منطق اقتصادی فقط برای آرد و نان؟

عصرایران؛ رضا غبیشاوی - دولت در حال اجرای برنامه افزایش قیمت آرد مصرفی صنایع و نانوایی های صنعتی است که البته منجر به افزایش قیمت کالاهایی مانند ماکارونی و نان فانتزی هم می شود.

استدلال دولت در این باره این است که چون تفاوت قیمت آرد در داخل و خارج بسیار است در نتیجه آرد داخلی به سمت قاچاق به کشورهای همسایه حرکت می کند. همچنین این روند باعث می شود دولت سالانه یارانه بسیاری ارائه کند اما این یارانه صرف کالاهای قاچاق شده به همسایگان شود. علاوه بر این، دولت پول لازم برای پرداخت این یارانه را ندارد.

دولت بر این اساس، از یک معادله اقتصادی دو دو تا چهار تا صحبت می کند و از مردم هم می خواهد بر همین اساس و با این منطق اقتصادی، گرانی چند برابری ماکارونی و حدود 10 برابری آرد برای نان فانتزی را قبول کنند و بپذیرند.

حال سوال اینجاست که چرا این منطق در سایر بخش ها و تصمیمات دولت جایی ندارد و چرا تنها محدود این موضوع شده است؟ مثلا چرا و با چه منطقی ایران و دقیق تر مردم ایران باید تحت تحریم های شدید اقتصادی باشند و این تحریم ادامه یابد؟ با کدام منطق اقتصادی، مسوولان از برداشته شدن تحریم ها و فشارهای اقتصادی علیه مردم ایران ناتوان هستند؟

با کدام منطق اقتصادی، مذاکرات هسته ای 20 سال ادامه دارد و به دنبال آن تحریم های گسترده ای علیه زندگی و کسب و کار مردم ایران اعمال شده است؟ آیا محدودیت ها در زمینه سرمایه گذاری های خارجی، منطق اقتصادی دارد؟

آیا تصمیمات مسوولان درباره ممنوعیت واردات خودرو و انحصار تولید خودرو در داخل، از منطق اقتصادی پیروی می کند؟ آیا محروم کردن مردم ایران از لذت رانندگی با خودروهای روز جهان، منطق اقتصادی دارد؟ آیا منع راه اندازی شبکه های خصوصی رادیو تلویزیونی، منطق اقتصادی دارد؟ رویکردها و تصمیم گیری های ناشیانه و ضداقتصادی برخی مسوولان در حوزه سیاست داخلی و خارجی که مانع از رونق تولید و رشد اقتصادی ایران می شود با کدام منطق قابل بررسی و هضم است؟

مسوولان نمی توانند تصمیمات ضد منطق اقتصادی بگیرند و روندی ضد منطق اقتصادی را دنبال کنند و در کنار زدن تحریم های اقتصادی علیه مردم ایران ناتوان باشند و همزمان درباره نان و بنزین، مدعی منطق اقتصادی باشند.