مادر شهیدان جنیدی خواستار حمایت رئیس جمهور از توسعه شهرستان پیشوا شد
پیشوا - ایرنا - مادران شهیدان جنیدی گفت: امیدواریم آیت الله سیدابراهیم رئیسی، رئیس جمهور محترم از روند توسعه و پیشرفت این منطقه حمایت کند.
بتول جنیدی مادر شهیدان جنیدی روز شنبه در دیدار با رئیس جمهور ضمن گلایه از برخی مسئولان در نپرداختن به مشکلات شهرستان پیشوا، افزود: مشخص نیست که مردم این شهرستان چه کرده اند که برخی مسئولان نظر مثبتی به آنان نداشتند.
مادر شهیدان جنیدی به نبود فضاهای فرهنگی و ورزشی در سطح پیشوا اشاره کرد و اظهار داشت: می گویند تعداد معتادان این شهرستان افزایش یافته، وقتی فضای فرهنگی و ورزشی برای دختران و پسران آن وجود ندارد، این جوانان وقت و انرژی خود را کجا صرف کنند؟
حاجیه خانم جنیدی اظهار داشت: مردم برای دسترسی به فضاهای ورزشی اکنون باید هزینه بالایی صرف کنند تا از فضاهای ورامین استفاده کنند.
وی با اشاره به مشکلات اقتصادی این شهرستان ادامه داد: حتی در تامین آب کشاورزی نیز پیشوا با مشکلاتی روبروست.
رئیس جمهور در جریان این دیدار ضمن دلجویی از مادر شهیدان جنیدی، قول مساعد برای حمایت از روند رشد و توسعه این شهرستان را صادر کرد.
حاجیه بتول جنیدی مادر شهیدان «نصرالله، محمد، عبدالحمید و رضا جنیدی» است.
شهیدان جنیدی در خانواده‌ای مجاهد و روحانی متولد می‌شوند. پدر شهدا پس از سال‌ها تحصیل و تدریس در حوزه علمیه قم در سال 1354 به زادگاهش شهرستان پیشوا باز می‌گردد.
وی پس از انقلاب به پیشنهاد آیت‌الله محمدی گیلانی و با حکم امام خمینی (ره) به امامت جمعه شهرستان رودسر منصوب می‌شود و بعد از رحلت امام هم با حکم رهبر معظم انقلاب تا پایان عمرش در سال 1377 در این سنگر مقدس خدمت می‌کند.
نصرالله، نخستین شهید خانواده جنیدی در سال 1359 در جبهه آبادان به شهادت می‌رسد. نصرالله جنیدی عضو ستاد جنگ‌های نامنظم شهید چمران بود. رضا، کوچک‌ترین پسر خانواده، از بسیج رودسر به جبهه غرب اعزام می‌رود و در همان اعزام اول به شهادت می‌رسد.
ضدانقلاب با آگاهی از اینکه او فرزند امام‌جمعه است، بر سر تبادل پیکر او از نیروهای ایرانی طلب پول می‌کند، اما با مخالفت پدر و مادر شهید روبه‌رو می‌شود. محمد، سومین شهید و پسر ارشد خانواده، به عنوان بسیجی لشکر 27 محمد رسول‌الله (ص) در عملیات خیبر در حالی به شهادت می‌رسد که برادرش عبدالحمید، ناظر شهادتش است و نمی‌تواند پیکر برادرش را به عقب برگرداند. در نهایت، عبدالحمید هم پس از سال‌ها تحمل جراحت‌های جنگ، در سال 1379 به جمع برادران شهیدش می‌پیوندد.