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا برای او تنگ می‌گرداند و هر چه را انفاق کردید عوضش را او می‌دهد و او بهترین روزی دهندگان است (39)
و یوم یحشر‌هم جمیعا ثم یقول للملائک أهؤلاء ایاکم کانوا یعبدون 40
و یاد کن روزی را که همه آنان را محشور می‌کند آنگاه به فرشتگان می‌فرماید: آیا این‌ها بودند که شما را می‌پرستیدند؟ (40)
قالوا سبحانک أنت ولینا من دونهم بل کانوا یعبدون الجن أکثر‌هم بهم مؤمنون 41
می‌گویند: منزهی تو سرپرست ما تویی نه آن‌ها بلکه جنیان را می‌پرستیدند بیشترشان به آن‌ها اعتقاد داشتند (41)
فالیوم لا یملک بعضکم لبعض نفعا و لا ضر‌ا ونقول للذین ظلموا ذوقوا عذاب النار التی کنتم بها تکذبون 42
اکنون برای یکدیگر سود و زیانی ندارید و به کسانی که ستم کرده‌اند می‌گوییم: بچشید عذاب آتشی را که آن را دروغ می‌شمردید (42)
و اذا تتلی علیهم آیاتنا بینات قالوا ما هذا الا ر‌جل یر‌ید أن یصدکم عما کان یعبد آباؤکم و قالوا ما هذا الا افک مفتر‌ی و قال الذین کفر‌وا للحق لما جاءهم ان هذا الا سحر مبین 43
و چون آیات تابناک ما بر آنان خوانده می‌شود می‌گویند: این جز مردی نیست که می‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان می‌پرستیدند باز دارد و نیزمی‌گویند: این جز دروغی بربافته نیست و کسانی که به حق - چون به سویشان آمد کافر شدند می‌گویند: این جز افسونی آشکار نیست (43)
و ما آتیناهم من کتب یدر‌سونها و ما أر‌سلنا الیهم قبلک من نذیر 44
و ما کتابهایی به آنان نداده بودیم که آن را بخوانند و پیش از تو هشداردهنده‌ای به سویشان نفرستاده بودیم (44)
و کذب الذین من قبلهم و ما بلغوا معشار ما آتیناهم فکذبوا ر‌سلی فکیف کان نکیر 45
و کسانی که پیش از اینان بودند نیز تکذیب کردند در حالی که اینان به ده‌یک آنچه بدیشان داده بودیم نرسیده‌اند آری فرستادگان مرا دروغ شمردند پس چگونه بود کیفر من؟ (45)
قل انما أعظکم بواحد أن تقوموا لله مثنی وفر‌ادی ثم تتفکر‌وا ما بصاحبکم من جن ان هو الا نذیر لکم بین یدی عذاب شدید 46
بگو: من فقط به شما یک اندرز می‌دهم که دو دو و به تنهایی برای خدا به پا خیزید سپس بیندیشید که رفیق شما هیچ گونه دیوانگی ندارد او شما را از عذاب سختی که در پیش است جز هشداردهنده‌ای بیش نیست (46)
قل ما سألتکم من أجر فهو لکم ان أجر‌ی الا علی الله و هو علی کل شیء شهید 47
بگو: هر مزدی که از شما خواستم آن از خودتان مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزی گواه است (47)
قل ان ر‌بی یقذف بالحق علام الغیوب 48
بگو: بی‌گمان پروردگارم حقیقت را القا می‌کند اوست دانای نهانها (48)
قل جاء الحق و ما یبدئ الباطل و ما یعید 49
بگو: حق آمد و دیگر اطل از سر نمی‌گیرد و برنمی‌گردد (49)
قل ان ضللت فانما أضل علی نفسی و ان اهتدیت فبما یوحی الی ر‌بی انه سمیع قر‌یب 50
بگو: اگر گمراه شوم فقط به زیان خود گمراه شده‌ام و اگر هدایت یابم این از برکت چیزی است که پروردگارم به سویم وحی می‌کند که اوست شنوای نزدیک (50)
و لو تر‌ی اذ فزعوا فلا فوت و أخذوا من مکان قر‌یب 51
و ای کاش می‌دیدی هنگامی را که کافران وحشت‌زده‌اند آنجا که راه گریزی نمانده است و از جایی نزدیک گرفتار آمده‌اند (51)
و قالوا آمنا به و أنی لهم التناوش من مکان بعید 52
و می‌گویند: به او ایمان آوردیم و چگونه از جایی چنین دور دست یافتن به ایمان برای آنان میسر است؟ (52)
و قد کفر‌وا به من قبل و یقذفون بالغیب من مکان بعید 53
و حال آنکه پیش از این منکر او شدند و از جایی دور به نادیده تیر تهمت می‌افکندند (53)
و حیل بینهم وبین ما یشتهون کما فعل بأشیاعهم من قبل انهم کانوا فی شک مر‌یب 54
و میان آنان و میان آنچه به آرزو می‌خواستند حایلی قرار می‌گیرد همان گونه که از دیرباز با امثال ایشان چنین رفت زیرا آن‌ها نیز در دودلی سختی بودند (54)
انتهای پیام /