نمایش نسخه‌های اصلی کتاب شکسپیر

400 سال پیش، گروه کوچکی از دوستان وفادار «ویلیام شکسپیر» و هم‌پیمانان نظریه‌پرداز چالش پیچیده‌ای را برای گردآوری آثار کامل او در یک جلد صحافی آغاز کردند. مشخص نیست که آیا این یک کار از سر عشق و احترام بوده یا برای کسب درآمد انجام شده است.

اما بدون «فولیوی یکم» که در سال 1623 میلادی، یعنی هفت سال پس از درگذشت شکسپیر منتشر شد، نیمی از نمایشنامه‌های او گم می‌شد. اکنون، موسسات و مجموعه‌داران خصوصی که مالک نسخه‌های اصلی به جای مانده از «فولیوی یکم» هستند، بازدید از این جلد مجموعه نمایشنامه‌ها را برای عموم مردم در ایرلند و بریتانیا امکان‌پذیر خواهند کرد.

بر اساس وب‌سایتی که به «شکسپیر» اختصاص پیدا کرده است، 235 نسخه از «فولیوی یکم» همچنان وجود دارد. 5 مورد از این نسخه‌ها توسط «کتابخانه بریتانیا» نگهداری می‌شود و فقط 56 مورد از این نسخه‌ها کامل هستند، چراکه در اغلب آن‌ها برخی از صفحات اصلی گم شده است.

به این ترتیب «کتابخانه بریتانیا» نمایشگاهی را در سال جاری میلادی برپا خواهد کرد. دو کتاب با عناوین «ساخت فولیوی یکم شکسپیر» و «فولیوی یکم شکسپیر: کتاب ماندگاری به قدمت چهار قرن» که هر دو نوشته «اما اسمیت»‌، استاد دانشگاه رشته مطالعات شکسپیر در دانشگاه آکسفورد هستند نیز ماه آینده منتشر خواهند شد.

در دوران زندگی «شکسپیر» نمایشنامه‌ها به این منظور نوشته می‌شدند که در تئاتر مورد استفاده قرار بگیرند و به ندرت چاپ می‌شدند، در نتیجه بسیاری از نمایشنامه‌ها گم می‌شدند. اما در سال 1616 میلادی، یعنی همان سالی که شکسپیر در سن 52 سالگی درگذشت، «بن جانسون»، دوست و هم‌حرفه او، مجموعه‌ای از شعرها و نمایشنامه‌های خودش را در قالب فولیو منتشر کرد.

سه همکار «شکسپیر» در انجمن نمایشی «مردان پادشاه» گردآوری نمایشنامه‌های «شکسپیر» را آغاز کردند. 18 نمایشنامه چاپ شده بود، اما 18 مورد دیگر فقط در قالب نسخه‌های دست‌نویس یا کتاب‌های پیش‌نویس وجود داشت.

این سه نفر نوشته‌های ویرایش‌شده را به یک چاپخانه بردند. در این روند اشتباهات زیادی صورت گرفت، اما به دلیل گران بودن قیمت کاغذ این اشتباهات اصلاح نشدند.

حدود 700 تا 750 نسخه از «فولیوی یکم» در سال 1623 میلادی روانه بازار شد. خریدارانی که برای این مجموعه نمایشنامه‌ها در نظر گرفته شده بودند، علاقه‌مندان ثروتمند و پردرایت تئاتر بودند.

از بین تمام نسخه‌هایی که تاکنون باقی مانده، 50 مورد از آن‌ها در بریتانیا و 149 مورد از آن‌ها در ایالات متحده آمریکا نگهداری می‌شود. منبع: گاردین 57247