شبیه علی دایی شدن هم سخت است / بهترین نسل از بین رفت

بیست و دومین دوره لیگ برتر فوتبال ایران با رکوردشکنی مهاجمی همراه بود که توانست اسم خود را به عنوان جوانترین بازیکنی ثبت کند که در یک مسابقه سه گل به ثمر می رساند.

به گزارش خبرنگار مهر، رقابت‌های بیست و دومین دوره لیگ برتر فوتبال در حالی با قهرمانی پرسپولیس و سقوط تیم‌های نفت مسجد سلیمان و مس کرمان به لیگ یک همراه بود که رکوردهای جالبی نیز در تاریخ این رقابت‌ها جابجا شد.

تیم فوتبال هوادار در آخرین بازی فصل خود میهمان ذوب آهن اصفهان بود تا بار دیگر نبرد مهدی تارتار و ساکت الهامی مربیان دو تیم شکل بگیرد. ذوب آهن سه بار از میهمان خود پیش افتاد اما هر بار سعید سحرخیزان پدیده جوان خط حمله هوادار آن را جبران کرد تا در نهایت دو تیم به تساوی 3 - 3 برسند.

سحرخیزان با ثبت هت‌تریک در این دیدار تبدیل به جوان‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال کشور شد که توانست در یک دیدار سه گل به ثمر برساند. مهاجم تیم فوتبال جوانان که حالا یکی از مهره‌های تأثیرگذار باشگاه هوادار شده، به نخستین اردوی تیم امید زیر نظر رضا عنایتی هم دعوت شده است تا توانایی‌های خود را به رخ شخصی که خودش سابقه آقای گلی در لیگ برتر را دارد نشان دهد.

سحرخیزان در گفت و گو با خبرنگار مهر، ضمن اشاره به هت تریک خود درباره فراز و نشیب‌هایش در تیم جوانان و باشگاه هوادار در فصلی که گذشت صحبت کرد که در پی می‌خوانید:

فشار زیاد فشردگی

مهاجم تیم فوتبال هوادار در خصوص فصل بیست و دوم لیگ برتر گفت: اول از همه باید خدا را شکر کنم. فصل عجیبی داشتم که روی من تأثیرات عمیقی هم گذاشت. فصل خیلی خوبی را پشت سر گذاشتم اما واقعاً فشردگی خیلی شدیدی در برنامه‌ریزی بازی‌های ملی و باشگاهی وجود داشت که هرگز فکرش را هم نمی‌کردم در این سن و سال تجربه کنم.

سحرخیزان ادامه داد: تداخل برنامه‌های تیم جوانان با لیگ برتر باعث شد بیشتر در اختیار تیم ملی باشم و شاید چندین مرتبه مجبور به بدنسازی شدم. بیشترین زمان ما در اردوهای کوتاه و بلند مدت تیم جوانان بود و کمتر در جریان لیگ برتر با هوادار تمرین کردم که طبیعی بود نیمکت نشین شوم یا اصلاً در لیست هم به خاطر بازی‌های ملی قرار نگیرم.

بهترین نسل جوانان از بین رفت

مهاجم تیم فوتبال جوانان با تأسف از دوران حضورش در تیم جوانان یاد می‌کند. او درباره شرایط این تیم و عدم صعودش به جام جهانی جوانان تصریح کرد: یکی از بهترین تیم‌ها بودیم. واقعاً بازیکنان فوق‌العاده ای در آن تیم بودند که من شک ندارم اگر همچنان زیر پر و بال آنها گرفته شود تبدیل به نسلی بی نظیر برای بزرگسالان می‌شوند. خیلی حیف شد! هر بار به آن تیم فکر می‌کنم با تمام وجود ناراحت می‌شوم. اینقدر زحمت کشیده شد. همه تلاش کردیم اما خیلی ناراحت کننده است که نتوانستیم به جام جهانی برویم.

او با یادآوری شکست مقابل عراق در یک چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا تاکید کرد: حریفان مرحله گروهی خیلی قوی‌تر از عراق بودند. بازی با عراق روز ما نبود. من مطمئنم اگر به جام جهانی می‌رفتیم الان حداقل 8 بازیکن لژیونر شده بودند! شاید الان که کمی از رقابت‌ها فاصله گرفتیم بهتر بتوانم تلاش‌های مجموعه فدراسیون، کمیته جوانان، کادر فنی و بازیکنان را ببینم. باز هم نمی‌دانم چرا در تیمی که بازیکنانش اینقدر همدل بودند و از جان مایه گذاشتند چنین اتفاقی افتاد.

می‌خواستم خودنمایی کنم

سحرخیزان درباره عملکردش در تیم هوادار یادآور شد: وقتی بازی‌های جوانان تمام شد با خودم عهد بستم انگیزه‌هایم را از دست ندهم و با همه وجود در تمرینات تیم هوادار شرکت کردم. دلیلش هم شاید نوع نگاه آقای الهامی بود. برای آقا ساکت اسم‌ها بازی نمی‌کنند. یکی از افرادی است که تمام توانش را برای تمرین می‌گذارد و همان تمرینات هم باعث می‌شود تا ما را یکی از فنی‌ترین تیم‌های فصل جاری لیگ برتر بدانند. می‌دانستم اگر خوب تمرین کنم بازی هم خواهم کرد. واقعاً دنبال خودنمایی بودم و بالاخره چندین بار هم توانستم با وجود حضور بازیکنان خوبی که در تیم داشتیم به ترکیب برسم.

هنوز برای هت تریک خوشحالم

بازیکن جوان تیم هوادار با اشاره به هت تریک مقابل ذوب آهن در هفته پایانی لیگ گفت: هنوز هم برای آن هت تریک خوشحالم. نمی‌توانم دروغ بگویم. همان توپ را با امضای بچه‌ها به خانه آورده‌ام. هنوز نگاهش می‌کنم. سه گل در یک بازی افتخاری است که من خیلی زود تجربه‌اش کردم. باورتان نمی‌شود ولی هنوز خوشحالم که توانستم این کار را کنم.

می‌خواهم تلفن مادرم را همیشه بگیرم

سحرخیزان تصریح کرد: بهترین حس برای یک مهاجم گلزنی است اما حالا من سه بار یک احساس را در یک بازی تجربه کردم. فکر می‌کنم حالا سحرخیزان باید رشد کند. ابتدای راه هستم و دوست دارم اینقدر به گلزنی عادت کنم که در هر بازی تلفن مادرم زنگ بخورد!

او درباره شادی‌های خاص پس از گلش گفت: وقتی گل می زنم به صورت نمادین تلفن را کنار گوشم می‌گیرم تا یاد مادرم کنم. می‌خواهم همیشه به مادرم در هر بازی زنگ بزنم و بگویم چقدر قدردان زحماتی که برایم کشیده‌اند هستم.

مقایسه با علی دایی؟! سخت است خیلی سخت

اصالت اردبیلی سحرخیزان باعث شده تا او را با علی دایی مقایسه کنند. او در این باره گفت: اصلاً همین که می‌گویند با علی آقا مقایسه می‌شوم هم برایم افتخار است دیگر چه برسد بخواهم جایگاه او را پر کنم. به نظرم هیچکس هیچ وقت نمی‌توان جای آقای دایی را بگیرد. خوشحالم با افتخار فوتبال ایران مقایسه شده‌ام اما تمرکزم روی بازی‌های خودم است تا در اندازه‌های اسم خودم باشم. نمی‌خواهم حواسم را به چیزهای دیگر بدهم.

مهاجم جوان فوتبال باشگاهی کشور یادآور شد: من قبلاً نوجوانان سایپا بودم و آقای دایی سرمربی بزرگسالان باشگاه شدند. او خیلی به تیم‌های پایه توجه می‌کرد. بارها سر تمرینات می‌دیدم که حضور دارند. علی آقا من را با سن خیلی کم به تیم بزرگسالان برد تا کنار آنها باشم. احساسی که از آن لحظات دارم کم نظیر بود. یک بازیکن خیلی کوچک بین بازیکنان بزرگ بود که شاید جای بچه آنها بودم اما علی آقا باورم کرد و من را از نوجوانان ناگهان به تیم بزرگسالان برد.

تیم امید پر امید است

سحرخیزان درباره اولین حضورش در اردوی تیم امید گفت: پوشیدن پیراهن تیم ملی در هر رده‌ای افتخار است. من فکر می‌کنم با توجه به تمرکزی که روی تیم امید شده است امیدواری هم بیشتر شده تا با کمک مسئولان نتایج خوبی گرفته شود. من باز هم می‌خواهم از آقای الهامی تشکر کنم. اگر او به من بها نمی‌داد شاید الان هیچ گزینه‌ای نداشتم. حالا از اعتماد کادر فنی تیم امید هم ممنونم و می‌خواهم به آنها نشان دهم برای پیراهن تیم امید جانم را هم می‌دهم.