نردبان لایحه حجاب

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو؛ جریمه نقدی اصلی‌ترین موردی بود که ایشان دولت سیزدهم را به تامین کسری بودجه از جیب مردم متهم کرد. اما جالب است بدانید که بر اساس گزارش دفتر مطالعات مالی مجلس، دولت دوازدهم و هم موضع این روزنامه نگار به ریاست دکتر حسن روحانی، در سال 98 و بر سر اختلاف میزان فروش تخمینی و میزان فروش واقعی فرآورده‌های نفتی، 80 هزار میلیارد تومان پول چاپ کرد؛ که نتیجه این تصمیم تامین کسری بودجه از جیب مردم و تورم در آن سال بود. با توجه به افزایش میزان قریب به دو برابری درآمد فروش فرآورده‌های نفتی در سال 1401 نسبت به سال 1398، همزمان با ناآرامی‌های کشور، ادعا مبنی بر تامین کسری بودجه از جریمه بی حجابی کمی خنده دار است! همچنین طبق این ادعا با یک حساب سرانگشتی و پس از 3 بار تذکر، باید 39 میلیون بار کشف حجاب گزارش شود که دور از ذهن است. از این قضایا که بگذریم، ایشان به فلسفه جریمه نقدی نیز انتقاداتی کردند که البته تناقض به وضوح دیده میشود و بیشتر مصرف اجتماعی دارد. چرا که ایشان درخواست کفایت به قانون موجود را داشتند در حالی که قانون مجود یعنی تبصره 638 قانون تعزیرات اسلامی بی حجابی جرم و برای آن جریمه تعزیری در نظر گرفته شده است. همچنین رهبر انقلاب در سخنرانی‌هایی علاوه بر اشاره به تبدیل حجاب از یک موضوع فرهنگی تبیینی به یک موضوع سیاسی، بی حجابی و کشف حجاب را حرام سیاسی خواندند که در یادداشت‌های بعد به واژه شناسی و بار معنایی حرام سیاسی میپردازیم؛ و در آخرین موردی که این روزنامه نگار آن را توصیه کرده یعنی واگذاری حدود حجاب به عرف جامعه، نقص وجود دارد و مغلطه شکل گرفته است. عرف در واژه شناسی به رفتار یک جامعه در سالیان دراز گفته می‌شود که در فرهنگ آن مردم ریشه دوانده باشد. بر این اساس عرف جامعه ایران، مسلمان، با غیرت، شیردل، سلحشور، پاک دامن، نجیب، مهمان نواز و نوع دوست هستند. در نتیجه نمی‌توان این وضعیت جامعه که نتیجه 8 سال سو تدبیر و عملیات روانی و فرهنگی غرب بوده را عرف جامعه ایران نامید. از طرفی دیگر عرف حد و مرز خاصی ندارد و قابل پیگیری نیست؛ بنابراین نمیتواند به آن اکتفا کرد. این دلایل جدای از ارجح بودن حکم و حدود الهی به عرف جامعه است. همانطور که زنده به گور کردن دختران، قمار و شراب خواری در اعراب عرف بود، اما با قوانین الهی اسلام جلوی آن گرفته شد. با وجود چنین تاکیدی بر جلوگیری از استحاله فرهنگی جامعه و حرام سیاسی بودن کشف حجاب، سوال اینجاست که چرا برخی روزنامه نگاران که سابقه امنیتی داشته و به گفته خود تعلقی به این نظام و مملکت ندارند و برای اصلاح آن کاری نمی‌کنند، ژست مردم سالاری را گرفته اند؟ به زبان عامیانه، بازی بازی مافیاست! کسی که برای جبهه غرب بازی کند که به گفته رهبر انقلاب جنگ رسانه‌ای و فرهنگی را علیه کشورمان آغاز کرده است، نمیتواند برای شهر دلسوز باشد!