سیدالشهداء (ع)؛ تنها مظلومی که قیامشان در تاریخ ماندگار است

حجت الاسلام والمسلمین مسعود عالی، کارشناس مذهبی، درمورد مظلومیت امام حسین (ع) در واقعه کربلا گفت: مظلومیت آقا امام حسین (ع) به حدی است که همسرشان رباب (س) یک سال پس از حضرت (ع) توانست تاب بیاورد؛ به طوری که می‌رفتند و می‌نشستند و خیره نگاه می‌کردند و آفتاب روی سرشان بود و به حضرت رباب (س) می‌گفتند که در سایه بنشینید و در پاسخ می‌گفتند: خودم حسینم را دیدم که در آفتاب افتاده است و ایشان به حدی در آفتاب می‌نشستند که مگر خود آفتاب از کنار حضرت رباب (س) عبور می‌کرد.

همسر امام حسین مجتبی (س) در خانه دشمن و قاتلش شد و مزار حضرت امام حسین مجتبی (س) در بقیع غریبانه و متفاوت از مزار امام حسین (ع) است.

میلاد امام حسن (ع) مقارن با نیمه ماه رمضان است که کمتر جشن گرفته می‌شود و شهادتشان 28 صفر و تحت الشعاع رحلت پیامبر اکرم (ص) است و فرزندان امام حسن (ع) مثل حضرت قاسم (ع) و عبدالله بن الحسن (ع) و مظلومیتشان به وضوح مشخص است.

گویا عبدالله بن الحسن (ع) از دور می‌دید که نیزه‌ها بالا می‌رود و به همین دلیل، به همه خود گفت: عمه جان! آن جا چه خبر است؟ فرمودند: عمه جان دارند عمویت را می‌زنند.

با این که حضرت زینب (س) دستش را گرفت و دوید.

امام حسین (ع) برایش هم عمو و هم پدر بود. یعنی یک سالش بود که پدرش، امام حسن مجتبی (ع) شهید شده بودند و به همین دلیل، امام حسین (ع)، او را بزرگ کردند.

حضرت زینب (س) تا نزدیک مقتل آمد امام حسین (ع) اشاره کردند خواهر شما برگردید و حضرت زینب (س) برگشتند و سپس، عبدالله خودش را روی عمویش انداخت؛ همان موقع که دشمن گودال قتلگاه را محاصره کرده بودند یک نانجیبی آمد و شمشیری حواله کرد تا به امام حسین (ع) ضربه وارد کند، ولی برادرزاده نوجوانشان، دستان خود را سپر امام حسین (ع) کرد و دست نازکش به پوست بند شد و در دامن امام حسین (ع) افتاد و سپس، اباعبدالله (ع) فرمودند: عمو جان صبر کن.

تنها شهیدی که در کربلا، خونش با خون امام حسین (ع) آمیخته شد خون عبدالله بن الحسن (ع) بود. یعنی این نوجوان جایی شهید شد که امام حسین (ع) هم در همان جا به شهادت رسیدند.

تیر حرمله با عبدالله بن الحسن (ع) اصابت کرد و این نوجوان را در دامن امام حسین (ع) سر بریدند.