«مکانیک کوانتومی به زبان ساده» به چاپ دوم رسید
کتاب «مکانیک کوانتومی به زبان ساده» نوشته جما لاوندر با ترجمه بهرام معلمی توسط انتشارات معین به چاپ دوم رسید.
سیدعباس صالحی در پیام تسلیت درگذشت محمدرضا حکیمی نوشت او در زندگی شخصی‌اش نماد شکوه قناعت و عزت نفس بود و در قله‌ای از سلوک زیست که دریافت آن برای نزدیکانش نیز آسان نبود.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی درگذشت محمدرضا حکیمی اندیشمند دینی را تسلیت گفت.
مشروح متن پیام صالحی به این‌ترتیب است:
«اشکم به نظر قطره زنان می‌رقصد
آهم به جگر بال فشان می‌رقصد
تا یاد تو می‌کنم دلم می‌بالد
تا نام تو می‌برم زبان می‌رقصد
ارتحال علامه مفضال استاد محمدرضا حکیمی داغ سرزمین دانش و فرهنگ ایران زمین بود. او از تبار عالمان راستین و دانشوران اصیل این مرز و بوم بود که در عمر پاک‌زیستی خویش زبان و قلم را در خدمت احیای فضیلت و عدالت قرار داد و ردای عزت خرد و اندیشه را به چاکری قدرت و ثروت نیالود.
او از پیشگامان نو فهمی و عصری‌سازی معارف اهل‌بیت علیهم السلام بود. اینکه بتوان آن مفاهیم حیات‌بخش و نورانی را از منظرهای جدید دریافت و در قالب‌های نو عرضه داشت.
او از طلایه‌داران و متفکران انقلاب اسلامی ایران و دلباخته این موج شکوهمند بود اما آن را در افق عدالت و معنویت تفسیر می‌کرد و با هرگونه تحریف نظری و عملی آن ستیز داشت و در این حق‌گویی مداهنه‌ای روا نداشت.
او در زندگی شخصی‌اش نماد شکوه قناعت و عزت نفس بود و در قله‌ای از سلوک روحی و معنوی مکتوم زیست که دریافت کرانه‌های آن بر معاشران نزدیک هم آشنا نبود.
اینک او در میان ما نیست و فقدانش ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر بود و هست.
در این روزها که ایام به عطر سوگ حسینی ممهور است از ایزد منان می‌خواهیم که او را با معشوق خویش سالار شهیدان و اهل‌بیت و اصحاب او محشور کند و این داغ را بر دلدادگان و شاگردان راه و مکتب او آسان سازد و آنان را در مسیری که او تعلیم داد، پایمردی و استواری بخشد.»
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در 14 فروردین 1314 در مشهد متولد شد. او در سال 1326 وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا 20 سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیا»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیا)» و... اشاره کرد.