پنج‌شنبه 8 آذر 1403

فولاد ایران در بین ده کشور برتر جهان قرار دارد

خبرگزاری اکو نیوز مشاهده در مرجع

به گزارش خبرگزاری اقتصادایران، بهرام سبحانی در نخستین همایش تخصصی تاب‌آوری در صنعت فولاد افزود: در انجمن فولاد ایران در یک‌سال گذشته برخی اتفافات در حال رخ دادن است بر همین اساس همایشی برگزار کردیم تا هم اندیشی در این خصوص داشته باشیم. وی گفت: به رغم آنکه صنعت فولاد با تولید حدود 32 میلیون تن فولاد توانسته در بین 10 کشور برتر جهان قرار گیرد، اما همچنان با چالش‌هایی مواجه است. رئیس انجمن فولاد ایران افزود: سال 1385 تولید فولاد 9 میلیون و مصرف 25 میلیون تن بود و عملا وارد کننده فولاد بودیم؛ اما پس از اصلاح قوانین در طول همین سال، نقطه عطفی در صنعت فولاد ایجاد شد و با ورود بخش خصوصی به تولید فولاد، اکنون به یکی از بزرگ‌ترین کشور‌های تولیدکننده تبدیل شده‌ایم. وی گفت: دولت باید حامی صنعت باشد، متاسفانه در دوسال اخیر با تصمیمات خلق الساعه و قیمت‌گذاری دستوری مواجه بوده‌ایم. سبحانی افزود: در حال حاضر بورس کالا محلی است که می‌بایست قیمت محصولات بر اساس عرضه و تقاضا در آن مشخص شود، اما متاسفانه با تصمیماتی که گا‌ها اتخاذ می‌شود، این صنعت آسیب دیده و حاشیه سود کاهش می‌یابد. وی گفت: دماسنج صنعت فولاد، تابلو بورس است؛ زیرا با یک تصمیم اشتباه ناگهانی، تابلو بورس قرمز می‌شود. رئیس انجمن فولاد ایران با بیان اینکه وقتی تمام خدمات دولتی افزایشی است، آیا قیمت فولاد می‌تواند ثابت بماند افزود: کل زنجیره فولاد کمتر از پنج درصد گاز کشور را مصرف می‌کند، در حالی که با آغاز زمستان و ایجاد محدودیت در مصرف گاز فورا گاز صنعت فولاد را قطع می‌کنند، از سوی دیگر نیز با آغاز تابستان برقمان را قطع می‌کنند و این محدودیت و قطعی انرژی در شرایطی است که اکنون صنعت فولاد کمتر از 5 درصد گاز کشور را مصرف می‌کند. وی گفت: در شرایطی که حقوق و دستمزد 57 درصد و قیمت برق، گاز و حامل‌های انرژی، حمل و نقل هزینه خدمات دولتی بعضا چندبار در سال افزایش پیدا می‌کند، چگونه می‌توان انتظار داشت قیمت فولاد ثابت بماند سبحانی افزود: این که بانک مرکزی می‌گوید تمام ارز را به ما تحویل دهید بعد به طور مجدد برای رفع نیاز ثبت سفارش انجام دهید، کار بسیار اشتباهی است؛ زیرا تولیدکنندگان از بخشی از ارز خود به منظور تعمیر قطعات و... بهره می‌گیرند. وی گفت: در بحث تاب‌آوری صنعت فولاد باید به دو مسئله پرداخت؛ نخست مدیریت تصمیمات حاکمیتی (تامین انرژی، بانک مرکزی، عدم دخالت در بورس) و دوم عملکرد و همکاری بنگاه‌های تولیدی با یکدیگر است.