ویژگی جشنواره تئاتر فجر به روایت" اسدی"
جنبه ترغیبی جشنواره برای هنرمندان ساکن بیرون از تهران، اهمیت آن برای جوانان به عنوان محلی برای عرض اندام و رویارویی با تئاتر دنیا به واسطه بخش بین‌الملل از جمله امتیازاتی است که سعید اسدی به عنوان ویژگی‌های جشنواره تئاتر فجر به آن‌ها اشاره می‌کند.
به گزارش ایسنا به نقل از ستاد خبری چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، سعید اسدی که سابقه دبیری دو دوره از این رویداد، دوره‌های سی‌وچهارم و سی‌وپنجم را در کارنامه دارد در پاسخ به این سوال که کارکرد جشنواره تئاتر فجر از دید او به عنوان یکی از فعالان شناخته‌شده عرصه تئاتر چیست، چنین می‌گوید: «جشنواره، در سال‌های دور افرادی را به جامعه تئاتری ایران معرفی می‌کرد. کاراکترها یا صاحبان سبکی که اکنون جزو هنرمندان خوب ما چه در عرصه نمایشنامه‌نویسی، چه در عرصه کارگردانی، چه در عرصه بازیگری و غیره‌اند. پس جشنواره به آدم‌ها اعتبار می‌داد اما پس از مدتی، به دلایل متعدد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، تغییر نسل‌ها و غیره، این خاصیت آن کم‌رنگ شد اما خاصیت‌ها و خروجی‌های دیگری از جشنواره تئاتر فجر به دست آمد.»
او در توضیح دیگر نتایج جشنواره تئاتر فجر، می‌افزاید: «به عنوان مثال، بخشی از این خروجی این است که یکی از عواملی که تئاتر خارج از تهران را همچنان باطراوت نگه می‌دارد، جشنواره تئاتر فجر است. خاصیتی که شاید تا این حد برای هنرمندان مقیم تهران، پررنگ نباشد یا اهمیت نداشته باشد اما برای هنرمندان استان‌ها همچنان جنبه ترغیبی بااهمیتی دارد که برای آن می‌کوشند و تلاش می‌کنند. به نظر من، هرچه می‌گذرد و تا به امروز کیفیت آثار این دسته از هنرمندان، رو به بهبود می‌رود و حتی در برخی دوره‌ها بهتر از کیفیت کارهای هنرمندان مقیم تهران بوده است.»
به گفته اسدی این این اتفاق برای جوان‌ترها نیز همچنان رخ می‌دهد و جشنواره فرصتی برای معرفی آن‌ها به جامعه تئاتری به شمار می‌رود و به کسانی که می‌خواهند عرض اندامی کنند و اعتباری به دست آورند، کمک می‌کند.
دبیر دو دوره جشنواره فجر می‌گوید: «بخش بین‌الملل جشنواره نیز، هرچند کم یا زیاد اما خاطرات بسیار مهمی را در تاریخ تئاتر ما رقم زده و ما را با بخشی از تئاتر دنیا آشنا کرده است. می‌دانیم تعداد کارهایی که تماشای‌شان در خاطرمان مانده است اندک است اما کارهای بزرگی بوده‌اند و کارهای کوچک‌تر نیز ایده‌هایی با خود به تئاتر ما آورده‌اند یا ایده‌هایی گرفته‌اند. به عنوان مثال در دوره‌ای که "اوستر مایر" به ایران آمد، تنها چیزی که پس از جشنواره در مورد آن صحبت می‌شد، همین بود یا آمدن یوجینیو باربا همراه با گروهش به ایران اتفاقی مهم بود. این اتفاقات به هر حال تاثیرات خود را می‌گذارند و نیازمند سنجشی منتقدانه‌اند که البته در کشور ما کمتر اتفاق می‌افتد.»
او با تاکید بر این که جشنواره تئاتر فجر به شکل تدریجی تاثیرگذار است، می‌گوید: «نکته بعدی یافتن پاسخ این سوال است که مزایای ایجادشده برای آدم‌ها بابت حضور در جشنواره چیست؟ اگر در دوره‌ای شکل مسابقه‌ای برجسته است و کما این که هنوز هم چنین است و بسیاری دوست دارند در بخش مسابقه شرکت کنند، آیا نباید مزیت‌های دیگری هم وجود داشته باشد؟ عدم وجود مزایای دیگر به هیچ عنوان به علت ناتوانی دبیران نیست و مجموعه‌ای از شرایط است که موجب می‌شود اعتباری جز جایزه وجود نداشته باشد.
اسدی ادامه می‌دهد: «سایر اعتبارات اما چگونه باید ایجاد شوند؟ به عقیده من معرفی آثار در سطح بین‌الملل یا امکان ایجاد تور تئاتری در داخل کشور که مستلزم حضور مدیران ارشاد سراسر کشور در جشنواره و انتخاب آثار از سوی آن‌ها برای اجرا در استان و شهرهای تحت مدیریت‌شان در این زمینه راهگشا است. این که چرا این اتفاق رخ نمی‌دهد محل سوال است و باید پرسید آیا ما از آن‌ها نمی‌خواهیم چنین کنند؟ یا خودشان چنین نمی‌کنند؟ یا اساسا سازوکارش وجود ندارد. این از جمله مزیت‌های جشنواره منهای جایزه است که به عقیده من اگرچه کم و زیاد وجود دارند اما در نگاهی تحول‌خواه باید افزایش یابند.»
انتهای پیام