عدم آگاهی زوجین از مهارت های زندگی مشترک عامل اصلی اختلافات است / ضرورت یادگیری مهارت حل مشکل و مسئله در بین زوج های جوان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مهرانگیز شعاع کاظمی در گفتگو با خبرنگار قم فردا، با اشاره به جایگاه خانواده در جامعه اظهار داشت: خانواده واحد بنیادینی است که منشأ همه نهادها و ساختارهای اجتماعی است، در واقع خانواده از دیرباز به‌عنوان مهم‌ترین و مناسب‌ترین نهاد اجتماعی جهت رشد و بروز استعدادها و قابلیت‌های انسانی مورد توجه اندیشمندان علم روان‌شناسی بوده است. وی ادامه داد: بخش مهم شکل‌گیری شخصیت فرد و رفتارهای اجتماعی و مسئولیت‌پذیری و چگونگی ابراز رفتارهای عاطفی او در بستر خانواده صورت می‌گیرد که مستلزم بیشترین توجه به کارکردهای گوناگون خانواده است. شعاع کاظمی تاکید کرد: در خصوص سیاست‌گذاری‌های خانواده، مباحث زیادی درگرفته است، ولی باید گفت برای سیاست‌گذاری خوب، به خانواده خوب هم نیاز داریم. در واقع، یک جنبه سیاست‌گذاری خانواده و خانواده محور بودن جامعه، خود خانواده است. وی ادامه داد: امروزه اختلافات زوجین، به‌ویژه در سال‌های آغازین زندگی مشترک، گسترده شده و اولین نکته‌ای که حتی بزرگ‌ترها نیز بر زبان می‌آورند، جوانی، خامی و ناپختگی آن‌هاست. این واژه را بسیار می‌شنویم. درواقع، این همان عدم آگاهی زوجین است. کارشناس ارشد حوزه خانواده ابراز داشت: آن‌ها به علت نداشتن مهارت‌های زندگی مشترک و داشتن غرور و لجاجت و توقعات نابجا و نیز با خودپسندی و بدگمانی و بی‌توجهی، همه اصول را زیر پا گذاشته و احتمالا با داشتن فرزند، فقط به طلاق فکر می‌کنند. وی ابراز داشت: روان‌شناسان همیشه توصیه می‌کنند قبل از ازدواج و در بدو شروع فرایند آن، باید به افراد آموزش دهیم که بروز مشکل و مسئله در زندگی، اجتناب‌ناپذیر است، اما آنچه بسیار مهم است، مهارت حل مشکل و مسئله است که زوجین باید آن را بیاموزند. زمانی که زن و شوهر هنوز مهارت‌های حل تعارض و اختلاف و دیگر مهارت‌های لازم را یاد نگرفته‌اند، وارد زندگی مشترک شوند، طبیعی است که با اولین بروز اولین اختلاف، از هم جدا شوند. شعاع کاظمی با بیان این که خانواده باید کار حفاظت و مراقبت از اعضا را داشته باشد، تصریح کرد: این حفاظت و مراقبت شاید در ابتدا بین زوجین است، ولی پس از مدتی با ورود فرزند، فرزندخوانده، عروس، داماد و نوه می‌تواند این نیاز بیشتر برآورده می‌شود. زمانی که بین افراد علاقه‌ای نداشته باشد و ندانند که برای چه باهم هستند؛ اینجاست که فکر می‌کنند هیچ لزومی به سپاسگزاری و قدردانی از همدیگر وجود ندارد و برخورد لازم نمی‌دانند که این نیاز عاطفی را در خانواده هزینه کنند. انتهای پیام /