شناسایی 9 کانون اثرگذار بر کیفیت منابع آبی پایتخت

معاون پایش اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران از شناسایی 9 گروه از اصناف و واحدهای خدماتی تولیدی به عنوان کانون اثرگذار بر کیفیت منابع آب پایتخت خبر داد.

به گزارش خبرگزاری مهر، سعید احمری با بیان اینکه محدود بودن منابع آب و ضرورت تلاش برای حفظ منابع آبی، نیازمند شناخت منابع آلودگی بسترهای آبی و راهکارهای کنترل و حذف آلودگی‌های آن است، گفت: برای مدیریت بهینه و مؤثر منابع آب ابتدا لازم است این منابع شناسایی شده و طی طرح‌های پایشی وضعیت آن‌ها از طریق نمونه‌برداری و آنالیزهای فیزیکی، شیمیایی و زیستی مشخص شود.

معاون پایش اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران با بیان اینکه بدون اطلاع از وضعیت کیفی یک منبع آب، نمی‌توان در مورد میزان و نحوه بهره‌برداری از آن تصمیم‌گیری کرد، اظهار کرد: در بسیاری از موارد عدم اطلاع از وضعیت کیفی یک منبع آب می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری نادرست در رابطه با نحوه استفاده از آن منبع شده و علاوه بر اثرات نامطلوب بر روی محیط آبی و محیط‌زیست وابسته به آن، خسارت سنگینی برای انسان نیز به همراه داشته باشد.

وی در ادامه تصریح کرد: اداره کل محیط‌زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران به‌منظور بهبود کیفیت محیط‌زیست شهری بر اساس وظایف محوله، اسناد فرادستی (ماده 84 برنامه 5 ساله سوم) و تاکید شورای اسلامی شهر تهران، از سال 1393 در قالب تهیه اطلس محیط‌زیستی اقدام به شناسایی و پایش منابع آلاینده محیط زیست شهر تهران از جمله منابع آلاینده آب در مناطق 22 گانه شهرداری تهران کرده است.

احمری با اشاره به شناسایی 9 گروه از اصناف و واحدهای خدماتی - تولیدی به‌عنوان کانون اثرگذار بر کیفیت منابع آب تصریح کرد: تعمیرگاه‌ها و مراکز خدمات خودرو غالباً (دارای پساب‌ها و پسماندهای شیمیایی و آلودگی‌های مربوط به مشتقات نفتی)، کارواش‌ها (سیستم تصفیه و دفع فاضلاب)، تصفیه‌خانه‌ها، مراکز بازیافت، بیمارستان‌ها (آلودگی میکروبی منابع آب)، بوستان‌ها و مراکز پرورش گل و گیاه (استفاده بی رویه از کودها و سموم شیمیایی)، کارخانه‌ها و اصناف تولیدی (رهاسازی پساب‌)، استخرها و مراکز شستشوی فرش (پساب - آلودگی شیمیایی و میکروبی) از جمله کانون‌های شناسایی شده هستند.

معاون پایش اداره کل محیط زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران عنوان کرد: تاکنون از 622 نقطه آب (سطحی و زیر زمینی) نمونه برداری شده که بیشترین تغییرات آلودگی مربوط به کانال‌ها و مسیل‌های شرق و جنوب شهر بوده و کانال‌های شمالی از نظر وضعیت بیولوژیکی وضعیت مطلوب‌تری دارند.