عبور از تعارفات سیاسی و اداری در جریان بررسی برنامه هفتم
رئیس مرکز پژوهش های اتاق بازرگانی ایران می گوید با وجود اختلاف‌نظرهایی که میان اقتصاددانان در خصوص چگونگی برنامه‌ریزی برای اقتصاد کشور وجود دارد، آنچه در جریان بررسی برنامه هفتم اهمیت دارد، عبور از تعارفات سیاسی است. به گزارش «ایسنا»، محمد قاسمی اظهار کرد: اتاق ایران همواره در حوزه برنامه های توسعه در ادوار گذشته فعالیت هایی را انجام داده است. معمولا ستادی تشکیل می‌شد و مجموعه پیشنهادهایی...
وی با اشاره به تفاوت جایگاه برنامه ریزی در اقتصادهای توسعه‌یافته و در حال توسعه، توضیح داد: کشورهایی که به طور سنتی توسعه یافته نامیده می شوند، این گونه نبوده است که با برنامه ریزی به توسعه دست یافته باشند. مجموعه ای از تحولات فکری و تاریخی و سیاسی از قرن 12 میلادی رخ داده است که موجب رنسانس و ابتدا در قالب فلسفه سیاسی موجب تحولات اجتماعی و سیاسی شده است و بعدا در قالب انقلاب صنعتی نمود پیدا کرد و زندگی بشر وارد فاز جدیدی شد. بعد از جنگ جهانی دوم، یک باره مشخص شد که فاصله ای بین گروه زیادی از کشورها با گروه اقلی از کشورها وجود دارد که اسمشان را توسعه یافته گذاشتیم. در آنجا این سوال مطرح بود که چه نهادی مسوول پر کردن این خلأ و فاصله تاریخی است؟ در کشورهای جهان سوم دولت ها این ماموریت را به عهده گرفتند.
رئیس مرکز پژوهش های اتاق بازرگانی به شرایط خاص اقتصاد ایران نیز اشاره کرد و افزود: ما الان با مجموعه ای از چالش های بزرگ روبه رو هستیم که حتما نیاز به تصمیمات هماهنگ در حوزه های مختلف داریم تا ظرف مدتی که نسبتا طولانی هم خواهد بود، ما را به نقطه ای برساند که احساس کنیم می توانیم تعادل های بلندمدت را در کشور برقرار کنیم؛ تعادل در نظام منابع و مصارف دولت، تعادل در نظام منابع و مصارف تامین اجتماعی، تعادل در حوزه منابع آب، محیط زیست، حتی حوزه هایی مثل تجارت بین‌الملل، بنیه تولیدی در کشور، صنعتی شدن کشور. اینکه فرضمان بر این باشد که فقط با سازوکار بازار از نقطه فعلی می توانیم به تعادل های جدید و مطلوب برسیم، به نظر نمی‌رسد که حتی اقتصاددانان لیبرال هم چنین ادعایی داشته باشند. ازاین جهت که نیاز به انواع برنامه ریزی ها هم در سطح ملی و هم منطقه ای و هم برنامه ریزی های کلان و هم سطح خرد داریم.
قاسمی به مشکلاتی که در نگاه به برنامه‌ریزی در ایران وجود دارد نیز پرداخت و بیان کرد: واقعیت این است که عملا برنامه ریزی در ایران به یک آیین تبدیل شده و کار اداری است. ظاهرا کسی به دنبال محتوا و کیفیت آن نیست. فرآیندی است که باید انجام شود. در مرحله تدوین سیاست های کلی مشورت های چندانی با جامعه صورت نمی‌گیرد. تاکید می کنم با جامعه. در مرحله تدوین برنامه هم عملا به کار اداری تبدیل می‌شود. وی افزود: اگر برنامه هفتم بخواهد تحول آفرینی کند، نوع نگاه به مسائل و مشکلات کشور باید متفاوت باشد. برنامه هفتم در یک برهه زمانی تاریخی به لحاظ بین‌الملل تهیه می‌شود که تحولاتی در کلان روندهای بین‌المللی می بینیم. مثل انتقال قدرت اقتصادی به آسیا، بحث مهم شدن مسیرهای تامین کالا و مواد اولیه، مهم شدن موضوع انرژی و به ویژه انرژی های نسبتا کم‌آلاینده تر مانند گاز و تحولات تکنولوژیک شگرفی در پیش است؛ مثل اهمیت یافتن کاربرد هوش مصنوعی در حوزه های مختلف.
--> اخبار مرتبط