«عصر جدید»؛ استعدادیابی یا لذت نمایش و سرگرمی؟!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ فصل سوم «عصر جدید» با همه حواشی داوران و اجراکنندگان بالاخره به ایستگاه پایانی خود رسید و با نظر و رای مردم از بین فینالیست های این فصل، «علی نظری طولابی» نوجوان با استعداد کوهدشتی با کسب بیش از 5 میلیون و 563 هزار رای توانست قهرمان این دوره از مسابقه عصر جدید شود؛ گروه «پهلوانک های ایران زمین» با کسب بیش از 4 میلیون رای در جایگاه دوم قرار گرفتند و پیمان ابراهیمی از اصفهان با بیش از 3 میلیون رای سوم شد.

برخی رسانه ها در فضای مجازی از پایان همیشگی این برنامه در فصل سوم خبر داده بودند که احسان علیخانی، مجری و طراح عصر جدید در برنامه ای در پاسخ به سوال فاطمه عبادی (برنده فصل نخست عصر جدید) که آیا قرار است فصل جدید این برنامه ساخته شود یا خیر، گفت: «چنین حرفی مطرح نیست که این برنامه تمام شده است، شرایط فراهم شود چرا که نه! باعث افتخار است. اصلاً مسئله‌ای نیست. خوشحالم که این برنامه با زحمت دوستان، شرکت‌کنندگان و استعدادهای ایران به این نقطه رسیده است. تلویزیون خانه من است و دنبال قهرمان بازی خاصی نیستم. امیدوارم شرایط مناسب، فراهم شود که بتوانیم کار خوب و بزرگی انجام دهیم. احساس می‌کنم باید برای نگاه، شعور و سلیقه بیننده احترام قائل باشیم. یک جاهایی وارد دوراهی‌هایی می‌شویم که خیلی سخت است. سه گانه «عصر جدید» ساخته و قرار باشد فصل جدید آن ساخته شود باید خیلی باشکوه‌تر و با رشته‌های متنوع‌تر اتفاقِ خوبی را رقم بزنیم. ان‌شاءالله سرموقعش اتفاق می‌افتد.»

برنامه تلویزیونی «عصر جدید» به نام یک برنامه «استعدادیابی» یا همان تلنت شو راهی آنتن تلویزیون شده است؛ برنامه ای که اجرای آن در سایر کشورها سابقه ای طولانی مدت دارد و اتفاقا در ایران به دلیل محدودیت هایی که در پخش وجود دارد از همان روز نخست، شائبه های فراوانی برای این برنامه مطرح شده بود اما وجود تیم علیخانی در پشت این کار و اعتمادی که تلویزیون در این سال ها به او کرده بود و از آن طرف ماجرا رعایت خطوط قرمزی که علیخانی در سال های فعالیتش با رسانه ملی به خوبی با آنها آشنا شده بود، همه دست به دست هم داد تا این برنامه به آنتن برسد.

در طی این سه فصل اجرای برنامه «عصر جدید» برخی بر این باوراند که این برنامه درواقع توانسته بستری برای پیدا کردن و نشان دادن استعدادهایی باشد که در نبود این برنامه هیچ وقت شناخته نمی شدند و تیم این برنامه توانسته آنها را از گوشه گوشه ایران پیدا کند و بستری برای نمایش و هدایت استعداد آنها فراهم کند.

اما برخی دیگر با نگاهی کلان تر به این ماجرا معتقداند که در نبود فضایی برای بروز و نمایش استعدادهای بالقوه افراد در سطح جامعه، چنین برنامه هایی مثل عصر جدید دیده شده و مورد استقبال قرار می گیرند؛ اما در شرایط استاندارد جامعه که عدالت برای نمایش این استعدادها از شهر تا روستا برای دختران و پسران وجود داشته باشد، این برنامه به جای پسوند «استعدادیابی» صرفا برنامه ای تلویزیونی و در قالب سرگرمی برای نمایش این استعدادها می شود.

داوود رحیمی سجاسی، دکتری فرهنگ و ارتباطات و معاون دانشجویی دانشگاه شاهد در این خصوص می گوید:«شعار عصر جدید یافتن استعدادهایی است که تا حالا شناخته نشده اند اما وقتی دقت می کنیم شرکت کننده ها خیلی استعداد محسوب نمی شوند. استعداد یک امر ذاتی و درونی است برخلاف مهارت که شما باید آن را کسب کنید. مثلا رانندگی مهارت است اما خوش صدایی استعداد است، هرچند با تمرین میتوان آن را بهتر کرد. این دو در برنامه عصر جدید خلط شده است. این استعدادها با چه معیاری انتخاب می شوند؟ نمایشی بودن؟ کارکردی بودن؟ درآمدزایی در آینده؟ چقدر با فرهنگ زیستی ایرانی اسلامی هماهنگ است؟ بعد مخاطب ما کل دوران جوانی را می خواهد صرف کند و به دنبال اینها برود، چون این را الگو گرفته است. آخرش هم نمیتوان گفت نتیجه خاصی نصیبش می شود. به تعبیر پست مدرن ما با نسلی مواجه هستیم که به فکر آینده نیست، مرتب شغل عوض می کند و حتی به دنبال لذت در شغل است.

عصر جدید به این نظریه هم دامن زده است؛ یعنی جوانان چیزی را می بینند که پول و آیندهای در آن نیست. غایتی هم ندارد، فقط سرگرمی و تفریح آنی که همان آن، لذت دارد. کسی در منطق دینی با تفریح و سرگرمی مخالف نیست اما می توانیم همین تفریح و سرگرمی را در حوزه فرهنگ تعریف کنیم.

جامعه و فرهنگ ما توجهی به مقوله فراغت ایرانی اسلامی نداشته، بنابراین گاهی تجمع هایی از جنس خوشحالی هم به بحران ختم می شود و عصر جدید می آید همین عدم توجه به فراغت را پر می کند. این پر کردن خلا، عصر جدید را برجسته می کند.»

انتهای پیام /