پسماند غذایی؛ خوراکی که به مذاق طبیعت خوش نمی‌آید
با رشد روزافزون جمعیت در دنیا و مصرف بیش از پیش مواد غذایی، مساله مدیریت پسماندهای غذایی به عنوان یکی از چالش های زیست‌محیطی شهرهای بزرگ مطرح شده است. یک فعال محیط زیست بهترین راه مدیریت این ضایعات را «بازیافت» می‌داند و بر اهمیت تجدید نظر در روش های مدیریت پسماند تاکید می‌کند.
حسین عبیری گلپایگانی در گفت و گو با ایسنا با اشاره به دفع نادرست پسماند غذایی خاطرنشان کرد: الگوی نادرست مصرف سبب مصرف بی‌رویه و بیش از حد خواهد شد. مصرف بی‌رویه مواد غذایی علاوه بر آسیب‌ها و چالش‌های اقتصادی، از بعد اخلاقی و زیست محیطی نیز مشکل‌ساز است. زمانی که پسماند غذایی زیاد شود، غذای در دسترس حیوانات بی خانمان بیشتر خواهد شد. این مسئله باعث رشد غیرقابل کنترل این موجودات می‌شود. رشد غیرقابل کنترل برخی گونه‌ها ممکن است نظم زنجیره غذایی را برهم زند و باعث از بین رفتن تعادل در طبیعت شود.
وی با تاکید بر لزوم حفظ سلامت آب و منابع آبی در برابر آلودگی پسماند ادامه داد: افزایش ضایعات غذایی که اغلب محتوای آب هستند، باعث بیشتر شدن حجم زباله تر می‌شود. زباله تر علاوه بر مشکلاتی که در جمع‌آوری پسماند ایجاد می‌کند، باعث به وجود آمدن شیرابه نیز می‌شود که ممکن است منابع آب را در معرض خطر و آلودگی قرار دهد. با توجه به بحران آب و نگرانی بسیاری از دولت‌ها نسبت به این معضل، حفظ منابع آب زیرزمینی و مصون نگاه داشتن آن‌ها از آلودگی از اهمیت بالایی برخوردار است.
عبیری گلپایگانی با تاکید بر اینکه دفع پسماند روش نادرستی برای مدیریت آن است، اظهارکرد: بهترین روش مدیریت پسماند «بازیافت» آن است. بازیافت پسماند علاوه بر امکانات و تجهیزات به فرهنگ‌سازی و ایجاد دغدغه میان مردم نیز نیاز دارد. زمانی که رفتار مسئولانه میان افراد جامعه حاکم شود، هر کس خود را مسئول رفتارش در مقابل جهان پیرامون خود خواهد دانست.
وی با تاکید بر اینکه علت اصلی آلودگی غذایی روش نادرست جمع‌آوری ضایعات آن است، تصریح کرد: عمده آلودگی ایجاد شده ناشی از پسماندهای غذایی، در جریان جمع آوری آن‌ها اتفاق می‌افتد. لذا اگر جمع‌آوری و تفکیک زباله‌های غذایی به‌درستی صورت بگیرد و از دیگر پسماندهای غیرقابل تجزیه جدا شوند، خطری برای محیط زیست ایجاد نخواهد کرد همچنین می‌توان زباله غذایی را به مواد قابل استفاده و سودمند دیگری مانند کمپوست تبدیل کرد که یکی از بهترین راه‌های بازیافت این دسته از زباله‌هاست.
عبیری گلپایگانی با اشاره به روش‌های مدرن مدیریت مواد غذایی پیش از فاسد شدن یا تبدیل شدن به زباله گفت: در کشور سوئد، زمانی که مرغ وارد بازار می‌شود، قیمتی معین دارد. هرچقدر که از زمان ورود محصول به بازار می‌گذرد قیمت آن کاهش پیدا می‌کند و از زمانی مشخص به بعد، دیگر به فروش نخواهد رسید و به عنوان خوراک حیوانات مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر فردی پس از این تاریخ مشخص اقدام به خرید و فروش محصول غذایی مذکور کند، توسط پلیس دستگیر و به جرم به خطر انداختن سلامت غذایی مردم و سلامت محیط زیست محکوم خواهد شد.
وی با تاکید بر مسئولیت افراد جامعه برای کمک به مدیریت و کاهش پسماند غذایی اظهارکرد: کنترل وضعیت پسماندهای غذایی به فعالیت افراد جامعه بستگی دارد. برای مثال خرید مواد غذایی با کیفیت، استفاده از روش‌های صحیح حمل مواد غذایی از فروشگاه تا منزل مانند خرید نان با استفاده از ساک پارچه‌ای همچنین نگهداری صحیح نان در منزل از مصادیق مسئولیت مردم در جلوگیری از افزایش ضایعات غذایی است.
این فعال محیط زیست به اهمیت مدیریت پسماند غذایی برای دستیابی به سلامت محیط زیست اشاره کرد و گفت: موضوع صرفه جویی در مواد غذایی علاوه بر یک فعالیت فرهنگی، فعالیتی اجرایی نیز به شمار می‌رود. کاهش حجم زباله و به‌ویژه زباله غذایی به معنای کاهش برداشت ما از منابع طبیعی است. هر چه طبیعت و منابع آن دست نخورده‌تر و میزان برداشت انسان از آن‌ها کمتر باشد، بدیهی است که زباله کمتری نیز تولید خواهدشد و این رابطه دوسویه نشان‌دهنده اهمیت تغییر موضع ما نسبت به طبیعت است.
عبیری گلپایگانی در پایان اظهارکرد: کاهش برداشت ما از طبیعت، سبب می‌شود منابع آب به‌ویژه منابع آب زیرزمینی برای نسل‌های بعدی باقی بماند و تولید گاز دی‌اکسید کربن کاهش یابد. برای مثال با کاهش تولید گوشت گاو، تولید گاز متان نیز کم می‌شود همچنین در مصرف آب نیز صرفه‌جویی خواهد شد. زنجیره این اتفاقات سبب می‌شود تا تولید گازهای گلخانه ای کاهش یابد و در ایستگاه نهایی کره زمین از خطرات زیست محیطی در امان بماند.
انتهای پیام