فرناز بهزادی دار فانی را وداع گفت
فرناز بهزادی، پیشکسوت نمایش عروسکی عصر دیروز (سه‌شنبه ششم تیر) در سن هفتادوچهارسالگی درگذشت.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایران تئاتر، فریبا دلیری، عضو هیئت مدیره انجمن صنفی سراسری نمایشگران عروسکی خانه تئاتر و یکی از دوستان فرناز بهزادی با اعلام این خبر به ایران تئاتر گفت: «فرناز بهزادی نویسنده، کارگردان، مدرس، طراح و سازنده عروسک عصر امروز سه‌شنبه، به‌علت بیماری ریوی متاسفانه از کنار ما پر کشید.»
او ادامه داد: «این هنرمند به‌دلیل بیماری زمینه‌ای که داشت در شمال زندگی می‌کرد و به دلیل بیماری حدود یک هفته در کما بوده و امروز در بیمارستان دار فانی را وداع گفته است.»
دلیری در ادامه گفت: «این بانوی هنرمند چند دوره در هیئت مدیره انجمن صنفی سراسری نمایشگران عروسکی خانه تئاتر حضور داشته است و البته هنرمندان زیادی را هم آموزش داده و به جامعه هنری وارد کرده است.»
زنده یاد بهزادی متولد 1328 بود و دیپلم رشته معماری داخلی را از هنرستان امین‌الدوله و دیپلم نقاشی و مجسمه سازی را از مدرسه خصوصی میس پرز سوییس و لیسانس تئاتر با گرایش عروسکی را از دانشگاه ونسن پاریس دریافت کرده بود.
فرناز بهزادی نمایش‌هایی را در فرانسه، آمریکا و هندوستان به صحنه برده بود و از پیش از انقلاب به عنوان طراح صحنه و لباس در تلویزیون ایران فعالیت می‌کرده است. او پس از انقلاب فعالیت خود را بر کارگردانی نمایش عروسکی و ساخت و طراحی عروسک و ماسک متمرکز کرد.
طراحی لباس سریال «دلیران تنگستان»، طراحی صحنه فیلم سینمایی «عبدالله» به کارگردانی جورج برتونی، طراحی و ساخت عروسک و ماسک برای نمایش «ویکتور هوگو و رویاهایش» به کارگردانی رنه دومازه، ساخت هجده عروسک تزئینی با هجده لباس و آرایش متفاوت از مناطق مختلف ایران برای موزه صوفیه در شهر سن خوزه در آمریکا و اجرای نمایش‌های عروسکی «سکوت بادام محاله نخودی»، «الکس»، «ستاره شناسی» و «هزار و یک شب» در شهرهای پاریس، تور، گرونوبل، رن کلاتینی و شهر رول در سوییس بخشی از فعالیت‌های این هنرمند فقید به شمار می آید.
ساخت عروسک و ماسک برای هنرمندانی همچون علی رفیعی، حسن دادشکر، نادر برهانی‌مرند، محمود فرهنگ، آزاده انصاری و... از دیگر فعالیت‌های او بود اما مخاطبان تئاتر به ویژه نمایش‌های عروسکی آثاری چون «مثال‌های عروسکی» و «ماهی بزرگ تنها» را از او بیشتر به خاطر دارند.
مرحوم بهزادی کتاب «آفرینش و زندگی با عروسک‌های صحنه» را نیز تالیف و ترجمه کرده بود که این کتاب با حمایت خانه تئاتر برای اولین بار در سال 1386 به چاپ رسید. این هنرمند نگارش کتاب «آفرینش و زندگی با عروسک‌های صحنه» را وصیت نامه عروسکی خود می‌دانست که برای علاقه‌مندان و دانشجویان هنر به یادگار گذاشته است.