سوره‌ای که برای درمان بیماری‌های تنفسی توصیه می‌شود + صوت و تفسیر آیات سوره بلد
سوره «بلد» نودمین سوره قرآن کریم است که در این گزارش می‌توانید تفسیر اجمالی آیات آن را بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند.
از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
*س_تفسیر سوره بلد_س*در فضیلت این سوره از امام صادق (ع) روایت شده است: هر کس در نماز‌های واجب خود سوره بلد را قرائت کند در دنیا به صالح بودن معروف می‌شود و در آخرت به اینکه نزد خداوند جایگاهی ویژه دارد شهرت می‌یابد و در روز قیامت از همراهان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و شهیدان و صالحان خواهد بود.
*س_آثار و برکات سوره_س*1) ایمنی نوزاد
هر کس این سوره را بنویسد و بر طفل یا نوزادی که تازه به دنیا آمده بیاویزد از چیز‌هایی که کودکان به آن دچار می‌شوند ایمنی می‌یابد؛ و از گریه زیاد بچه‌ها نجات می‌بخشد.
بیشتر بخوانید
2) درمان بیماری‌های تنفسی
امام صادق (ع) می‌فرمایند: و اگر آب نوشته سوره بلد را استنشاق کند و با بینی بالا بکشد درد‌های مجرای تنفسی را بهبود می‌بخشد.
فایل صوتی تلاوت سوره بلد با صدای ابوبکر شاطری
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_تفسیر آیات و مفاهیم سوره بلد_س*در قرآن سه بار جمله «لا أقسم» به کار رفته است و اهل تفسیر آن را دو گونه معنا کرده اند، گروهی حرف لا را زائد دانسته و آن را (قسم می‌خورم) معنا کرده اند و گروهی آن را (سوگند نمی‌خورم) ترجمه کرده اند، به این معنا که مسئله به قدری روشن است که نیازی به سوگند خوردن نیست. منظور از «بلد»، مکه است که قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است.
جمله «و أنت حل» چند گونه تفسیر شده است که یک معنی را در ترجمه آوردیم و معنای دوم آن است که مردم مکه اهانت تو را در آن حلال می‌دانند، پس به شهری که اهانت تو راحلال می‌شمرند سوگند نمی‌خورم؛ و معنای سوم آن است که دست تو در مورد این شهر باز است و در فتح مکه هر تصمیمی که درباره مخالفان بخواهی می‌توانی بگیری.
اینکه انسان در دل رنج و سختی آفریده شده، یعنی کامیابی‌های دنیوی آمیخته با رنج و زحمت است. «لقد خلقنا الانسان فی کبد» حضرت علی علیه السلام می‌فرماید: دنیا خانه‌ای است که با سختی‌ها عجین شده است. «دار بالبلاء محفوفه»
تشبیه راه خیر و شر به راهی که در ارتفاعات است. شاید برای آن باشد که پیمودن راه خیر بخاطر مبارزه با هوس‌ها و پیمودن راه شر به علت عواقب تلخ آن. همچون عبور از راه مرتفع است، و برای هر عاقلی مسئله خیر و شر مثل زمین بلند روشن و برجسته است.
*س_پیام آیات سوره بلد_س*1- سرزمین‌ها می‌توانند دارای قداست باشند و شهر مکه نیز از قدیم مورد احترام و سوگند بوده است. «لا أقسم بهذا البلد»
2- تکرار گاهی نشانه عظمت و عنایت است. «بهذا البلد»
3- ارزش زمین‌ها به ارزش ساکنان آنهاست. «و أنت حل بهذا البلد» (سوگند به مکه به خاطر حضور پیامبر)
4- در مقام فرزندی، دختر یا پسر تفاوتی ندارد. «و ما ولد»
5- زندگی بشر در متن مشقت‌ها و سختی‌ها قرار دارد. «فی کبد»
6- هر مالی که در مسیر حق صرف نشود مایه حسرت است. «أهلکت مالا لبدا»
7- انسان تحت سیطره قدرت و علم الهی است. «أ یحسب أن لن یقدر علیه أحد... أ یحسب أن لم یره أحد»
8- نتیجه هر محاسبه‌ای که جای خدا در آن خالی باشد، پوچی و زیانکاری است. أ «یحسب»
9- خود بزرگ بینی در برابر خدا چه معنایی دارد؟ «أ یحسب أن لن یقدر علیه أحد»
10- کسانی که در انفاق به راه درست نروند یا مصرف آن‌ها نابجا باشد یا نیتشان خالص نباشد و همراه با ریا و خودنمایی و دروغ باشد، در آینده شرمنده و پشیمان خواهند شد. «أهلکت مالا لبدا» 11- همه انسان‌ها از طریق عقل یا فطرت یا راهنمایی انبیا و اوصیا و علما، خیر و شر را می‌شناسند. «هدیناه النجدین»
12- انجام وظیفه و تکلیف، همچون عبور از گردنه است. «العقبه»
13- افراد مرفه و راحت طلب که از انجام کار و پذیرش مسئولیت فرار می‌کنند، مورد انتقاد قرآن اند. «فلا اقتحم العقبه» 14- ایمان، شرط پذیرش کار‌های نیک است. «ثم کان من الذین آمنوا»
15- همه مسلمانان باید یکدیگر را به صبر و رحمت سفارش کنند. «آمنوا و تواصوا»
16- دانستن کافی نیست، گفتن و شنیدن نیز مؤثر است. «تواصوا»
17- بهترین معروف‌ها که باید به آن سفارش شود، صبر و رحمت است. «تواصوا بالصبر و تواصوا بالمرحمه»
18- بعد از خودسازی باید دیگران را به کار خیر دعوت کرد. «تواصوا بالمرحمه»
19- تشکر از نعمت چشم، دیدن آیات الهی و تشکر از نعمت زبان، سفارش به دیگران است. «تواصوا»
20- ایمان و صبر و محبت، مایه برکت است. «أولئک أصحاب المیمنه»
21- کسی که با کفر و بخل، روی حق و رحمت را بپوشاند در قیامت در آتشی سرپوشیده قرار خواهد گرفت. «علیهم نار مؤصده»
22- مؤمنانی که به سیر کردن گرسنه و آزادی برده موفق شوند، هم برای جامعه، مایه خیر و برکت هستند و هم آخرت خود را آباد کرده اند و چه میمنت و برکتی بالاتر از این؟ «أصحاب المیمنه»
23- هرکاری با بردباری و پایدار به نتیجه می‌رسد و لذا سفارش به صبر، مقدم بر هر امری است. «تواصوا بالصبر»
24- منشأ هرگونه شوی و پلیدی، به کفر و حق پوشی بازمی گردد. «و الذین کفروا.. هم أصحاب المشأمه»
انتهای پیام /
