طعنه‌ای معنادار به سنگ قبر همسر علم‌الهدی
زنان ایرانی به ویژه در دوران معاصر و از مشروطه به این سو و از جمله در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، همیشه در جربان های کلان کشور تاثیر گذار و فعال بوده اند. خاصه بعد از انقلاب که با گسترش آموزش عالی - و عمدتاً دانشگاه آزاد - در شهرهای دور افتاده بر تعداد زنان تحصیلکرده و آگاه بسیار افزوده شد و ظرفیت عظیم زنان در خدمت توسعه بنیادین جامعه قرار گرفت.
به گزارش اقتصادنیوز، دیوارنگاره میدان ولیعصر (عج) در چند سال اخیر، به رسانه ای تبدیل شده است که با کارهای عمدتاً زیبا و هنرمندانه، به موضوعات و مناسبت های مهم روز می پردازد.
آقایان! نمی‌توان زنان را نادیده گرفت / حذف زنان از دیوار نگاره‌ی سال 97 زنگ هشدار بود
بنابر گزارش عصرایران، در دیوارنگاره جدید، تصاویری از چهره‌های زن فرهنگی، هنری، ورزشی، علمی، اجتماعی و سیاسی دیده می‌شود: پروین اعتصامی، طاهره صفارزاده، بدرالزمان قریب، فاطمه معتمدآریا، نرگس آبیار، ایران درودی، سیمین دانشور، هما روستا، ثریا قاسمی، حمیده خیرآبادی، مرضیه برومند، مریلا زارعی، توران میرهادی، سیده زهرا حسینی، فروغ فرخزاد، پروانه معصومی، مریم میرزاخانی، فاطمه رهبر، بی‌بی مریم بختیاری، زهره کودایی و....
مشخص است که این دیوارنگاره، واکنشی است به جریان اعتراضی اخیر در کشور که محوریت آن با زنان و دختران است. فارغ از نقدهایی که به انتخاب چهره های روی این دیوارنگاره شده و نیز انتقاد برخی چهره ها به استفاده از عکس شان در این تابلو، باید گفت که نفس طراحی و نمایش این دیوارنگاره اتفاقی معنی دار در حوزه زنان به شمار می رود.
می دانیم که ضلع شمال غربی میدان ولیعصر (عج) که محل دیوارنگاره است، در اختیار سازمان فرهنگی - رسانه ای اوج است که به اصولگرایان تعلق دارد.
در خرداد 1397 که ایران به جام جهانی فوتبال راه یافته بود، دیوارنگاره ای در این میدان به نمایش درآمد با عنوان "با هم قهرمانیم - یک ملت، یک ضربان".
در این تصویر، مردانی از اقوام مختلف ایرانی در حال شادمانی برای حضور کشورشان در جام جهانی بودند و تصویری از زنان وجود نداشت.
حذف زنان در این تابلو با انتقادات بسیار زیادی مواجه شد و آنقدر بالا گرفت که طراحان با یک قدم عقب نشینی، آن را پایین آوردند و دیوارنگاره جدیدی با همان عنوان و این بار با حضور تنها یک زن را به جایش نصب کردند!
واقعیت این است که جریانی در کشور وجود دارد که زنان را تنها در کنج خانه و در حال زایش نوزاد و فرزند پروری و شوهر داری می پسندند و اساساً جایگاه مستقلی برای زنان جز همسری و مادری قائل نیست به گونه ای که حتی زمانی که زن یکی از بزرگان همین جریان فوت کرد، روی سنگ قبرش نیز اسم او را ننوشتند و تنها نوشتند "آرامگاه مرحومه مغفوره همسر فلانی..."!
این در حالی است که زنان ایرانی به ویژه در دوران معاصر و از مشروطه به این سو و از جمله در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، همیشه در جربان های کلان کشور تاثیر گذار و فعال بوده اند. خاصه بعد از انقلاب که با گسترش آموزش عالی - و عمدتاً دانشگاه آزاد - در شهرهای دور افتاده بر تعداد زنان تحصیلکرده و آگاه بسیار افزوده شد و ظرفیت عظیم زنان در خدمت توسعه بنیادین جامعه قرار گرفت.
همچنین بخوانید