فلسفه عزاداری عاشورا چیست؟
محمدهادی مشیری خراسانی، کارشناس مذهبی درمورد فلسفه عزاداری عاشورا بیان کرد: آن چه که در فلسفه‌ی عزاداری عاشورا برای ما بیان کرده‌اند این است که ما خودمان را برای دفاع از امامت و ولایت و حقیقتاً پیرو اهل بیت شدن علیه‌السلام آماده کنیم. سوالی که پیش می‌آید این است که چطور خادم اهل‌بیت علیهم‌السلام و پیرو این بزرگان شویم؟ جواب این است که باید ببینیم اصحاب خاص اهل بیت علیهم‌السلام چگونه بوده‌اند. مثلاً حضرت علی علیه السلام درمورد پیامبر اکرم صل الله علیه وآله والسلم چگونه رفتار می‌کرده‌اند؟ رفتار امام حسن مجتبی علیه السلام و امام حسین علیه السلام درمورد حضرت علی علیه السلام چگونه بوده است؟
وجود مبارک حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام درمورد وجود نازنین امیرمومنان، حضرت علی علیه السلام و حسنین علیه‌السلام چه رفتاری داشته‌اند؟
اگر به درستی به این موارد دقت کنیم پی می‌بریم وظیفه ما به عنوان کسی که می‌خواهد ارادتمند اهل بیت علیهم السلام و عزاداران این عزیزان و شیعه و یاور آنها باشد و کوفی‌مسلک نباشد، چیست و باید از چه ویژگی‌هایی برخوردار باشیم؟
این کارشناس مذهبی گفت: یکی از این ویژگی‌ها، وفاداری و اطاعت و دوم، دفاع و سوم، خدمت صادقانه و چهارم، تبیین و تبلیغ امامت است که امام رضا علیه‌السلام در روایت مشهور خود «خدا رحمت کند کسی که امر ما را زنده کند». به این موضوع اشاره کرده‌اند که زنده کردن امر ما (اهل بیت علیهم السلام) به این است که علوم ما فراگرفته شده و به دیگران یاد داده شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین مشیری خراسانی ادامه داد: یادگیری علوم اهل بیت علیهم السلام و انتقال و یاد دادن آن به دیگران به تعبیر اهل بیت (ع) یکی از بالاترین خدمات به این عزیزان است و برای این خدمت و علمیت نیز، برکات و آثاری شمرده شده است. از جمله این که اهل بیت علیه‌السلام فرموده‌اند اگر مردم برکات و حسنات کلام ما را بدانند قطعاً از ما تبعیت خواهند کرد.
این کارشناس مذهبی یادآور شد: ما می‌بینیم افرادی در ادیان دیگر، وقتی با علوم و کلمات و دانش اهل بیت علیهم السلام روبرو می‌شوند و آنها را یاد می‌گیرند به شدت مجذوب این عرصه می‌شوند و بعضاً در آن، قلم‌فرسایی می‌کنند و کتاب‌های فراوانی در عظمت و شأن خاندان اهل بیت علیهم السلام و کرامات آنها می‌نویسند. پس، اگر بخواهیم یک خدمت ناب و ویژه به اهل بیت علیهم السلام کنیم یک راه جدی و ویژه‌اش این است که علوم خاندان اهل بیت علیهم السلام را فرا بگیریم و به دیگران یاد دهیم. البته علم آموزی و یاد دادن باید مقدمه عمل باشد چراکه عمل انسان بسیار مهم است و علم و عمل در کنار هم می‌توانند مفید واقع شوند.