مسجد شیخ لطف‌الله سرطان دارد / بعد گنبد نوبت محراب است
اصفهان - حواشی مسجد شیخ لطف الله به نظر می‌رسد سر دراز دارد و علاوه بر مشکلات مرمت گنبد آن، این بنای ارزشمند تاریخی با مشکلات دیگری نیز گرفتار شده است.
اصفهان - حواشی مسجد شیخ لطف الله به نظر می‌رسد سر دراز دارد و علاوه بر مشکلات مرمت گنبد آن، این بنای ارزشمند تاریخی با مشکلات دیگری نیز گرفتار شده است.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - یزدان روحانی: اواخر آبان‌ماه سال 1398 مرمت ترک اول گنبد مسجد شیخ لطف‌الله به پایان رسید و اولین چیزی که توجه همه را جلب کرد، تغییر رنگ بارز و عجیب این ترک، نسبت به ترک‌های پیشین بود. این تغییر رنگ با اظهار نظر مهدی حجت، بنیان‌گذار سازمان میراث فرهنگی کشور و رئیس کمیته ملی ایکوموس که در همان روزها برای یک سخنرانی به دانشگاه هنر اصفهان آمده بود، حسابی حاشیه ساز شد.
حجت در آن سخنرانی خود در یک جمله کوتاه گفت: «گنبد مسجد شیخ لطف الله را به اسم مرمت خراب کردند، رنگ کاشی‌ها تغییر یافته و لچکی جا نیافتاده است». این اظهار نظر آغاز حواشی‌های متعدد درباره مرمت این گنبد بود، حواشی که به نظر می‌رسید کفه منتقدان نسبت به مدافعان مرمت سنگین‌تر است. این مرمت را رحمت‌الله رضایت، استاد و پیشکسوت معماری سنتی بر عهده داشت، البته مهدی رضایت فرزند او به عنوان پیمان‌کار اصلی با اداره‌کل میراث فرهنگی استان قرارداد امضا کرده بود.
علی‌رغم حواشی مرمت ترک اول گنبد و سوالات و ابهامات فراوان، اداره‌کل میراث فرهنگی استان اصفهان و پایگاه جهانی میدان نقش جهان برای مرمت ترک دوم گنبد نیز باز هم با استاد رضایت و فرزندش همکاری کردند. داربست‌های ترک دوم در دی‌ماه سال 1398 رخ نمایی کردند و کار مرمت در بهار سال بعد آغاز شد.
اما شهریور ماه سال جاری رحمت‌الله رضایت به دلیل ابتلاء به بیماری کووید 19 درگذشت و این اتفاق باعث شد تا روند مرمت گنبد نیز متوقف شود. در این مدت گفت‌وگوهای و اظهار نظرهای مختلفی درباره ادامه روند مرمت گنبد مسجد شیخ لطف‌الله صورت گرفت. اما شاید مهم‌ترین آن‌ها مربوط به استاد محمدحسین مقضی بود که در گفت‌وگویی با رسانه‌ها درباره پیشنهاد اداره میراث فرهنگی استان به او برای مرمت گنبد مسجد شیخ لطف‌الله گفته بود.
استاد مقضی و ماجرای نیمه‌تمام گنبد
این استاد کاشی‌کاری سنتی و از پیشکسوتان این عرصه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر ماجرا را این‌گونه روایت می‌کند: شخصا هیچوقت مایل به همکاری با سازمان میراث فرهنگی نیستم، زیرا من و پدرم سابقه خوبی از همکاری با این ارگان نداشتیم. سال‌ها است که مطلقا با این ارگان کار نمی‌کنم، حتی زمانی که حاشیه‌های مرمت ترک اول گنبد شیخ لطف‌الله مطرح شد، پیش خود گفتم به من ربطی ندارد، من که نه کارشناس میراث فرهنگی هستم نه ناظر این کار بودم و خودشان ماشاالله مهندس و ناظر زیاد دارند.
محمدحسین مقضی ادامه می‌دهد: حدود یک ماه پیش آقای اسدالله شاه‌میوه‌ای که عضو اتحادیه صنایع دستی استان اصفهان است، پیش من آمدند و گفتند بیا برویم میراث، من در ابتدا فکر کردم ایشان می‌خواهند مرا به بخش صنایع دستی ببرند، اما ناگهان از اتاق ناصر طاهری، معاون میراث فرهنگی اداره‌کل میراث فرهنگی اصفهان سر درآوردیم و در آنجا بحث گنبد مسجد شیخ لطف‌الله مطرح شد و از من خواستند که به پسر آقای رضایت در این پروژه کمک کنم.
او اضافه می‌کند: آقای رحمت‌الله رضایت بنای درجه یک اصفهان بودند، اما ایشان کاشی‌کار نبودند و حالا هم مثل اینکه پسرشان مسئولیت مرمت گنبد را عهده دارند. در آن جلسه من هم نه بخاطر اداره میراث فرهنگی و نه بخاطر مادیات، بلکه بخاطر دل‌شوره مسجد شیخ لطف الله قبول کردم. بعد از آن جلسه دیگر خبری از مسئولان اداره‌کل میراث فرهنگی استان نشد، تا اینکه چند روز پیش با من تماس گرفتند که می‌خواهیم با تو قراردادی ببندیم. دو روز پیش هم با من تماس گرفتن که بیا برویم از مسجد شیخ لطف الله بازدید کنیم، منم گفتم این طور که نمی‌شود، شما می‌خواهید من را بگذارید بالا گنبد، معایب را بگویم اما هیچ جای کار نیستم.
محمدحسین مقضیمرمتکار خودش را نابود کرده
این استاد کاشی‌کاری می‌گوید: با این حال قبول کردم و دیروز رفتم بازدید از گنبد که در آنجا آقای رضایت، پیمان‌کار مرمت گنبد، آقای حسینی از اداره‌کل و فریبا خطابخش، مدیر پایگاه جهانی میدان نقش جهان هم بودند. اول رفتم کارگاه کار را دیدم و فهمیدم این مرمت کار خودش را با این طریق کار کردن نابود کرده. یک سری کاشی هم به ما نشان دادند و گفتند این‌ها کاشی‌های قدیمی است که روی کار بود و حالا به پایین آورده شده برای مرمت، اما چند عدد آن‌ها را برداشتم و دیدم که با دستگاه بریده شده و کاشی‌ها نو است چون آن زمان که گنبد مرمت شده، دستگاه برش کاشی وجود نداشته است.
مقضی اظهار می‌کند: بعد به پشت‌بام رفتیم، آنجا چندین مورد اشتباه و خطا وجود داشت که به آقای حسینی نشان دادم و گفتم. آنجا از من خواستند که بالای داربست بروم و روند کار را ببینم، اما گفتم که داربست را از قسمتی که کار شده برداشتید، من بروم چه چیزی را ببینم؟ ضمن اینکه من در هیچ قسمت این کار نیستم و دلیلی ندارد بالای داربست بروم. اگر با من قراردادی نوشته شد و قرار شد که نظارت و کمک به آقای رضایت را بر عهده بگیرم، آن‌وقت به بالای داربست هم می‌روم.
این استاد معماری درباره اینکه آیا نمی‌شد مرمت را به شکل موضعی انجام داد و کل ترک را پایین نیاورد، توضیح می‌دهد: بالاخره تصمیم گرفتند که ترک را پایین بیاورند و مرمت صورت بگیرد، اما در این فرآیند باید یک کارهایی انجام می‌شده که نکردند و باید اصلاح شود. برخی کارها کاملا غیر اصولی انجام شده و باید از کار شود. باید کار را متوقف کنند و آن را اصولی پیش ببرند، اما اگر می‌خواهند با همین روند پیش بروند، آینده گنبد مشخص نیست، حتی نمی‌توان اطمینان داد ترک‌ها درست در جای خود قرار بگیرند.
گنبد تنها مشکل مسجد شیخ لطف الله نیست و این بنا سرطان دارد
او با بیان اینکه «بعد از این دوری در مسجد شیخ لطف الله زدم و خاطرات 30 سال پیش که با پدرم در این مسجد کار مرمت انجام می‌دادم برایم زنده شد» تاکید می‌کند: اما بعد چیزهایی دیدم که سرم سوت کشید، مسئولان اصفهان نسبت به این مسجد کاملا بی‌تفاوت عمل کردند، مسجد شیخ لطف الله سرطانی عجیب گرفته. مشکل فقط گنبد مسجد شیخ لطف الله نیست، محراب مسجد شیخ لطف الله که در دنیا بی‌نظیر است، از وسط ترک خورده. آجرهای دیواره‌های پیرامونی مسجد خیس خورده و مقداری از آن‌ها ریخته؛ مسئولان استانی از استاندار، شهردار و میراث‌فرهنگی بی‌تفاوت هستند. بنیاد مسجد شیخ لطف الله از ریشه در حال نابودی است. گنبد شاید کوچک‌ترین مسئله مسجد شیخ لطف الله باشد و باید به داد این مسجد رسید.
این استاد معماری ادامه می‌دهد: شاید هم باید یک چند سال دیگری صبر کنیم تا یک تراکتور بگذارند پای این بناها و همه را خراب کنند، شهرداری هم تراکم بدهد و آن را پاساژ کنند. ما ایرانی‌ها به مسجد شیخ لطف الله می‌نازیم که در دنیا نظیر ندارد، مگر می‌شود این همه بی‌تفاوتی و بی‌توجهی به این مسجد؟ من فعلا نگرانم که این‌ها از بالا گنبد کاری نکنند که به زیر آسیب برسد.
مقضی می‌گوید: درست یا غلط را نمی‌دانم، اما یک نفر به من گفت که هزاره طبقه پایین مسجد شیخ لطف الله را کاشی کردند و در آنجا از سیمان استفاده شده؛ اگر این مطلب درست باشد، این خودش عامل تخریب است زیرا سیمان اجازه نمی‌دهد رطوبت از خودش خارج شود و رطوبت را به ارتفاعات می‌دهد. اگر رطوبت به بالا برود، معلوم نیست چه خواهد شد.
