نقشه دنیا برای نفت ایران / سال 2024 منتظر تغییرات بزرگ باشید
نفت ایران یکی از استراتژیک ترین ذخایری است که گویا کشورهای دیگر به آن چشم طمع دوخته اند.
طلای سیاه را می توان یکی از مهم ترین سوخت های دنیا نام برد که نقش پر رنگ آن در چرخه اقتصادی کاملا مشخص است. بسیاری از کارشناسان بر این باور هستند که ایران فقط بر بازار نفت تکیه کند تا بتواند چرخه اقتصاد خود را فعال و پویا کند.
به‌طور کلی مؤسسه کپلر در بررسی بازار نفت ایران در 2024 بر آن است که پتانسیل رشد صادرات نفت برای ایران، باقی نمانده است، زیرا وارد سال انتخاباتی آمریکا می‌شویم و کاخ سفید نمی‌تواند اجازه بدهد که در مقابل ایران، ضعیف دیده شود.امروز که جهان وارد نخستین‌روز از سال جدید میلادی می‌شود، کارشناسان تغییر ویژه‌ای را برای بازار نفت در سال 2024 پیش‌بینی نمی‌کنند. با این حال این سال با اتفاقاتی درخور توجه روبه‌روست؛ اتفاقاتی نظیر انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده آمریکا که بار دیگر عرصه رقابت بین دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان خواهد بود و می‌تواند کشور‌هایی همچون ایران را تحت تأثیر قرار دهد.
براساس دیدگاه کارشناسان بازار نفت ایران، هر چند از این انتخابات متأثر خواهد شد، اما این به معنای کاهش صادرات نفت ایران نخواهد بود و چیزی بین ثبات در همین محدوده یا کمی بیشتر در حدود 200 تا 300 هزار بشکه افزایش برای آن پیش‌بینی می‌شود. با این حال صنعت نفت ایران در بخش‌های دیگر با چالش‌های جدی روبه‌روست؛ تراز صفر صادرات گاز و همچنین تراز منفی صادرات بنزین که برای کشوری با این ذخایر نفت و گاز جای تأمل دارد.
ایمان ناصری، مدیرکل امور خاورمیانه مؤسسه مشاوران بازار نفت و گاز FGE بر این نکته تأکید دارد که انتخابات آمریکا برعکس تصوری که ممکن است صادرات نفت ایران را تحت تأثیر قرار دهد و احتمالاً منجر به ثبات در همین محدوده صادراتی باشد، معتقد است، احتمال افزایش صادرات نفت ایران در حدود 200 تا 300 هزار بشکه در روز نیز وجود دارد. اتفاقی که با هدف کنترل قیمت بنزین در آمریکا به مؤلفه‌ای اثرگذار در انتخابات ایالات‌متحده به‌شمار می‌رود، این‌بار هم احتمالاً به نفع ایران تمام شود.
اولین پیش‌بینی ما برای سال 2024 این است که رشد تقاضا بسیار پایین‌تر از امسال خواهد بود. رشد تقاضای 2023 عدد رسمی‌اش هنوز منتشر نشده، اما آخرین تخمین ما دو میلیون و 600 هزار بشکه رشد تقاضا در روز بوده که البته از این مقدار کمتر از دو میلیون بشکه در آسیا بوده است؛ یعنی 80 درصد رشد تقاضا در سال 2023 در آسیا بود.
دلیل کُندشدن تقاضا در 2024 این است که در آسیا رشد دو میلیون بشکه‌ای سال جاری را که از آن مقدار هم حدوداً 80 درصدش در چین بود، ثبت کرد؛ یعنی چین 5/1 میلیون بشکه از 9/1 میلیون بشکه در روز را در سال 2023 به‌عنوان رشد تقاضا ثبت کرد. پیش‌بینی می‌شود سال آینده رشد تقاضای چین زیر 500 هزار بشکه خواهد بود که رشد تقاضای کل آسیا را هم به کمتر از یک میلیون بشکه در روز کاهش خواهد داد. بدین ترتیب رشد تقاضای کل دنیا را یک میلیون و 700 هزار بشکه در روز پیش‌بینی می‌کنیم. اولین تأثیر این است که رشد کمتر تقاضا، فشار رو به پایین روی قیمت‌ها می‌گذارد، مگر اینکه در عرضه هم این بالانس را برقرار کنیم.
در هفته‌های اخیر در ماه دسامبر دو عامل قیمت‌ها را ساپورت کرده و به سمت بالا سوق داده که اول تصمیم اوپک‌پلاس در کاهش عرضه در سه‌ماهه اول سال 2024 بود و بعد از آن مسائلی که در دریای سرخ رخ داد و تهدید‌هایی که خطوط کشتیرانی را تحت تأثیر قرار داد و سبب شد تا حدود پنج دلار به ریسک قیمتی و به‌خصوص روی حمل و نقل و قیمت تمام‌شده نفت خام اضافه شود. قیمت‌ها که یک ماه قبل به حدود 73 دلار رسیده بود، با این دو عامل به بالای 80 دلار رسید، اما با حذف یا کاهش ریسک عامل اول که ریسک حمل‌و نقل کشتی‌ها به مسیر کانال سوئز بود، قیمت نفت به همان 70-75 دلار برمی‌گردد.
تولید نفت ایران در سال 2024 را حدود 5/3 میلیون بشکه در روز پیش‌بینی می‌کنیم. به نظرم انتخابات آمریکا امسال تأثیر بسزایی در تولید و افزایش تولید ایران ندارد. انتخابات آمریکا می‌تواند روی سیاست‌های خارجی آمریکا درخصوص کشورهای اوپک به‌خصوص کشورهای تحریم‌شده مثل ایران و ونزوئلا تأثیر داشته باشد. آمریکا علاقه‌مند نخواهد بود که در سال انتخابات قیمت‌ها به‌خصوص بنزین که متغیری تأثیرگذار برای رأی‌آوردن است، بالاتر از 4 دلار در هر گالن باشد و برای مهارکردن آن، آمریکا سیاست‌های دوستانه‌تری را با اوپک برقرار می‌کند و مشکلات کمتری را برای عرضه در بازار به وجود می‌آورد. با این وصف، معمولاً تحریم‌ها را بیشتر نمی‌کند و هر عاملی که بازار را تحریک کند یا عرضه را از بالا حذف کند، جزو دستور کار رئیس جمهور آمریکا در سال انتخابات نیست. از آن‌طرف تولید آمریکا خیلی دستخوش سیاست‌های کوتاه‌مدت مثل سیاست سال انتخاباتی نیست. چون همه‌اش به بخش خصوصی برمی‌گردد و آمریکا می‌تواند در میان‌مدت و درازمدت روی تولیدشان تأثیر بگذارد با مجوز‌هایی که در بخشی از فدرال و مجوز‌های زیست محیطی می‌دهد